Υπάρχουν δύο κατηγορίες προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. Υπάρχουν αυτά που είναι αληθινά δύσκολο να επιλυθούν, όπως η μεταναστευτική κρίση στη Μεσόγειο ή οι οικονομικές ανισορροπίες εντός της ευρωζώνης. Και υπάρχουν και εκείνα που είναι εύκολο να λυθούν στη θεωρία, αλλά όχι στην πράξη. Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται οι συζητήσεις για τις πιθανές αποχωρήσεις της Ελλάδας από την ευρωζώνη και της Βρετανίας από την ίδια την Ε.Ε.

Αν κοιτάξεις πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, το βρετανικό πρόβλημα θα λυθεί μέσω της βαθύτερης ενοποίησης για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και της μεγαλύτερης αποκέντρωσης για τις υπόλοιπες χώρες. Η λύση για την Ελλάδα απαιτεί λίγο περισσότερη πλευρική σκέψη, όμως ούτε και αυτή είναι δύσκολη. Για να ευημερήσει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, θα πρέπει να συμβούν τρία πράγματα:

Πρώτον, η Αθήνα θα χρειαστεί να αναγνωρίσει αυτό που φαίνεται να είναι καταθλιπτική πραγματικότητα. Αν θέλει πράγματι να παραμείνει σε μια μόνιμη νομισματική ένωση με τη Γερμανία και τη Φινλανδία, θα πρέπει να αρχίσει να τους μοιάζει περισσότερο.

Δεύτερον, οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να αποδεχθούν κάποιες οικονομικές αλήθειες -που έχουν όλες εκφραστεί με ακρίβεια, αν και όχι τόσο διπλωματικά- από τον Γιάνη Βαρουφάκη. Θα πρέπει να αρχίσουν να παραδέχονται πως η λιτότητα ήταν μια καταστροφή. Θα πρέπει επίσης να σκεφθούν διαφορετικά αναφορικά με τη βιωσιμότητα του χρέους. Όταν κατάρτισαν το τελευταίο δανειακό πρόγραμμα για την Ελλάδα το 2012, μαζί με το ΔΝΤ, υπολόγισαν πρώτα το χρέος που εκκρεμούσε. Τότε έκαναν κάποιες αγρίως αισιόδοξες υποθέσεις για την ανάπτυξη και στη συνέχεια υπολόγισαν τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που χρειάζονταν για να αποπληρώσει η χώρα το χρέος αυτό.

Για περισσότερα Euro2Day