Ο Νικόλαος (Λάκης) Βασιλειάδης έσβησε στους δρόμους των Αλωνακίων. Στο χωριό του που τόσο αγάπησε και πάντα όπου και αν βρισκόταν εκθείαζε και επαινούσε για τη σχέση που είχε με την Ποντιακή παράδοση.

Μεγαλωμένος με την πρώτη γενιά των προσφύγων ανέπτυξε πολύ ιδιαίτερη σχέση με την Ποντιακή παράδοση, που έγινε και η μεγάλη του αγάπη.

Ανδρώθηκε με τη μεγάλη γενιά των Ποντίων καλλιτεχνών, καθότι έπαιζε λύρα και τραγουδούσε για την παρέα και τον εαυτό του σε κάθε ευκαιρία. Μεγάλωσε και μεταλαμπάδευσε τη μεγάλη του αγάπη για τα Ποντιακά (μωμοέρια, μουσική, τραγούδι, έθιμα, γλώσσα) σε τρεις γενιές καλλιτεχνών, πάντα με αίσθημα ευθύνης και τους κανόνες που και ο ίδιος τηρούσε. Εμπνευστής και δημιουργός του πρώτου μνημονίου ποντιακής λύρας που κοσμεί την είσοδο του χωριού.

Δυστυχώς από σήμερα τα μωμοέρια Αλωνακίων, οι χοροί, τα γλέντια και τα μουχαπέτια μας δεν θα είναι τα ίδια. Θα λείπει το πάθος και η ένταση που σκόρπιζε απλόχερα στο χώρο όταν ακουγόταν η λύρα και το αγγείο.
Ελπίζουμε από εκεί ψηλά, παρέα με τον πρόσφατα αποβιώσαντα αδελφό του Γιάννη και όλους τους “παλαιούς” να μας βλέπουν και να χαίρονται που συνεχίζουμε στα βήματα και τις παρακαταθήκες που μας άφησαν. Θα τους έχουμε οδηγούς και ελπίζουμε να φανούμε αντάξιοι συνεχιστές τους.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…