Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Hellas Journal, Ουάσιγκτον

Ξεκίνησε χθες, και συνεχίζεται σήμερα, το ετήσιο πλέον συνέδριο της εφημερίδας Καθημερινή, το οποίο εμπνεύστηκε ο διευθυντής της Αλέξης Παπαχελάς με τη βοήθεια του Συμεών Τσομώκου των Δελφών και του επικεφαλής του HALC Έντι Ζεμενίδη.

Τέτοια συνέδρια πρέπει να γίνονται κάθε μήνα, για να μην πω και δύο το μήνα -κάτι που δεν είναι εφικτό τώρα- διότι η βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο, είναι πολύ μεγάλη. Οι ομιλητές ομιλούν καθαρά, για την Πατρίδα και με τον τρόπο αυτό μεταδίδεται το μήνυμα στους ξένους, οι οποίοι παρακολουθούν τέτοια συνέδρια και μαζεύουν πληροφορίες.

Συμμετέχουν αξιωματούχοι της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης και εκπρόσωποι των “δεξαμενών σκέψης”, απ’ όπου οι υποψήφιοι πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών επιλέγουν τους αξιωματούχους που θα στελεχώσουν τις κυβερνήσεις τους.

Και θέλω να επιμείνω σε τούτο το σημείο: Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η Ελλάδα δεν είχε “επενδύσει” στον τομέα αυτό, των Ινστιτούτων δηλαδή. Σε αντίθεση με την Τουρκία, η οποία “φλόμωσε” μερικά με δήθεν οικονομική βοήθεια. Σχετικά είχε γράψει η εφημερίδα New York Times.

• Η Ελλάδα και η Κύπρος, βεβαίως, δεν παρανομούν ποτέ στα θέματα αυτά. Και πάνε με τον …σταυρό στο χέρι. Ευτυχώς, άρχισε να καλύπτεται το κενό με τις “δεξαμενές σκέψης” από τους ακτιβιστές του HALC με σχέσεις σε προσωπικό επίπεδο. Και η πρόσθεση των συνεδρίων, όπως αυτό της Καθημερινής, αλλάζει τα πράγματα. Το βλέπουμε άλλωστε.

Στο πλαίσιο του φετεινού συνεδρίου, η υφυπουργός Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, με τον απλό της λόγο, ξεκαθάρισε κάποια πράγματα, τα οποία αφήνονται χωρίς να απαντώνται με αποτέλεσμα να τα εκμεταλλεύονται οι “ψεκασμένοι”, οι οποίοι δεν κρύβουν τη λατρεία τους για τον “Βλαδίμηρο” Πούτιν.

Η κ. Παπαδοπούλου εκφράζει με ακρίβεια την ελληνική εξωτερική πολιτική διότι δεν είναι πολιτικός και είναι μόνο διπλωμάτης. Μία πρέσβης με περγαμηνές, με τελευταίο πόστο την Ουάσιγκτον, όπου έλαμψε πραγματικά.

Μιλώντας στο συνέδριο, σε ένα πάνελ με τον Τζέφρι Πάιατ που συντόνισε η εξαίρετη συνάδελφος Λένα Αργύρη, η κ. Παπαδοπούλου ξεκαθάρισε, λοιπόν, δύο σοβαρότατα θέματα:

• Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο μία διαφορά με την Τουρκία, η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.
• Ακόμα:
• Δεν νομίζω, είπε, ότι κάποιος νοήμων άνθρωπος θα μπορούσε να περιμένει ότι η Ελλάδα θα αρχίσει να συζητά για την κυριαρχία των ελληνικών νησιών ή να συζητά για διεθνείς συμφωνίες που ισχύουν εδώ και εκατό χρόνια και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της σταθερότητας σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Τι άλλο υπογράμμισε;

Οι διαφορές που χωρίζουν τις δύο πλευρές (Ελλάδα και Τουρκία) δεν πρόκειται να λυθούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Μέχρι να επιτευχθεί κάποια λύση η Ελλάδα θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να υπάρχει μια καλή ατμόσφαιρα που θα επιτρέψει να διατηρηθούν ήρεμα τα νερά στο Αιγαίο.

Επίσης προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά θέματα που προκύπτουν μεταξύ γειτόνων. Κάποια από αυτά είναι πιο σημαντικά, μερικά από αυτά είναι λιγότερο σημαντικά. Όλα όμως συμβάλλουν σε κάποια καλύτερη ατμόσφαιρα στη σχέση.

Εντυπωσίασε -και εμένα ως άνθρωπο που έρχομαι από την Κύπρο- η θέση που εξέφρασε για το πρόβλημα της Μεγαλονήσου. Σημείωσε:

Κανείς, όμως, δεν πρέπει να ξεχνά το γεγονός ότι η Κύπρος είναι μια ανεξάρτητη χώρα, που είναι μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Και αυτό πρέπει να το σεβαστούμε και να το θυμόμαστε. Το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής. Δεν είναι διμερές ζήτημα Ελλάδας-Τουρκίας. Είναι ένα ζήτημα για τη διεθνή κοινότητα. Είναι θέμα των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.