Ουκρανία-Ρωσία: οι αλήθειες που η Δύση επιμελώς δεν μας λέει!  Τα κρίσιμα προηγούμενα ενός προαναγγελμένου πολέμου

1. Σε λίγο (δύο μήνες) θα «γιορτάσουμε» τα δύο χρόνια του ρωσο-ουκρανικού (ουσιαστικά ρωσο-νατοϊκού) πολέμου, δύο χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων σε όλες τις κοινοτικές χώρες οργίασε η δυτικο-αμερικανική προπαγάνδα υπέρ των «καλών» Ουκρανών και κατά των «κακών» Ρώσων, υπέρ των δίκαιων και «μαζεμένων στο καβούκι τους» Αμερικανών και κατά των αδίκων και επεκτατικών Ρώσων.

   Δύο χρόνια επίσης κατά τη διάρκεια των οποίων η πραγματικότητα των ποσοτήτων όπλων που δόθηκαν στους Ουκρανούς υπερβαίνει κάθε φαντασία, τόσο που πολλές νατοϊκές χώρες άρχισαν να νιώθουν κάποιες σημαντικές ελλείψεις στη δική τους εθνική άμυνα!

   Εκατομμύρια όπλα και οπλικά συστήματα μαζί με δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ.

   Και το πιο… συναρπαστικό είναι ότι όσο περισσότερα όπλα και χρήματα έχουν δοθεί και δίνονται στους αχόρταγους Ουκρανούς κυβερνήτες και παρα-κυβερνήτες, τόσα περισσότερα αυτοί ζητούν (και πολλές φορές απαιτούν) δήθεν για να συνεχίσουν τον πόλεμο!

   Και τότε φυσικό είναι να διερωτόμαστε (και επιτέλους κάποιοι δυτικοί άρχισαν κι αυτοί να διερωτώνται!): μα, να πάρει η οργή, πού πήγαν τόσα εκατομμύρια όπλα που έλαβαν οι Ουκρανοί και πού πήγαν τόσες δεκάδες δισεκατομμύρια  δολάρια και ευρώ που τσέπωσαν;

   Με τόσα όπλα και τόσα χρήματα οι Ουκρανοί θα έπρεπε να είχαν θριαμβεύσει στον πόλεμο και κατανικήσει τους Ρώσους, ενώ οι Ρώσοι, με τόση φθορά σε όπλα και ανθρώπινο υλικό θα έπρεπε να είχαν… εξαφανιστεί!

    Όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά. Of course! Διότι δεν μπορεί κανείς να μη διερωτηθεί: ποιος ξέρει κατά πόσα δις δολάρια και ευρώ έχουν πλουτίσει οι Ουκρανοί κυβερνώντες, αρχίζοντας από τον Ζελένσκι (τον εμφανιζόμενο σαν φουκαρά με το χακί φανελάκι!!), έως τον τελευταίο της κυβερνητικής και κομματικής νομενκλατούρας.

    Και ποιος ξέρει πόσα όπλα και διάφορα είδη οπλικών συστημάτων, τεθωρακισμένων, ως και αεροπλάνων φτάνοντας στην Ουκρανία έκαναν και κάνουν αμέσως φτερά  για το… εξωτερικό πλουτίζοντας ακόμη περισσότερο τους διεφθαρμένους Ουκρανούς, διαβεβαιώνοντας έτσι ακόμη μια φορά το πρωτείο ης Ουκρανίας στη διαφθορά παγκοσμίως, έτσι όπως διάφορα αμερόληπτα ερευνητικά αμερικανικά και αγγλικά κέντρα κατά καιρούς δημοσιεύουν και γνωστοποιούν.

    Αυτός είναι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος. Μια άλλη τεράστια πηγή business για τους επιτήδειους… ειδήμονες των όπλων και αντίστοιχα μια άλλη τεράστια πηγή κοροϊδίας των ευρωπαϊκών λαών στους οποίους πέφτει όλο το βάρος της αμερικανικής ουκρανο-ιδεοληψίας, υποκρισίας και ψευδολογίας.

    Και τότε το σίγουρο είναι πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως εντέχνως και εν είδη βομβαρδισμού  μας τα παρουσιάζουν, δύο χρόνια τώρα, οι προπαγανδιστικές σειρήνες των δυτικών ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών φερέφωνων.

