Έκαναν πίσω οι Αττίλες…
Τα υλικά, ωστόσο, που μετέφεραν οι Αττίλες για την κατασκευή του έργου, παραμένουν στο χώρο και το θέμα αναμένεται να επιλυθεί οριστικά τις επόμενες ημέρες. Υπενθυμίζουμε ότι οι εισβολείς παραχώρησαν αυθαίρετα τα τεμάχια γης της εκκλησίας στον Τούρκο κτηνοτρόφο, παραχωρώντας του, επίσης, τις απαραίτητες άδειες και ό,τι άλλο χρειαζόταν.
Και με ψευδοβούλα η γη της εκκλησίας
Αυτό που χαροποιεί, εντούτοις, ιδιαίτερα τους κατοίκους του Κορμακίτη, είναι το γεγονός ότι η περιουσία της εκκλησίας φαίνεται ότι θ’ αποκτήσει και τίτλο ιδιοκτησίας. Έτσι, θα κατοχυρωθεί η γη στους κατοίκους του Κορμακίτη, που αποφάσισαν να παραχωρήσουν την περιουσία σε φτωχά ζευγάρια, συγχωριανούς τους, που δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια ν’ ανοίξουν το σπιτικό τους, έναντι πολύ μικρής αμοιβής.
Μάλιστα, όπως πληροφορούμαστε, το ψευδοδικαστήριο ζήτησε χθες από τον κοινοτάρχη να παρουσιάσει τους πρωτότυπους τίτλους ιδιοκτησίας των γειτονικών κτημάτων που εφάπτονται με τη γη της εκκλησίας, ώστε να διαπιστωθεί αν οι τίτλοι ιδιοκτησίας αναφέρουν ότι συνορεύουν με την περιουσία της εκκλησίας. Το πρόβλημα ξεκίνησε, όταν το 1935 κάηκαν όλα τα έγγραφα της εκκλησίας, γι’ αυτήν την έκταση γης και, όπως διαπιστώθηκε, έκτοτε δεν δηλώθηκαν από κανένα μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής του Αγίου Γεωργίου.
Θα έκτιζαν 21 υποστατικά
Σημειώνουμε ότι, στα μελλοντικά σχέδια των Τούρκων ήταν η ανέγερση ακόμα 21 κτηνοτροφικών μονάδων, γεγονός που θα επηρέαζε δυσμενώς την ποιότητα ζωής των κατοίκων του χωριού αλλά και θα προκαλούσε πληθυσμιακή αλλοίωση του Κορμακίτη. Οι Τούρκοι, όπως καταγγέλλουν οι εγκλωβισμένοι κάτοικοι του χωριού, μετά την ανέγερση των κτηνοτροφικών μονάδων θ’ απαιτούσαν την ανέγερση τζαμιού, αλλά και σπιτιών, ώστε να εξυπηρετούνται οι εργάτες των κτηνοτροφικών μονάδων. Οι κάτοικοι του χωριού, πάντως, προειδοποιούσαν ότι εάν μέχρι σήμερα οι Τούρκοι δεν ανέστελλαν τις εργασίες στην περιουσία της εκκλησίας, θα έπαιρναν τα οχήματά τους και θα παρέμεναν στο χώρο εργασιών, προκειμένου ν’ αναχαιτίσουν τα σχέδια των Αττίλων. Δήλωναν, μάλιστα, ότι θα πέθαιναν εκεί, αν χρειαζόταν.