Προκόπης Μπίχτας

Οι ΗΠΑ βλέπουν στο δίπολο Ελλάδας-Τουρκίας ένα φράγμα κατά της καθόδου της Ρωσίας στην Μεσόγειο, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιά χώρα θα έχει το πάνω χέρι, αρκεί να μην ξεπερνάει τα όρια που θέτουν οι ίδιες.

Τι θέλουν οι ΗΠΑ από την Τουρκία;

1) Να εμποδίζει τις κινήσεις της Ρωσίας, λόγω της γειτνίασής της με αυτή την χώρα, ακόμα και με ακραίες ενέργειες, αν χρειάζεται. Ας θυμηθούμε ότι, το 1962, η Τουρκία δέχθηκε την ανάπτυξη πυρηνικών πυραύλων στο έδαφος της, που στόχευαν την ΕΣΣΔ. Αυτό προκάλεσε την απάντηση της ΕΣΣΔ που ανέπτυξε πυραύλους στην Κούβα, πράγμα που έφερε τις δυο χώρες στα πρόθυρα πυρηνικού πολέμου. Η κρίση ξεπεράστηκε με την αμοιβαία απόσυρση των πυραύλων.

2) Να υποστηρίζει και να στηρίζει με κάθε μέσον τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ, κυρίως στην Μέση Ανατολή. Το πρώτο μεγάλο λάθος της Τουρκίας ήταν στον πόλεμο του Κόλπου όπου, όταν οι ΗΠΑ ζήτησαν να χρησιμοποιήσουν την βάση του Ντιγιρμπακίρ, η Τουρκία ζήτησε ανταλλάγματα. Αυτή η απαίτηση την στιγμή της πολεμικής κρίσης, εξελήφθη σαν εκβιασμός από το βαθύ αμερικανικό κράτος και μάλλον δεν έχει ξεχαστεί, εκτός αν οι ΗΠΑ έχουν προσθέσει ένα ακόμα λάθος στην μεγάλο κορδόνι των λαθών τους των τελευταίων δεκαετιών κι έχουν ξεχάσει αυτή την συμπεριφορά.

3) Το δεύτερο μεγάλο λάθος της Τουρκίας είναι ότι διαβεβαίωσαν τις ΗΠΑ ότι το καθεστώς Άσαντ δεν θα άντεχε ούτε μια εβδομάδα εμφυλίου πολέμου. Έτσι οι ΗΠΑ πυροδότησαν τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, αλλά η πραγματικότητα διέψευσε τις προβλέψεις και ο Άσαντ όχι μόνο άντεξε, αλλά ο πόλεμος στην Συρία έδωσε την ευκαιρία στην Ρωσία να εγκαταστήσει μια πολύ ισχυρή στρατιωτική και πολιτική δύναμη στην περιοχή. Η τυχοδιωκτική κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τους Τούρκους οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των ρωσικών βάσεων και την εγκατάσταση σύγχρονων πολυποίκιλων και βαρέων οπλικών συστημάτων.

4) Το τρίτο μεγάλο λάθος της Τουρκίας, το οποίο είναι διαρκές, είναι η ανοχή που δείχνει απέναντι στην πολιτική του Ερντογάν, που προσιδιάζει στην συμπεριφορά ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού με μεγάλη εξουσία.

5) Οι ΗΠΑ δεν έχουν διάθεση να δουν μια Τουρκία τόσο ισχυρή ώστε να μπορεί να τους δημιουργεί προβλήματα στα σχέδιά τους. Η εισβολή στην Κύπρο δεν οφειλόταν στο ότι οι ΗΠΑ ήθελαν να ισχυροποιήσουν την Τουρκία, αλλά στο ότι δεν ήθελαν να δουν τον ελληνισμό ενωμένο. Ο Μακάριος είχε εκφράσει την επιθυμία της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και η μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων επιδοκίμαζε. Αναγκαστικά, νομικά κινιόταν στα πλαίσια των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου, αλλά υπήρχε η υποψία κρυφών πολιτικών κινήσεων που προωθούσαν την ένωση. Εκτός από αυτό, η Κύπρος ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων. Κατά τη διάσκεψη κορυφής στο Αλγέρι το 1973, ο Μακάριος τόνισε την ανάγκη για ενεργότερη ανάμιξη του κινήματος των Αδεσμεύτων σε θέματα διεθνούς ασφάλειας και υποστήριξη προς τη διάσκεψη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και συνεργασία, στην οποία μετείχαν οι τρεις ευρωπαϊκές χώρες μέλη του κινήματος, η Γιουγκοσλαβία, η Κύπρος και η Μάλτα. Η πιθανότητα δημιουργίας ενός τρίτου πόλου ισχύος και μάλιστα κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου αποτελούσε έναν αστάθμητο παράγοντα και κάτι τέτοιο ήταν απαράδεκτο τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την ΕΣΣΔ.

6) Η εκλογή του Τραμπ επέφερε μια πρόσκαιρη αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ και δημιουργήθηκε ένα κενό ισχύος στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την μέση Ανατολή. Η Τουρκία, καθοδηγούμενη από τον μεγαλομανή Ερντογάν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ρευστή κατάσταση, αγνόησε θεμελιώδους κανόνες των διεθνών σχέσεων και προέβη σε παιδαριώδης κινήσεις:
σε πολλές περιπτώσεις επεδίωξε πρόσκαιρες συμμαχίες με την Ρωσία προσδοκώντας οφέλη που δεν ήρθαν και προσπάθησε να εκβιάσει την ευνοϊκή μεταχείριση των ΗΠΑ, ενώ σε άλλες περιπτώσεις προσποιήθηκε ότι συμπλέει με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, για να αποκτήσει ευνοϊκή μεταχείριση από την Ρωσία, ενώ ο σταθερός και μόνιμος σύμμαχός της ήταν και είναι η Γερμανία.

