υπέστη την πιο σκληρή καταστολή, απηνείς διώξεις του εθνικού του φρονήματος, απαλλοτρίωση της συνειδησιακής εξέλιξης, εξαφανίσεις, βιασμούς γυναικών (σε σκηνοθετημένες απόπειρες διαφυγής από τη χώρα) από την πιο αιμοσταγή μυστική υπηρεσία που λειτούργησε ποτέ παγκοσμίως, τη διαβόητη αλβανική ασφάλεια. 
Συνεπεία των αμείλικτων διώξεων υποχρεώθηκαν να διαφύγουν στην Ελλάδα (και στη συνέχεια στις άλλες χώρες) χιλιάδες Έλληνες Ηπειρώτες του Βορρά.
 Σύμφωνα με τα βορειοηπειρωτικά σωματεία ο αριθμός των καταφευγόντων ανέρχεται σε 6-8.000 Έλληνες, ενώ σύμφωνα με την αλβανική ασφάλεια (στοιχεία 1983) ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 2-3.000.
 Εκατοντάδες, όμως, δολοφονήθηκαν, κατά σαδιστικό τρόπο, στα ηλεκτροφόρα σύνορα. Οι οικείοι που απέμεναν στην Αλβανία υπόκειντο κτηνώδη βασανιστήρια, διώξεις, και αφανισμούς.
 Η περίπτωση του νεαρού Οδυσσέα Κοκόλη από τη Φράστανη ο οποίος δολοφονήθηκε στη μεθόριο την άνοιξη του 1988 και μετά περιφέρθηκε βεβηλωμένος σε όλα τα χωριά προς τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού είναι χαρακτηριστική. 

Λίγους μήνες αργότερα, κατά τρόπο συνωμοτικό, η αλβανική ασφάλεια, η οποία λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση, δολοφόνησε εν ψυχρώ και τον πατέρα του, σε μια σκηνοθετημένη «απόπειρα επίθεσης κατά στρατιωτικής μονάδας», στις 3 Σεπτεμβρίου 1988. 
Stavros Dagios