Σύμμαχοι δεύτεροι κατηγορίας. Αυτό ήταν για το Ιράν έως τώρα οι Χούθι. Ωστόσο ο πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς και η προθυμία των ανταρτών της Υεμένης να ρίξουν τις ρουκέτες τους στην Ερυθρά Θάλασσα άλλαξαν τα δεδομένα. Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει το Foreign Affairs οι Χούθι είναι πια οι νέοι «καλύτεροι φίλοι» της Τεχεράνης.

Το Ιράν είχε αναπτύξει τα τελευταία χρόνια ισχυρούς δεσμούς με ένα δίκτυο οργανώσεων (σιιτικών στην πλειονότητά τους – με τη σουνιτική Χαμάς να αποτελεί χαρακτηριστική εξαίρεση), τις οποίες χρηματοδοτεί και κατευθύνει, συγκροτώντας έναν νέο «άξονα της αντίστασης». Από αυτές τις οργανώσεις ξεχώριζε η Χεζμπολάχ του Λιβάνου. Οι Χούθι στην Υεμένη είχαν δεύτερο ρόλο όπως άλλωστε και οι εξτρεμιστικές οργανώσεις σε Συρία και Ιράκ. Θέλει όμως απεγνωσμένα να ενισχύσει την επιρροή του στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό προσπαθεί να σταματήσει τα τάνκερ πετρελαίου, που παραβιάζουν τις κυρώσεις της Δύσης κατά της Τεχεράνης.

Οι Χούθι απέδειξαν λοιπόν ότι μπορούν επί πάνω από δύο μήνες να συνεχίζουν απτόητοι τις επιθέσεις στην Ερυθρά Θάλασσα (χωρίς μάλιστα ενόχληση από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), προκαλώντας αναταράξεις στο παγκόσμιο εμπόριο και κερδίζοντας την προσοχή του ιρανικού καθεστώτος και μία αναβαθμισμένη θέση στον άξονα.

Τι έχουν οι ίδιοι οι Χούθι να κερδίσουν από αυτό; Αυτή τη στιγμή έχουν αναδειχθεί στη μόνη πολιτική και στρατιωτική δύναμη στην πρωτεύουσα της Υεμένης, Σανάα. Με πρόσθετη ηθική και οικονομική στήριξη θα μπορούσαν να αποκτήσουν τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της χώρας και να εξελιχθούν από «αντάρτες» σε επίσημο, κρατικό παράγοντα. Ήδη δηλώνοντας πως οι επιθέσεις τους γίνονται ως ένδειξη συμπαράστασης στους Παλαιστινίους έχουν πετύχει να ενισχύσουν αισθητά τη δημοφιλία τους στους Γεμενίτες. Απώτερος στόχος, εξηγούν αναλυτές στο Foreign Affairs, να μετατρέψουν την πιο φτωχή χώρα του αραβικού κόσμου σε ισχυρή στρατιωτική δύναμη.

Η επίθεση που ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή

Το Ιράν έχει φροντίσει να προσφέρει από χρήματα, εξελιγμένα όπλα στους Χούθι, αλλά και εκπαίδευση για το πώς να τα χρησιμοποιήσουν. Το ίδιο κάνει με όλες τις οργανώσεις. Και εκείνες ως αντάλλαγμα προωθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντά του στην περιοχή. Και αυτό που πρωτίστως θέλει το Ιράν, όπως σχολιάζει ο Economist, είναι να «σύρει την Ουάσινγκτον σε έναν νέο κύκλο ύβρεως, θανάτου και ταπείνωσης». Τα αντίποινα από ΗΠΑ και Βρετανία δεν φαινεται να αποδίδουν.

Τώρα όμως ο πόλεμος μπαίνει σε νέα φάση και όλοι θα μετρήσουν δυνάμεις και όρια. Και τούτο γιατί είχαμε το πρώτο θανατηφόρο πλήγμα κατά αμερικανικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. 3 Αμερικανοί στρατιώτες έπεσαν νεκροί από επίθεση με drone στα σύνορα μεταξύ Ιορδανίας και Συρίας. Η επίθεση αποδίδεται σε δυνάμεις που ελέγχονται από το Ιράν, χωρίς να διευκρινίζεται ποιες είναι αυτές. Πιθανότατα βέβαια πρόκειται για δυνάμεις που δρουν στο Ιράκ ή τη Συρία και όχι για τους Χούθι, αλλά όποιος και εάν είναι ο υπεύθυνος ξεπέρασε μία «κόκκινη γραμμή».

Τα αντίποινα όμως θα μπορούσαν να στοχεύσουν οποιονδήποτε από τους στενούς συμμάχους της Τεχεράνης ή και την ίδια. Σε κάθε περίπτωση, προειδοποιεί ο Economist, πρόκειται για μία εξέλιξη, που θα μπορούσε να πυροδοτήσει ένα σπιράλ βίας και θανάτου, οδηγώντας σε αυτό που όλοι έως τώρα προσπαθούν να αποφύγουν: μία ευρείας κλίμακας περιφερειακή σύρραξη.

Ναυτεμπορική