Πώς ξεκίνησε η κρίση και πώς κορυφώθηκε – Ποια μέτρα είχαν ληφθεί σε στρατιωτικό επίπεδο από την ελληνική πλευρά – Η δραματική συνεδρίαση του ελληνικού υπουργικού συμβουλίου στις 27 Μαρτίου 1987 – Οι κρίσιμες ώρες και η αποκλιμάκωση της έντασης – Άγνωστες λεπτομέρειες της κρίσης από τους πρωταγωνιστές της

Τον Μάρτιο του 2020 βιώνουμε έναν ιατρικό βιοχημικό πόλεμο λόγω του κορονοϊού Covid-19 που πλήττει σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Παράλληλα η χώρα μας αντιμετώπισε στις αρχές του μήνα κυρίως ,έναν υβριδικό πόλεμο στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, με τις ορδές των μεταναστών που επιχείρησαν με τη συνδρομή των Τούρκων να περάσουν σε ελληνικό έδαφος αλλά δεν τα κατάφεραν, χάρη στις ηρωικές προσπάθειες των ανδρών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, ενώ σημαντική ήταν και η συμβολή των δυνάμεων της Frontex με κορυφαία ίσως εκείνη των Αυστριακών. Όταν στην ιστορία σου έχεις αποκρούσει δύο φορές τους Οθωμανούς στην πρωτεύουσά σου (πολιορκίες της Βιέννης 1529 και 1683), ίσως κάποιοι επιπλέον λόγοι σε κάνουν να βλέπεις την πραγματικότητα: ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της πατρίδας σου.

Ας γυρίσουμε όμως το ρολόι του χρόνου 33 χρόνια πίσω στον Μάρτιο του 1987 όταν πολλές και πολλοί από τους αναγνώστες του protothema.gr δεν είχαν γεννηθεί ή ήταν μικρά παιδιά. Τότε που η χώρα μας έφτασε ένα βήμα πριν την πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία η οποία αποφεύχθηκε στο παρά πέντε.

Πώς ξεκίνησε η κρίση του 1987;

Ο Μάρτης του 1987 ξεκίνησε με μία αναπάντεχη χιονοκακοκαιρία. Όπως γράφει ο κορυφαίος Έλληνας μετεωρολόγος Δημήτρης Ζιακόπουλος στο βιβλίο του “ΚΑΙΡΟΣ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, ΤΟΜΟΣ II, Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ” (Αθήνα 2009), στις 9 Μαρτίου 1987 το πάχος του χιονιού στο κέντρο της Αθήνας ήταν 10-15 cm ενώ βασικά χαρακτηριστικά της χιονόπτωσης ήταν η μεγάλη ένταση και η διάρκειά της (12 ώρες!). Στο μπλογκ του κύριου Ζιακόπουλου διαβάζουμε ότι η κακοκαιρία είχε ξεκινήσει από τις 3 Μαρτίου και είχε διάρκεια 15 ημερών περίπου. Στην Αθήνα χιόνισε 8 φορές σε 15 μέρες ενώ ο χιονιάς χτύπησε όλη την Ελλάδα και έφτασε ως την Κρήτη. Μάλιστα για πρώτη φορά χιόνισε Μάρτιο και στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου. Αυτά τα λίγα για τους… καιρόφιλους αναγνώστες του protothema.gr.

Αρκετές όμως ημέρες πριν την μαρτιάτικη κακοκαιρία είχε ξεκινήσει η ελληνοτουρκική κρίση που κορυφώθηκε στα τέλη Μαρτίου. Συγκεκριμένα στις 19 Φεβρουαρίου 1987, ο τότε Υπουργός Βιομηχανίας Αναστάσιος Πεπονής (ο δημιουργός του ΑΣΕΠ για να μην ξεχνάμε), ζήτησε σύμφωνα με το άρθρο 106 του Συντάγματος να συμμετάσχει υποχρεωτικά το ελληνικό Δημόσιο στην κοινοπραξία των ξένων εταιρειών που με επικεφαλής την καναδική «Denison» εκμεταλλεύονταν τα πετρέλαια της Θάσου. Κι αυτό γιατί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, προγραμμάτιζε στο τέλος Μαρτίου 1987 τη διενέργεια γεωτρήσεων στη θέση Μπάμπουρας της Θάσου 10 μίλια έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα ,εντός όμως της ελληνικής υφαλοκρηπίδας σύμφωνα με την δική μας πλευρά, καθώς οι Τούρκοι διαφωνούσαν με αυτή τη θέση.

Η εταιρεία με βάση τη σύμβαση του 1976 είχε το δικαίωμα να κάνει γεωτρήσεις. Η Νέα Δημοκρατία, πρόεδρος της οποίας ήταν τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δήλωσε ότι ήταν αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να κάνει έρευνες σ’ εκείνη την περιοχή την οποία δεν είχε αμφισβητήσει ποτέ η Τουρκία. Η καναδική εταιρεία αντέδρασε στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης κάνοντας λόγο για “υποχθόνιες δυνάμεις που δρουν” μέσα σ’ αυτή. Ο αντιπρόεδρος της κοινοπραξίας Πάρμελι χαρακτήρισε «σαχλαμάρα» την πρόταση της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου να αγοράσει το μερίδιο της «Denison» έναντι 26 εκατομμυρίων δολαρίων. Η κυβέρνηση δικαιολόγησε την πρόθεση της για εξαγορά λέγοντας ότι δεν θα άφηνε μια ξένη εταιρεία να επιλέξει εκείνη πότε θα προκαλούσε την Τουρκία η οποία αμφισβητούσε το δικαίωμα ερευνών επικαλούμενη τη Συμφωνία, γνωστότερη ως Πρωτόκολλο της Βιέννης. Τι προέβλεπε αυτό το Πρωτόκολλο όμως; Είχε υπογραφεί το 1976 μεταξύ των τότε πρωθυπουργών της Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραμανλή και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και με χαρακτήρα διεθνούς δεσμευτικής συμφωνίας Ελλάδα και Τουρκία δεσμεύονταν ότι θα απείχαν από ενέργειες στα αμφισβητούμενα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Για τη συνέχεια protothema