Η προσέγγιση του Ισραήλ στο θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων είναι αρκετά παρόμοια με την τοποθέτησή του για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Την περασμένη εβδομάδα στο Ισραήλ, ήταν η Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος (Yom Hashoah). Ήταν ημέρα τιμής για τη γενοκτονία και τη δολοφονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί.

Εφημερίδες, τηλεοπτικές  και ραδιοφωνικές εκπομπές ήταν γεμάτες με ιστορίες των επιζώντων – και η χώρα παρακολουθούσε με προσοχή.

Είναι λογικό. Η ιστορία της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ είναι συνυφασμένη με το Ολοκαύτωμα. Οι επιζώντες συνέρρεαν στη χώρα μετά τον πόλεμο, βοήθησαν στην οικοδόμησή της, πολέμησαν για αυτήν στους επόμενους πολέμους και αξίζουν τα εύσημα, τα οποία είναι πολλά, για τη θεαματική επιτυχία του Ισραήλ.

Την περασμένη Κυριακή, όμως, ήταν μια ημέρα που τίμησε όλος ο κόσμος, αλλά πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη στο Ισραήλ. Ήταν η 107η επέτειος  της Γενοκτονίας των Αρμενίων που τιμά τη μνήμη 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων που εκτοπίστηκαν, σφαγιάστηκαν ή βάδισαν μέχρι θανάτου σε μια εκστρατεία εξόντωσης που επέβαλε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, εξέδωσε ανακοίνωση για να τιμήσει τη σφαγή, την οποία χαρακτήρισε ως «Γενοκτονία» για πρώτη φορά πέρυσι, σύμφωνα με υπόσχεση που είχε δώσει  στην προεκλογική του εκστρατεία.

«Ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να παραμείνουμε σε επαγρύπνηση ενάντια στη διαβρωτική επιρροή του μίσους σε όλες τις μορφές του», είπε ο πρόεδρος. «Δεσμευόμαστε εκ νέου να μιλήσουμε ανοιχτά και να σταματήσουμε τις φρικαλεότητες που αφήνουν βαθιές πληγές στον κόσμο».

Η Τουρκία, όπως ήταν αναμενόμενο, απάντησε με οργή, αποκαλώντας τις δηλώσεις του Μπάιντεν: «δηλώσεις που δεν είναι συμβατές με τα ιστορικά γεγονότα και το διεθνές δίκαιο».

Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η σιωπή του Ισραήλ η οποία αποτελεί κηλίδα για το εβραϊκό κράτος. Δείχνει πώς για άλλη μια φορά η Ιερουσαλήμ προτιμά τα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμφέροντα ασφαλείας από το να υπερασπίζεται αυτό που είναι αληθινό και σωστό, ειδικά ως λαός που γνωρίζει τη γενοκτονία από πρώτο χέρι.

Όπως έγραψε στην Jerusalem Post, τον περασμένο μήνα ο καθηγητής Israel Charney, ένας από τους ιδρυτές της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών, το Ισραήλ δεν πρέπει να φοβάται την Τουρκία.

«Είναι τόσο πέρα ​​από τη φαντασία μας ως Ισραηλινοί, να μπορούμε να πούμε στην Τουρκία αυτή τη στιγμή: «Έχουμε κάθε σεβασμό για εσάς ως σημαντική χώρα και είμαστε στην ευχάριστη θέση να συνεργαστούμε στενά μαζί σας, αλλά οφείλουμε στον δικό μας πολιτισμό τη σαφέστατη ευθύνη να ταυτιστούμε με έναν λαό του οποίου τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι υπέστη εξόντωση από την κυβέρνηση (της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας)»; ρώτησε ο Charney

Η συνεχιζόμενη άρνηση του Ισραήλ να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων συμπίπτει με τη στιγμή που η Ιερουσαλήμ ανανεώνει τους διπλωματικούς δεσμούς της με την Τουρκία. Ο Πρόεδρος Isaac Herzog επισκέφθηκε πρόσφατα την Άγκυρα και το Ισραήλ, προφανώς, δεν θέλει να υπονομεύσει αυτές τις προσπάθειες.

Αυτό που το κάνει λάθος είναι ότι ακόμη και όταν οι δεσμοί του Ισραήλ με την Τουρκία είχαν φτάσει στο ναδίρ λόγω του βδελυρού αντισημιτισμού του Ερντογάν, η κυβέρνηση αρνήθηκε και τότε να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων για το λόγο ότι ήταν καλύτερα να μην γίνει κάτι που θα εκτροχιάσει την ευκαιρία για επαναπροσέγγιση. Με άλλα λόγια, όταν οι δεσμοί είναι κακοί, η κατάλληλη στιγμή είναι κακή – και όταν οι δεσμοί είναι καλύτεροι, η κατάλληλη στιγμή είναι επίσης κακή.

Το 2019, αφού η Γερουσία των ΗΠΑ αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ο Yair Lapid –τότε στην αντιπολίτευση– κάλεσε το Ισραήλ να ακολουθήσει το παράδειγμά της. Πρότεινε μάλιστα ένα νομοσχέδιο που θα υποχρέωνε το Ισραήλ να τιμήσει την ημέρα.

«Είναι καιρός να σταματήσουμε να φοβόμαστε τον Σουλτάνο της Τουρκίας και να κάνουμε ό,τι είναι ηθικά σωστό», έγραψε τότε στο Twitter.

Εάν είναι καιρός, λοιπόν, να σταματήσουμε να φοβόμαστε τον «Σουλτάνο της Τουρκίας», τότε γιατί ο Lapid δεν έκανε δήλωση την περασμένη εβδομάδα; Γιατί δεν έδωσε εντολή στο Υπουργείο Εξωτερικών να τιμήσει δημόσια την ημέρα;

Το να κάνεις «αυτό που είναι ηθικά σωστό» δεν είναι πλέον το σωστό; Η απάντηση είναι προφανής. Αυτό για το οποίο είναι εύκολο να ασκείς πίεση όταν είσαι στην αντιπολίτευση, φαίνεται πως είναι πιο δύσκολο να το κάνεις όταν είσαι υπουργός Εξωτερικών.

Αυτό είναι λάθος. Η προσέγγιση του Ισραήλ στη γενοκτονία των Αρμενίων είναι αρκετά παρόμοια με την τοποθέτησή του για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αφενός προσφέροντας υποστήριξη στο Κίεβο και αφετέρου όντας συγκρατημένο να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και να καταδικάσει δημοσίως τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Η πολιτική για την Ουκρανία υπαγορεύεται από συμφέροντα που έχουν να κάνουν με θέματα ασφαλείας και από την ανάγκη να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να επιχειρούμε σε συντονισμό με τη Ρωσία στη Συρία. Με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το Ισραήλ αφήνει και πάλι τα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμφέροντα που σχετίζονται με την ασφάλεια να παρεμποδίσουν τη σωστή και ηθική στάση που πρέπει να τηρηθεί.

Είναι καιρός το Ισραήλ να πάψει να φοβάται την Τουρκία και τη Ρωσία. Η υπεράσπιση του ηθικού και του ορθού ενισχύει τα έθνη. Ήρθε ή ώρα του  Ισραήλ να πράξει έτσι.

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Πηγή: https://www.jpost.com/opinion/article-705543