Λουκής Γ. Λουκαΐδης
Κάθε πολιτικό κόμμα έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις δικές του απόψεις νοουμένου πάντοτε ότι έχουν μια συνέπεια και μια λογική. Προσωπικά δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν έχω καμία προσωπική αντιπάθεια προς το ΑΚΕΛ. Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο κόμμα που πρόσφερε στο παρελθόν αρκετά για τον τόπο. Όμως, παρακολουθώ την πολιτική του όπως και κάθε κόμματος και προβληματίζομαι στο εξής: Η εικόνα που παρουσιάζει με τις συνεχείς επιθέσεις προς την Κυβέρνηση έχει ένα στοιχείο τρομερά υπερβολικό. Διότι καλή είναι η αντιπολίτευση και η κριτική της Κυβέρνησης από όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα, ωστόσο καθετί έχει και το όριό του και αν η κριτική είναι υπερβολική και συνεχής για κάθε θέμα, είτε σοβαρό είτε όχι, ούτε αποτελεσματική είναι ούτε πειστική. Μπορεί να συμφωνεί ένας και άλλος να μην συμφωνεί με κάποιες απόψεις του ΑΚΕΛ όμως όταν αυτό ασχολείται σώνει και καλά με την κάθε λεπτομερή εκδήλωση της κυβερνητικής πολιτικής, χάνει τη σοβαρότητά του και τα ελατήριά του καθίστανται αμφίβολα.
Για χρόνια, το ΑΚΕΛ μας μιλούσε για την ανάγκη να λυθεί το Κυπριακό με συνομιλίες με βάση τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δεν έχει Πρόεδρο που δεν τις δοκίμασε ακόμα και ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφιας. Απέτυχαν. Ο λόγος είναι απλός. Διότι η άλλη πλευρά είναι κακόπιστη και επιμένει σε αιτήματα που δεν συνάδουν με μια συνετή λύση του Κυπριακού. Τέτοια αιτήματα είναι για παράδειγμα η συνεχής παραμονή τουρκικού στρατού στην Κύπρο μετά από οποιαδήποτε λύση, οι τουρκικές εγγυήσεις και το προτεινόμενο συνταγματικό έκτρωμα. Το να συνεχίζει το ΑΚΕΛ να επιτίθεται εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας στο θέμα των συνομιλιών είναι και άδικο και αβάσιμο.
Το ΑΚΕΛ έρχεται και επανέρχεται για τις συνομιλίες του Κραν Μοντάνα. Όμως όλοι γνωρίζουμε τώρα ότι η Τουρκία στη συνάντηση αυτή επέμενε για διατήρηση μόνιμης τουρκικής δύναμης στην Κύπρο και για συνθήκη εγγυήσεως χωρίς κατάληξη. Επανέρχεται όμως το ΑΚΕΛ και αποδίδει στον Πρόεδρο άρνηση θετικής αντίκρισης των συνομιλιών αυτών και επιμένει σε μια επιθετική κριτική. Κοιτάζοντας δε το παρελθόν θα πρέπει ένας να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κριτική για τις συνομιλίες έχουν ξεπεράσει τα όρια. Απόδειξη ότι η πολιτική του ΑΚΕΛ ξεπερνά τα όρια είναι η πρόσφατη θέση του κόμματος αυτού σε σχέση με το κλείσιμο των οδοφραγμάτων που αποφάσισε ο Πρόεδρος.
Γι’ αυτό το κλείσιμο έδωσε μια πειστική αιτιολογία λέγοντας ότι ζούμε σε μια περίοδο που υπάρχει κίνδυνος στην υγεία του λαού, λόγω του μικροβίου κορωνοϊού και ότι στα κατεχόμενα υπάρχουν χιλιάδες Ιρανοί οι οποίοι στη χώρα τους έχουν πάνω από 7.000 κρούσματα και πάνω από 200 νεκρούς. Η απομάκρυνσή μας από αυτούς με τη διακοπή διακίνησής τους προς την περιοχή μας, δεν είναι λογική; Δεν έπρεπε το ΑΚΕΛ να επαινέσει την απόφαση αυτή; Διότι έτσι κάνουν τα σοβαρά κόμματα ιδίως εκείνα της Ευρώπης. Κρίνουν, κατακρίνουν και επαινούν ανάλογα με την περίπτωση. Δεν κατακρίνουν πάντοτε για οτιδήποτε. Τι είπε το ΑΚΕΛ για το κλείσιμο των οδοφραγμάτων; Καταδίκασε την απόφαση διότι άκουσον-άκουσον η απόφαση του Προέδρου είχε «πολιτική σκοπιμότητα».
Προσωπικά δεν αντιλήφθηκα τέτοια σκοπιμότητα ίσως διότι έχω μειωμένη φαντασία ή διότι η λογική μου δεν παρασύρεται από φανταστικά σενάρια. Τι πολιτική σκοπιμότητα μπορούσε να έχει, ιδίως εφόσον άφησε ανοιχτά τα άλλα οδοφράγματα που δεν είναι τόσο πολυσύχναστα; Εδώ έχουμε ευρωπαϊκές χώρες που έθεσαν ολόκληρες περιοχές τους υπο καραντίνα και δεν επιτρέπουν συχνή διακίνηση στην υπόλοιπη χώρα. Αυτά τα παραδείγματα δεν λέγουν τίποτα στο ΑΚΕΛ;
Πιστεύουν ειλικρινά ότι η απόφαση του Προέδρου για κλείσιμο των οδοφραγμάτων, η οποία έχει ιατρική αιτιολογία, τον εξυπηρετεί πολιτικά εις βάρος του ΑΚΕΛ; Αυτό λοιπόν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας έξαλλης αντιπολιτευτικής διάθεσης που έχει σαν στόχο να κατακρίνει ότι πει και ότι κάνει η Κυβέρνηση είτε καλό είτε κακό. Αν κοιτάξουμε δε την πολιτική του κόμματος αυτού στο Κυπριακό τα τελευταία δέκα χρόνια, καταλήγουμε με ένα συναίσθημα ότι είναι αδικαιολογήτως πιο φιλική προς τις θέσεις της Τουρκίας παρά αυτές της κυπριακής αντιπροσωπίας.
Πολλές δε είναι οι παρερμηνείες των προθέσεων των Τούρκων για το Κυπριακό (π.χ. συνάντηση με Τσαβούσογλου) από τον κ. Άντρο και η απόδοση από τον ίδιο περισσότερης ευθύνη για το αδιέξοδο στον κ. Αναστασιάδη παρά στην Τουρκία. Η κριτική είναι δημοκρατικό δικαίωμα, αλλά υπόκειται στου κανόνες της καλής πίστης και της αποφυγής της αυθαιρεσίας.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube