Memorial to the Victims of Communism, Prague

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Το ίδιο το κράτος την όρισε ως οιονεί κρατικό φορέα, σωματείο αυξημένου κύρους που έχει στόχους δημοσίου συμφέροντος. Διοργανώνει και συμμετέχει σε αρκετές εκδηλώσεις: ημερίδες, συνέδρια, εκθέσεις, και, βεβαίως, τελετές και μνημόσυνα προς τιμήν των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να είναι το μνημόσυνο στο Βίτσι. Όλα τα κόμματα της Βουλής και όλοι οι Έλληνες να ανεβαίνουν στο Βέρνο και να ορκίζονται ότι ποτέ πια δεν θα πάρουν όπλα ο ένας εναντίον του άλλου, δεν θα θεωρήσουν ποτέ ότι η ένοπλη βία είναι λύση για οποιαδήποτε ανθρώπινη διαφορά και ότι τις διαφωνίες τους θα τις χειρίζονται στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού και της  Δημοκρατίας. Αυτό, άλλωστε, ήταν το βασικό μήνυμα του προέδρου της ΕΑΑΣ, αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή στην ομιλία του, φέτος στο Βίτσι:

“Η ΕΑΑΣ όλα αυτά τα χρόνια οργανώνει αυτές τις τελετές/μνημόσυνα σύμφωνα με τις νομικές και ηθικές της υποχρεώσεις. Η Ένωση δεν λύνει το ιστορικό θέμα της εμφύλιας διαμάχης, δεν κάνει στείρα πολιτική πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα, δεν ξύνει πληγές, ούτε ανακυκλώνει μίσος, όπως δυστυχώς η αριστερή προπαγάνδα θέλει να της καταλογίζει. Εκτελεί καθήκον ιερό και τίποτε παραπάνω. (…) Καλούμε τους τότε αντιπάλους του Έθνους και του Ελληνικού Στρατού, που πρώτοι “ήρξαντο χειρών αδίκων”, να αναγνωρίσουν το ιστορικό πολιτικό λάθος τους, που αιματοκύλησε τη χώρα, να αποκηρύξουν την διά της βίας επίλυση των πολιτικών διαφορών, να κηρύξουν την πίστη τους στη δημοκρατία και ευχόμαστε να προσέρχονται στο μέλλον στους χώρους αυτούς, ώστε από κοινού να μπορούμε να αναφωνήσουμε: ποτέ ξανά!”. 

Διαφωνεί κανένας; Επισημάνατε κάτι το απαράδεκτο, κε Δένδια;

Γιατί λοιπόν το μνημόσυνο στο Βίτσι δεν έχει την ίδια ακριβώς λειτουργία, όπως το μνημόσυνο στο Ρίμινι; Διότι τα όπλα τα κατέθεσε μόνο η μία πλευρά. Η άλλη πολεμάει ακόμα!

“Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν συγχωρούμε τίποτα. Όσο ισχυρός, όσο βάναυσος και να ‘ναι ο αντίπαλος, εμείς θα νικήσουμε. Εμείς θα ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, και μια καινούργια ρωγμή σ’ αυτό το σάπιο σύστημα, ώσπου να καταρρεύσει μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις του, κάτω από τα σφοδρά χτυπήματα της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το ΚΚΕ στέκει και σήμερα καρφί στο μάτι τους. Το ΚΚΕ σαλπίζει αντίσταση, οργάνωση, ανατροπή. Γίνεται όπλο η γνώση πως ο αντίπαλος δεν διστάζει να φτάσει έως τη φυσική εξόντωση του αγωνιστή όταν στη δράση του βλέπει κίνδυνο για την εξουσία και τα κέρδη του. Και γίνεται όπλο αυτή η γνώση, γιατί μας διδάσκει το ανειρήνευτο της πάλης, πως δεν ξεμπερδεύεις με τέτοιον αντίπαλο γλείφοντας τα κόκαλα που πετά απ’ το τραπέζι. Πως ή θα την πας την πάλη σου ως το τέρμα ή εδώ θα μας γονατίζουν διαρκώς. Και τέτοια απόφαση έχουμε πάρει. Ανειρήνευτη είναι αυτή η πάλη. Ηταν ανειρήνευτη και τότε που σφύραγε στον αέρα το μαστίγιό τους. Είναι ανειρήνευτη και σήμερα που σφάζουν με το γάντι.” 

για τη συνέχεια Capital