Οι δισεκατομμυριούχοι αρέσκονται να μιλούν για το πώς έγιναν αυτοί που είναι, αλλά αυτό είναι ένας μύθος του μάρκετινγκ.

Ο Τζεφ Μπέζος έλαβε την αρχική του επένδυση (250.000 $) στην Amazon από τους γονείς του. Η μητέρα του Μπιλ Γκέιτς καθόταν στο ίδιο διοικητικό συμβούλιο με τον CEO της IBM τον οποίο έπεισε να βοηθήσει τον γιο της να ξεκινήσει μια νέα επιχείρηση που ονομάστηκε Microsoft. Ο Γουόρεν Μπάφετ είναι γιος ενός βουλευτή που είναι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας επενδύσεων. Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο Ντόναλντ Τραμπ, η Κάιλι Τζένερ… όλοι αυτοί οι «αυτοδημιούργητοι» άνθρωποι προέρχονται από πλούσιες οικογένειες που τους έχουν δώσει μια υλική βάση για ανάπτυξη. Και όλη η μετέπειτα επιτυχία τους εξαρτιόταν από την προθυμία τους να λυγίσουν τον διπλανό τους για μερικές δεκάρες.

Ο Ίλον Μασκ, ο οποίος προέρχεται από μια προνομιούχα οικογένεια στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, αύξησε τον πλούτο του κατά 600% χάρη στις κρατικές ενέσεις και την ανελέητη εκμετάλλευση των εργαζομένων του κατά τη διάρκεια της «πανδημίας». Ενώ ο Στηβ Τζομπς (Steve Jobs) που μας γοήτευε με ένα iPhone, στην Κίνα τραβούσε δίχτυα κάτω από τα παράθυρα των εργοστασίων για να σταματήσει τη ροή αυτοκτονιών εργατών που μάζευαν αυτά τα iPhone υπό απάνθρωπες συνθήκες. Ακόμα κι αν δεν γεννηθήκατε με εκατομμύρια, για να τα αποκτήσετε πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να ανθίσετε σε βάρος κάποιου άλλου.

Κανείς από εκείνους τους σημερινούς δισεκατομμυριούχους δεν είναι αυτοδημιούργητος.
Όλος ο κόσμος είναι προϊόν της κοινωνίας και της δουλειάς εκατομμυρίων ανθρώπων που παράγουν την ευημερία του. Δεν υπάρχει τίποτα κακό ή υποτιμητικό σε αυτό. Ξεκινά άσχημα όταν ένα μάτσο βδέλλες οικειοποιούνται μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου, το χρησιμοποιούν για να προχωρήσουν, να κατακτήσουν την εξουσία και να μιλήσουν στις σελίδες των εταιρικών μέσων ενημέρωσης τους για το εξαιρετικό ταλέντο τους ως «αυτοδημιούργητους» κλέφτες.

Réseau International