Η καθολική ψήφος σε συνδυασμό με την κοινωνία του θεάματος έχουν εκτοξεύσει τα “παρατράγουδα” των τηλεοπτικών και διαδικτυακών ριάλιτι  στα κοινοβούλια και τους λοιπούς  θώκους διαχείρισης των κοινών. 

Κάποιοι θεωρούν πως το μεταναστευτικό τσουνάμι που τώρα ξεκινά να δημιουργείται είναι αντιμετωπίσιμο με την τσίκνα από χοιρινά σουβλάκια, όπως στον μεσαίωνα με τους καπνούς από τις φωτιές προσπαθούσαν να φράξουν τον δρόμο στις επιδημίες…

Το μεγαλύτερος μέρος της υφηλίου φλέγεται  και όλοι πανηγυρίζουν…

Οι αριστεροί πανηγυρίζουν για τις ταραχές στη Χιλή, τα “Κίτρινα Γιλέκα” στη Γαλλία, το κίνημα  #MeToo movement στις ΗΠΑ. 

Οι ακροδεξιοί  πανηγυρίζουν με τη “λαϊκότητα” χυδαίων εκφράσεων που εκπορεύονται από επίσημα χείλη τύπων όπως ο Τραμπ και  Μπολσονάρου. Αλήθεια είναι επίσης πως οι φιλελεύθεροι πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας για τις εξεγέρσεις των τελευταίων μηνών στο Χονγκ Κονγκ, τη Ρωσία, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Μας θυμίζουν κάτι απ’ την περίοδο της πτώσης του Τείχους του Αίσχους και την αυταπάτη του τέλους της Ιστορίας.  Αν κοιτάξουμε προσεκτικότερα θα δούμε πως η διάχυτη δυσαρέσκεια των τελευταίων ετών, η οποία αρχικά  οδήγησε στην άνοδο του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού, πυροδοτεί μια σειρά βίαιων συγκρούσεων και ταραχών σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.

Για τη συνέχεια Capital