Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη και την προσωπική μου ερμηνεία των γεγονότων, οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις καταψηφίσθηκαν –και όχι μόνο: έγιναν, επιπλέον, αποδέκτες του λίθου του αναθέματος– διότι επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν το τεράστιο, άμεσο και επιτακτικό πρόβλημα της αδυναμίας των δημόσιων οικονομικών να στηρίξουν το υφιστάμενο επίπεδο δαπανών μέσω της υπερφορολόγησης και των περικοπών, ενώ παράλληλα κατηγορήθηκαν ότι εξακολουθούσαν να “προστατεύουν” συγκεκριμένες κατηγορίες “ευνοουμένων” και “πελατών”, δεν έπραξαν σχεδόν τίποτε για να βελτιώσουν τη διαφάνεια των δημοσίων αναθέσεων, παρέμειναν δέσμιες οργανωμένων οικονομικών και συντεχνιακών συμφερόντων, διατήρησαν κλειστούς όσους τομείς της οικονομίας παρέμειναν με δική τους ευθύνη επί δεκαετίες κλειστοί, διατήρησαν εν ζωή χιλιάδες οργανισμούς-φαντάσματα ενός δημοσίου του οποίου οι υπηρεσίες μέρα τη μέρα γίνονταν ολοένα και πιο “τριτοκοσμικές”, κυβερνούσαν με ορίζοντα εβδομάδων ή μηνών, ανέθεταν σε προφανώς ανεπαρκή στελέχη τη διαχείριση κρίσιμων τομέων, αδυνατούσαν να συντάξουν και να εφαρμόσουν ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανάπτυξης της οικονομίας, περίμεναν σαν τους πραίτορες του καβαφικού ποιήματος τους “βαρβάρους” για να τους παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας έξω από τις πύλες των υπουργείων…

Για τη συνέχεια Capital