Ο κ. Σαμαράς έχει την ευκαιρία να διασώσει τη χώρα, αλλά και να αποδείξει ότι οι θέσεις των ελληνικών κομμάτων πριν και μετά τις εκλογές μπορεί και να ταυτίζονται.
Είμαστε συνηθισμένοι σ’ αυτήν εδώ τη χώρα να ακούμε τις προεκλογικές αναφορές των κομμάτων με συγκαταβατικότητα, γιατί η πρόσφατη πολιτική ιστορία μάς έμαθε να τις αντιμετωπίζουμε ακριβώς έτσι.
Οσα ακούγονταν από τα κομματικά μεγάφωνα (παλαιότερα) ή τα κομματικά twitts (σήμερα) χαρακτηρίζονταν από μια ιδιότυπη ασυλία ψεύδους και αντιμετωπίζονταν με συγκατάβαση και ανεκτικότητα. Είναι σαφές όμως ότι η περίοδος της πολιτικής αληθοφάνειας τελείωσε, μαζί με την εποχή της επίπλαστης ευρω-ευμάρειας που έδινε στα κόμματα την ευκαιρία να κηρύσσουν το εθνικά ορθό και να πράττουν το κομματικά συμφέρον και βολικό.
Τότε υπήρχαν οι πόροι -κοινοτικοί και δανεικοί- για να το κάνουν, αλλά σήμερα τα δεδομένα αυτά έχουν αλλάξει. Ουδείς ωστόσο μπορεί να είναι βέβαιος ότι τα κόμματα έχουν πάρει αυτό το μήνυμα, αλλά τώρα που άνοιξαν οι κάλπες δίνοντας την ετυμηγορία τους, τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν προς κάθε κατεύθυνση.
Ακούσαμε πολλά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, κυρίως σε ό,τι αφορά τη συμφωνία που έχουμε συνάψει με τους δανειστές μας, την καταγεγραμμένη πλέον στην ελληνική ιστορία ως μνημόνιο. Από την πλέον συντηρητική προσέγγιση, την επαναδιαπραγμάτευση, έως την πλέον επιθετική που είναι η μονομερής καταγγελία και παντελής κατάργησή του.
Καθεμία από αυτές τις προσεγγίσεις ήταν «βουτηγμένη» στο πολιτικό μάρκετινγκ του κομματικού χώρου από τον οποίο προερχόταν και του target group των ψηφοφόρων στο οποίο απευθυνόταν, αλλά όλες τους είχαν ένα ταυτόσημο μειονέκτημα: Λογάριαζαν, κατά την κοινή έκφραση, χωρίς τον ξενοδόχο.
Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να απευθυνθούμε σ’ αυτόν και να ζητήσουμε τη γνώμη του (εμείς άλλωστε του δώσαμε αυτή τη θέση όταν αφεθήκαμε στις επιδοτήσεις και τα δανεικά). Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει δοθεί σαφής απάντηση από κανέναν για το τι πρόκειται να πράξουμε έναντι των εταίρων μας και των δανειστών μας, έναντι του μνημονίου, των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει και κυρίως έναντι της κρίσης στην οποία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο η χώρα μας.
Ολες οι θαρραλέες προσεγγίσεις τελείωναν στο σημείο εκείνο που όταν αποφάσιζαν για την τύχη του μνημονίου, το τροποποιούσαν ή το έστελναν από εκεί που ήρθε. Καμία δεν έδινε πειστική απάντηση για τα επόμενα βήματα και δεν περιέγραφε τις εναλλακτικές επιλογές σε περίπτωση που αυτό δεν γίνει στην πράξη εφικτό.
Ο κ. Σαμαράς, που το εκλογικό αποτέλεσμα του έδωσε το σαφές προβάδισμα των κινήσεων, έχει να απαντήσει σε δύο πιεστικά ζητήματα: Πρώτον να σχηματίσει κυβέρνηση και δεύτερον να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να υλοποιήσει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου εν μέσω αρνητικών διαθέσεων των εταίρων μας, αλλά και μιας σφοδρής ευρωπαϊκής κρίσης που εξελίσσεται συνεχώς και μεταλλάσσεται.
Εχει την ευκαιρία να διασώσει τη χώρα, αλλά και να αποδείξει ότι οι θέσεις των ελληνικών κομμάτων πριν και μετά τις εκλογές μπορεί και να ταυτίζονται. Οι πρωτοβουλίες είναι στα χέρια του.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ – [email protected]
Ναυτεμπορική