της Ελίνας Γαληνού
Οσο κι΄αν μας έχουν σκοτίσει το μυαλό οι εξελίξεις, δεν χάσαμε ακόμα τη μνήμη μας. Τον περασμένο Οκτώβριο, σύσσωμη η ευρωζώνη ταρακουνήθηκε από την ιδέα του τέως πρωθυπουργού μας, να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την παραμονή μας στο ευρώ. Δεν ξεχάσαμε εκείνες τις ημέρες, όπου βοούσαν όλα τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ “για το κατόρθωμα του Γιώργου”.
Δεν ξεχάσαμε ακόμα, την τρικυμία που προκλήθηκε στις αγορές, θέτοντας σε κίνδυνο τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες (οι οποίες ήδη διακρατούσαν δικά μας ομόλογα), μόλις είχε αποφασιστεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Ισως βέβαια και οι κερδοσκόποι που ποντάριζαν στην χρεωκοπία της Ελλάδας, να μην ξεχάσουν πόσο ψηλά ανέβηκε η αξία των ασφαλίστρων κινδύνου που κατείχαν…Και μετά απ΄όλα αυτά τα αλησμόνητα, ο Παπανδρέου πήγε σπίτι του έχοντας κάνει έξαλλους τους συνομηλιτές μας στην Ευρώπη.
Ισως δεν είχε δοθεί τότε στη δημοσιότητα τόσο αναλυτικά, η έκταση του κινδύνου για όλη την ευρωζώνη, που για την Ελλάδα θα σήμαινε οριστική και αμετάκλητη καταστροφή. Και μάλλον δεν έπρεπε να δοθεί, γιατί οι λεπτομέρειες σ΄αυτές τις περιπτώσεις δεν συμφέρει να προφέρονται ηχηρά. Οπως έλεγε και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, “υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται..” και ο νοών νοήτω. Αλλά όπως και να είχαν τα πράγματα σ΄εκείνη τη φάση, πέρασαν. Το κούρεμα του χρέους προχώρησε-όπως προχώρησε-μέσω PSI και ήδη αρχίσαμε να πληρώνουμε τον λογαριασμό..
Οντως, η παραμονή μας στο ευρώ είναι πολύ ακριβή υπόθεση και αυτό έπρεπε να το γνωρίζουμε από τα πρώτα του χρόνια. Δεν μάθαμε όμως αρκετά, όσο έτρεχε άνετα ο δανεισμός που γινόταν μέρα με τη μέρα, ακριβότερος. Ισως όμως, δεν είμαστε οι μόνοι αμαθείς σ΄αυτό το παιχνίδι, που μας παγίδεψε τόσο άσχημα. Ας κοιτάξουμε όμως τα του οίκου μας κατά πρώτον..
Η Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του προγράμματος που της επέβαλλαν οι δανειστές, κατόπιν συμφωνίας τους με τις κυβερνήσεις των τελευταίων δυόμιση ετών. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, έχει την κύρια ευθύνη γι΄αυτό το αδιέξοδο, στο οποίο μας οδήγησε. Υπάρχει και συνέχεια βεβαίως, με την επόμενη κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας”, αλλά τότε, ήταν ήδη αρκετά αργά. Ομως, γιατί ενώ πριν το κούρεμα, οι ευρωπαίοι αντέδρασαν σαν σε σεισμό για το δημοψήφισμα, ενώ τώρα, ξαφνικά λίγες μέρες μετά τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών, η ίδια η κα Μέρκελ το προτείνει; Τι συμβαίνει και τι άλλαξε λίγους μήνες μετά τον Οκτώβριο;
Πολλές οι αντιφάσεις, θα έλεγε κανείς, όταν βλέπει ότι από τη μια επισείονται πάλι απειλές εξόδου μας από το ευρώ, ενώ από την άλλη, μας βεβαιώνουν ότι θέλουν να μείνουμε οπωσδήποτε. Ν΄ακούγεται πρόταση δημοψηφίσματος όμως γι΄αυτό, από τους ίδιους εκείνους που ανατρίχιαζαν και μόνο στη σκέψη του, μοιάζει απίστευτο. Το μόνο που διαφωτιστικό, είναι η τοποθέτηση όλων των ελληνικών κομμάτων επ΄αυτού, τα οποία από την άλλη κιόλας ημέρα, έσπευσαν να απαντήσουν. Λίγο-πολύ, οι απαντήσεις τους συγκλίνουν. “Η Ελλάδα δεν χρειάζεται δημοψήφισμα…” Που σημαίνει, ότι έχουν όλοι συνειδητοποιήσει εις βάθος, πόσο επικίνδυνη είναι μια ενδεχόμενη αμφισβήτηση παραμονής μας στο ευρώ! Κι΄ας μας φλόμωσαν κάποιοι από τα προεκλογικά, αντιμνημονιακά τους μανιφέστα, τα οποία θεωρούν ότι τρόμαξαν κάπως τους αλύγιστους Ευρωπαίους.
Οι καιροί ου μενετοί για να παίζουμε με τις λέξεις. Οι δανειστές μας είναι αυτοί που είναι και εμείς, αν θέλουμε να πετύχουμε μια αναδιαπραγμάτευση τηρουμένων των αναλογιών, θα πρέπει να προτάξουμε μια σοβαρή και υπεύθυνη παρουσία. Είναι βέβαιο ότι μισούμε το Μνημόνιο στο οποίο μπήκαμε ακούσια και ότι εγκλωβιστήκαμε σε υποχρεώσεις ανυπέρβλητες, που δεν θα μπορέσουμε να εκπληρώσουμε. Είναι ακόμα πιό βέβαιο, ότι οι ιθύνοντες της ευρωζώνης, θα πρέπει να αναθεωρήσουν πολλά αν δεν θέλουν να διαλυθεί βίαια η ευρωζώνη και να καταστραφεί όλη η Ευρώπη. Ας δούμε όμως κατάματα την πραγματικότητα. Ηθελαν να ξέρουν τις πραγματικές προθέσεις εκείνων που ευαγγελίζονται τα τόσα “ηρωικά” αντιμνημονιακά, και προφανώς την πήραν την απάντηση. Μεγάλη υπόθεση η μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη, κι΄ας το ξέραμε εμείς καλύτερα…