Ο κουτούτσικος Ερντογάν ξέχασε ότι οι ΗΠΑ έχουν ορίσει την Ρωσία ως τον μεγαλύτερο εχθρό τους. Ξέχασε ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε οικονομικό πόλεμο με την Γερμανία. Ξέχασε ότι, αν ο κρατικός σχεδιασμός σε οδηγεί να είσαι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ καταλήγεις δαρμένος και από τους δύο.

Αυτά που κατάφερε με τα κουτοπόνηρα τερτίπια του ο Ερντογάν είναι η εδραίωση της Ρωσίας στα εδάφη της Συρίας, η απαξίωση του δυτικόφιλου Πασινιάν από τον αρμενικό λαό και η εγκατάσταση ρωσικού στρατού στην Αρμενία. Επίσης κατάφερε να εξοργίσει τις ΗΠΑ, την Γαλλία, το Ισραήλ (το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο μπορεί να καθυστερήσει την δημιουργία του Εast Μed) και ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, και να απογυμνωθεί από κάθε αξιοπιστία. Ο μοναδική χώρα που τον στηρίζει ολόψυχα είναι η ερωτευμένη Γερμανία και οι μοναδικές επιτυχίες του – και μάλιστα πολύ μεγάλες – έχουν σημειωθεί στο μέτωπο της Ελλάδας, όμως αυτό δεν οφείλεται σε κάποιες “μεγαλοφυείς” κινήσεις του, αλλά οφείλεται αποκλειστικά στην κατάπτυστη πολιτική τού ακραία διεφθαρμένου ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Η Τουρκία ανοίγει τον δρόμο για την είσοδο της Κίνας στην Μικρά Ασία και κατ’ επέκτασιν στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, πιστεύοντας ότι θα αποκτήσει έναν μεγάλο σύμμαχο ή ότι θα ασκήσει άλλον έναν εκβιασμό στις ΗΠΑ και την Ρωσία, για να αποκομίσει οφέλη από τις τρεις χώρες. Είναι ευνόητο ότι η παρουσία της Κίνας στην περιοχή μας είναι αδιανόητη για τις δυο μεγάλες δυνάμεις και για πολλές μικρότερες.

Οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χαλάσουν την σχέση τους με την Τουρκία, την οποία μπορούν να “φρενάρουν” όποτε το κρίνουν σκόπιμο. Η μόνιμη και διαρκής απειλή για την δημιουργία κουρδικού κράτους, ακόμα κι αν παραβλέψουμε τα υπόλοιπα μέσα που διαθέτουν, είναι ικανή να εμποδίσει την Τουρκία να υπερβεί τα όρια που της θέτουν οι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν απλώς να ξεφορτωθούν τον κουτοπόνηρο Ερντογάν, που της χαλάει τα σχέδια.

Μια πιθανή αντικατάσταση του Ερντογάν, δεν θα ματαιώσει τα σχέδια της Γαλάζιας πατρίδας και δεν θα αποβεί σε όφελος της Ελλάδας. Αντίθετα, μια πιο έξυπνη κυβέρνηση με εξευρωπαϊσμένο προσωπείο θα είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τον υπερφίαλο Ερντογάν.

Τι θέλουν οι ΗΠΑ από την Ελλάδα;

Συνοπτικά, οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα γεωπολιτικά ξοφλημένη χώρα, τουλάχιστον προς το παρόν, το οποίο κανένας δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει. Η ηττοπάθεια, η μωρία, η εθελοδουλεία και ο ενδοτισμός που έχει επιδείξει το σύνολο του πολιτικού της προσωπικού ιδιαίτερα τα τελευταία 25 χρόνια, έχουν καταστήσει την χώρα αναξιόπιστη και περίγελο στα μάτια τους, όπως και στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου. Δεν θα τους καεί καρφάκι αν μια δική τους Τουρκία καταπιεί την μισή Ελλάδα, αρκεί να μην πειραχτούν οι βάσεις τους και αρκεί να μπορούν να χρησιμοποιούν μια κουτσουρεμένη Ελλάδα σαν εν δυνάμει απειλή για την Τουρκία, περίπου όπως κάνουν με τους Κούρδους των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων.

Aν το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας εκμεταλλευτεί άμεσα τις πιέσεις των ΗΠΑ να φέρουν την Τουρκία στα νερά τους και προχωρήσει στις ενέργειες που θα μπορούσε να έχει κάνει εδώ και χρόνια, οι οποίες έχουν ορισθεί επανειλημμένα, θα υπάρξουν πολλά εθνικά οφέλη. Όμως το ελληνικό σύστημα εξουσίας και οι πολιτικοί υπηρέτες του αρνήθηκαν αυτές τις ενέργειες και συνεχίζουν να τις αρνούνται με “ανεξήγητη” επιμονή. Αν η κατάσταση παραμείνει η ίδια αλίμονο στην Ελλάδα και την Κύπρο.