Ο θείος σκότωσε τη 22χρονη για όνομα τιμής. Ένας άνδρας πυροβόλησε την κουνιάδα του στο όνομα της τιμής, ο σύζυγος επίσης πέθανε στα πυρά προσπαθώντας να σώσει τη γυναίκα του. Στο όνομα της τιμής, ο πατέρας σκότωσε δύο άτομα, συμπεριλαμβανομένης της κόρης του. Ο φερόμενος ως γνωστός της αδερφής πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από τον αδελφό. Ο κατηγορούμενος, ύποπτος για παράνομη σχέση, σκότωσε τη 17χρονη αδερφή του στραγγαλίζοντάς την. Δεν περνάει σχεδόν μέρα που τέτοιου είδους «δολοφονίες τιμής» να μην εμφανίζονται στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες.

Τέτοια περιστατικά αναφέρονται συχνά σε κάθε πόλη και χωριό του Πακιστάν. Στις συνοικίες φαίνεται επίσης ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα σκοτώνονται όταν βλέπουν έναν άνδρα και μια γυναίκα να στέκονται μαζί ή να συζητούν ή ακόμα και να βασίζονται απλώς σε φανταστικές υποψίες, αλλά το ερώτημα είναι αν υπάρχει δικαιολογία για αυτό. 

Συζητούνται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο Πακιστάν, νομοθετεί και η κυβέρνηση, αλλά στη συνέχεια δεν εφαρμόζονται, εξαιτίας των οποίων δημιουργούνται τα προβλήματα.

Παρά την ύπαρξη συγκεκριμένων νόμων κατά των δολοφονιών τιμής στο Πακιστάν, τα περιστατικά «kala kali» στο Punjab, «karukari» στη Sindh, «tor tora» στο Khyber Pakhtunkhwa και «sayakari» στο Μπαλουχιστάν είναι συνηθισμένα.

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και οι οργανώσεις που εργάζονται για τα δικαιώματα των γυναικών έχουν εκφράσει βαθιά ανησυχία και ζήτησαν από την κυβέρνηση να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την πρόληψη αυτών των περιστατικών.

Εκτός από την ενδοοικογενειακή βία και τις δολοφονίες τιμής, έχει σημειωθεί ανησυχητική αύξηση των περιπτώσεων παρενόχλησης γυναικών με διάφορους τρόπους, λόγω των οποίων οι γυναίκες υποφέρουν επίσης από ψυχικά προβλήματα και αυξάνονται και οι περιπτώσεις αυτοκτονιών. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέχονται από ορισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις, σχεδόν 1.000 γυναίκες σκοτώνονται στο όνομα της τιμής στο Πακιστάν κάθε χρόνο. Μια νεαρή κοπέλα ή μια παντρεμένη γυναίκα καταδικάζεται σε θάνατο επειδή έφυγε από το σπίτι με τους γνωστούς της, παντρεύτηκε χωρίς τη συγκατάθεση της οικογένειας ή είχε παράνομη σχέση με κάποιον.

Όταν όμως οι υποθέσεις εναντίον των δολοφόνων αδελφών, γιων, γονέων ή άλλων στενών συγγενών αυτών των γυναικών αρχειοθετούνται στα δικαστήρια, συνήθως οι στενοί συγγενείς τους και οι ενάγοντες τους συγχωρούν και έτσι γλιτώνουν την τιμωρία.

Μια σοκαριστική αποκάλυψη βγήκε σε μια έκθεση, ότι αυτοκτονίες και φόνοι τιμής συμβαίνουν ιδιαίτερα μεταξύ γυναικών στις περιοχές Swat και Chitral της Khyber Pakhtunkhwa, αλλά κατά τη διάρκεια της αστυνομικής έρευνας διαπιστώθηκε ότι οι υποτιθέμενες αυτοκτονίες ήταν δολοφονίες γυναικών, κάτι οδηγεί σε  ανησυχία. Οι γυναίκες υφίστανται βία και όταν οι γυναίκες πεθαίνουν από βία, τότε δίνεται το χρώμα της αυτοκτονίας.

Ο δικηγόρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Πεσαβάρ και κοινωνικός ακτιβιστής Mehwish Mohib Kaka Khel είπε ότι «Το 2021, η Συνέλευση της Khyber Pakhtunkhwa ψήφισε το νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία, αλλά είναι σαν να έχεις σώμα αλλά όχι ψυχή, επειδή η ψυχή αυτής της πράξης είναι Περιφέρεια. Υπάρχουν προστασία επιτροπές, αλλά οι επιτροπές αυτές δεν έχουν ακόμη κοινοποιηθεί, λόγω των οποίων οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες.

