Ο Stefan Müller-Altermatt, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελβετίας και μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας φιλίας Ελβετίας-Αρμενίας, λέει ότι τα ατιμώρητα εγκλήματα τείνουν να επαναλαμβάνονται, επομένως, ο κόσμος πρέπει να θυμάται τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

– Φέτος συμπληρώνονται 107 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Πώς αξιολογείτε τη διαδικασία αναγνώρισης και καταδίκης της Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα;

– Η διαδικασία φαίνεται να σημειώνει πρόοδο, αλλά φυσικά υπάρχουν ακόμη σημαντικά σημεία που δεν έχουν καλυφθεί. Για παράδειγμα, πολλά κράτη – συμπεριλαμβανομένης της Ελβετίας – δεν έχουν αναγνωρίσει πλήρως τη Γενοκτονία. Και φυσικά είναι τραγικό που το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Αρμενίων και είναι επιβλαβές για την ειρήνη που η Τουρκία παίρνει μια αμετάβλητη θέση.

– Πολλές χώρες και διεθνείς οργανισμοί αναγνώρισαν και καταδίκασαν τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Παρόλα αυτά, ακόμη και μετά από 107 χρόνια η Τουρκία συνεχίζει την πολιτική της άρνησης. Κατά τη γνώμη σας, ποια πρέπει να είναι η δράση της διεθνούς κοινότητας ως προς αυτό; Βλέπετε πως υπάρχει η ανάγκη και για άλλες ενέργειες εκτός από εκκλήσεις;

– Ναι, ειδικά στο πλαίσιο της τουρκικής πολιτικής εξουσίας γενικότερα. Η εκπλήρωση των τουρκικών συμφερόντων π.χ. στο ζήτημα του μεταναστευτικού ή σε οικονομικούς δεσμούς με την ΕΕ, πρέπει να συνδεθεί με την αναγνώριση της γενοκτονίας.

– Τί πιστεύετε, υπό ποιες συνθήκες θα αντικρίσει τελικά η Τουρκία την ιστορική αλήθεια;

– Πιθανώς μόνο εάν τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας συνδεθούν με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Για παράδειγμα, εάν η νομισματική κρίση στην Τουρκία επιδεινωθεί, θα μπορούσαν να προκύψουν ευκαιρίες. Φυσικά, ένα θετικό κίνητρο, δηλαδή η επιθυμία για οικονομικές σχέσεις με την Αρμενία, θα ήταν καλύτερο από το προηγούμενο που είναι αρνητικό. Ωστόσο, αυτά μάλλον δεν είναι  ζωτικής σημασίας σε μεγάλο βαθμό για έναν εθνικιστή πολιτικό όπως ο Ερντογάν , για να κάνει παραχωρήσεις.

– Σε αυτή τη δύσκολη γεωπολιτική συγκυρία, υπάρχει φόβος ότι το θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων μπορεί να μην παρουσιαστεί με αρκετή προσοχή; Τι πρέπει να γίνει από αυτή την άποψη;

– Ναι, αυτός ο κίνδυνος είναι πολύ επίκαιρος! Η Αρμενία και ακόμη περισσότερο το Αρτσάχ είναι πλέον ακόμη πιο απομονωμένα από ό,τι πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας και υπάρχει ο κίνδυνος η εθνοκάθαρση υπό τη μορφή απελάσεων να γίνει απαρατήρητη από την παγκόσμια κοινή γνώμη. Επομένως, χρειάζεται άμεσα μια συζήτηση σε διεθνές επίπεδο για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Και απαιτούνται στρατηγικές για το πώς θα εξασφαλιστεί η ειρήνη και η ανάπτυξη σε όλες τις χώρες της ρωσικής σφαίρας επιρροής.

– Μια διαδικασία διαλόγου βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας. Κατά την άποψή σας, πώς θα μπορούσε αυτή η διαδικασία να επηρεάσει το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων;

-Ένας διάλογος, όσο δύσκολος κι αν είναι, δεν μπορεί παρά να συμβάλει στην εύρεση της αλήθειας. Από αυτή την άποψη, ελπίζω πολύ ότι αυτός ο διάλογος μπορεί να διεξαχθεί αρκετά εντατικά.

– Ενώ αγγίζουν το θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, διάφορες διάσημες προσωπικότητες έχουν χρησιμοποιήσει συχνά τον όρο «Ποτέ ξανά», αλλά η ιστορία δείχνει ότι ο κόσμος, φαίνεται, δεν έχει πάρει αρκετά μαθήματα καθώς τα ατιμώρητα εγκλήματα τείνουν να επαναλαμβάνονται. Τι πρέπει να πράξει η πολιτισμένη ανθρωπότητα για να κάνει το «Ποτέ ξανά» ορατό στην πράξη;

– Για να λειτουργήσει το «Ποτέ ξανά» χρειάζεται ανάμνηση. Μόνο αν μνημονεύουμε τη γενοκτονία χρόνο με το χρόνο, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι διάσημες προσωπικότητες θα βιώνουν το «Ποτέ ξανά». Δεν πρέπει να επιτραπεί ο φόνος να αποτελεί κανονικότητα, διαφορετικά θα υπάρχει η απειλή το αιματηρό ίχνος της ιστορίας να επαναληφθεί.

Μετάφραση: Γιάννης Λιναρδάτος

Πηγή: https://armenpress.am/eng/news/1081422.html