Oταν κάποιος επιμένει να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα κάνει δύο ζημιές. Μία που αυτοεξευτελίζεται και μία που δεν προσπαθεί να κατανοήσει το πώς φαίνεται στα μάτια των άλλων – και δη των αντιπάλων. Αυτή η δεύτερη είναι και η μεγαλύτερη, μακροπρόθεσμα. Διότι αν δεν καταλάβεις το πού ποντάρει ο αντίπαλος, το πού έχει πλεονέκτημα, αποκλείεται να τον νικήσεις.

Έκανα αυτή την εισαγωγή διότι βλέπω πολλούς διαπρύσιους νεοδημοκράτες να προσπαθούν να δικαιολογήσουν το καθεστώς που υπήρχε στα κανάλια εδώ και 27 χρόνια με το ανόητο επιχείρημα «μα είχαν άδεια, δεν λειτουργούσαν παράνομα». Φυσικά και είχαν άδεια! Ετήσιας διάρκειας που ανανεωνόταν κάθε χρόνο. Δεν κατηγόρησε κανένας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ότι τα άφηναν να λειτουργούν παράνομα. 

Όλες οι αιτιάσεις εστιάζουν στο καθεστώς ομηρίας στο οποίο τα κόμματα είχαν εγκλωβίσει τα κανάλια, με τα γνωστά ανταλλάγματα: «αν είσαι καλό παιδί και λες αυτά που θέλω, θα σου ανανεώσω την άδεια. Αλλιώς, λουκέτο!» Προφανώς η επένδυση για ένα κανάλι, δεν μπορεί να αποσβεσθεί σε έναν χρόνο. Άρα, ο μόνος λόγος για τον οποίον οι ετήσιες άδειες δεν γινόντουσαν δεκαετείς, ήταν αυτός. Κανένας άλλος. Και αυτός ονομάζεται «ΔΙΑΠΛΟΚΗ». Να το ξαναπώ να το εμπεδώσουμε: ΔΙΑΠΛΟΚΗ.