«Μια γυναίκα δέχεται επίθεση και θέλει να πάει στο αστυνομικό τμήμα για να καταθέσει μήνυση, αλλά η αστυνομία δεν καταθέτει μήνυση, το πολύ η αστυνομία να κάνει μία καταγραφή  και μετά από μια ή δύο μέρες το άτομο παίρνει εγγύηση. Και τότε το πρόβλημα γίνεται χειρότερο, γιατί όταν ο βασανιστής επιστρέφει σπίτι από τη φυλακή, αρχίζει να βασανίζει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα και έτσι κλιμακώνεται σε φόνο, η μόνη λύση είναι οι Επιτροπές Προστασίας».

Η κοινωνική ακτιβίστρια Saima Munir είπε ότι “Οι νόμοι φτιάχνονται αλλά δεν εφαρμόζονται. Οι βουλευτές εγκρίνουν νομοσχέδια από τη συνέλευση και ξεχνούν να τα εφαρμόσουν. Δεν έχει καταγραφεί ούτε μια υπόθεση στο αστυνομικό τμήμα σύμφωνα με το νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία”. Συνέβη επειδή οι γυναίκες δεν ξέρουν για αυτόν τον νόμο και η αστυνομία δεν ξέρει τι είναι αυτός ο νόμος».

Η δικηγόρος Mehwish Muhib Kaka Khel  συμφωνεί επίσης με τη Saima Munir, η οποία είπε ότι “νομοθετούνται αλλά κανείς δεν γνωρίζει τη νομοθεσία, το νομοσχέδιο για την ενδοοικογενειακή βία έχει ψηφιστεί από τη συνέλευση, αλλά η αστυνομία δεν το γνωρίζει.” Δεν έχω πληροφορίες. Τώρα η αστυνομία εκπαιδεύεται ότι εάν μια γυναίκα πέσει θύμα βίας, ο κατηγορούμενος μπορεί να κατηγορηθεί με αυτήν την πράξη».

Σύμφωνα με τη Mehwish, “Η πρόληψη της βίας είναι δύσκολη μέχρι να το συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι όταν μια γυναίκα κακοποιείται, δεν το αναφέρει εξαρχής. Και αν μια γυναίκα θέλει να υποβάλει αναφορά , τότε η αστυνομία δεν παίρνει την αναφορά της, μέχρι να υπάρξει πλήρης ευαισθητοποίηση στην κοινωνία, αυτό το πρόβλημα θα συνεχιστεί».

Το 2004 η κυβέρνηση, μέσω μιας Πράξης του Κοινοβουλίου, κατέστησε τον φόνο τιμής ως φόνο εκ προμελέτης και τιμωρούσε με θάνατο ή ισόβια κάθειρξη. Παλαιότερα, τέτοια περιστατικά θεωρούνταν κοινές δολοφονίες.

Ωστόσο, ο νόμος αυτός παρέμεινε αναποτελεσματικός στην πράξη. Δεδομένου ότι ο δολοφόνος σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν συνήθως στενός συγγενής, οι κληρονόμοι του αποθανόντος τον συγχωρούσαν βάσει του νόμου της θεότητας, και έτσι οι δολοφόνοι φαινόταν να έχουν ανοιχτή ασυλία.

Μετά τη δολοφονία του Qandeel Baloch το 2016, ο νόμος τροποποιήθηκε περαιτέρω για να συμπεριλάβει τις δολοφονίες τιμής ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Μετά από αυτήν την τροποποίηση, η αστυνομία έχει πλέον αρχίσει να καταγράφει τέτοιες υποθέσεις σύμφωνα με τις Ενότητες 302 και 311 του Ποινικού Κώδικα του Πακιστάν.

280 περιπτώσεις δολοφονιών τιμής αναφέρθηκαν το εννεάμηνο από τον Οκτώβριο του 2016 έως τον Ιούνιο του 2017 μετά την ψήφιση του νόμου. Αλλά σύμφωνα με την έκθεση του Ιδρύματος Aurat, το 2017 τιμωρήθηκαν μόνο 7 άτομα.

Από την άλλη πλευρά, τα κρούσματα δολοφονίας τιμής ή βίας κατά των γυναικών αυξάνονται σε οικογένειες του Πακιστάν που έχουν εγκατασταθεί σε χώρες όπως η Αμερική και η Ευρώπη. Σύμφωνα με έκθεση, το εβδομήντα τοις εκατό των καταναγκαστικών γάμων στη Βρετανία γίνονται σε οικογένειες από το Πακιστάν.

ΠΗΓΗ: The Nation