    Είναι αλήθεια ότι το πρώτο θύμα σε κάθε πολεμική σύγκρουση είναι η αλήθεια. Αλλά ας μη παρεκτρεπόμαστε αβασάνιστα βλέποντας το σκουπιδάκι στο μάτι του άλλου και όχι το παλούκι στο δικό μας μάτι.

   Γνωρίζουμε πολύ καλά όλα όσα έχουν προηγηθεί της ρωσικής επέμβασης και όσα συμβαίνουν σήμερα. Και το γνωρίζουν επίσης κάλλιστα όλοι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι δυτικοί και πρώην ανατολικοί που καμώνονται τους ανήξερους.

   Και είναι φανερό πως στον πόλεμο επί ουκρανικού εδάφους όλοι οι Αμερικανοί/Ευρωπαίοι διαπράττουν ενσυνείδητα και εκούσια ένα τεράστιο λάθος, κρίνοντας με εθελούσια επιπόλαιη υποκρισία και ξεχνώντας ή μάλλον θέλοντας να ξεχνούν μια βασική λεπτομέρεια, δηλαδή:

– βλέπουν και κρίνουν μόνο την (ρωσική μεταγενέστερη) αντίδραση, την οποία ανάγουν σε πρωτεύουσα δράση γιατί έτσι ιδεολογικά και δογματικά τους συμφέρει και νιώθουν δικαιολογημένοι,

– και αντιθέτως δεν βλέπουν και δεν κρίνουν την (αμερικανο-ευρωδυτική προγενέστερη) δράση, την οποία παντελώς αγνοούν(ξεχνούν!) ή θέλουν να αγνοούν(ξεχνούν) γιατί δεν τους συμφέρει γνωρίζοντας πολύ καλά πως αυτοί υπήρξαν οι πρώτοι που είχαν αρχίσει τις αντι-ρωσικές εχθροπραξίες από το 1991 και μετά!

    Όλα ετούτα κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει, να τα διαψεύσει, να τα παραγνωρίσει εάν τα σκεφτεί αληθινά τίμια και ειλικρινά.

     Βεβαίως καλό θα ήταν οι Ουκρανοί κυβερνώντες να αναλογιστούν κάποια στιγμή πόσο οι ίδιοι έχον λερωμένη τη φωλιά τους (τα ναζι-φασιστικά τάγματα Αζόφ ως καθεαυτού ουκρανικός τακτικός στρατός, οι κρυφές προετοιμασίες βιολογικών όπλων, οι χιλιάδες δυτικοί μισθοφόροι, οι δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες ρωσόφωνων στο Ντονμπάς, οι μυστικές νατοϊκές βάσεις στη Μαύρη Θάλασσα, κλπ.) και ό, τι τραγικό συμβαίνει στη χώρα τους δεν έπεσε ξαφνικά απ΄ τον ουρανό, αλλά έχει πίσω του μια ολόκληρη προϊστορια και ιστορία στις οποίες οι Ουκρανοί είναι τα πιστά τσιράκια των Αμερικανών. Δυστυχώς για όλους!

    Πάντως, σήμερα στην Ουκρανία η πραγματικότητα είναι πως οι δυτικο-νατοϊκοί (ευρωπαίοι κοινοτικοί και αμερικανοί) μέσα στο παράλογο μένος τους να χτυπήσουν τη Ρωσία όχι άμεσα οι ίδιοι, για να μην έχουν αυτοί θύματα(!), αλλά μέσω τρίτων προορισμένων θυμάτων που άλλοι δεν είναι παρά οι ίδιοι οι Ουκρανοί(!!), διαπράττουν ένα άλλο ανθρωπιστικό έγκλημα αρνούμενοι να σταματήσουν μια αιματηρή και απολύτως καταστροφική για τη χώρα Ουκρανία και μάλλον άσκοπη αναμέτρηση, μετά απ’ την οποία, σίγουρα μέσα στα συντρίμμια, θα είναι σίγουρα απίθανο η Ρωσία να φύγει από όλα τα εδάφη που προσάρτησε (τώρα είναι περίπου το 20%),

    οπότε το πρώτο θύμα του ΝΑΤΟ, η ίδια η Ουκρανία,  όχι μόνο γιατί δεν θα έχει κερδίσει τίποτα το ουσιαστικό, αλλά και. για να ακολουθήσει τις «παραινέσεις» των «φίλων» της δυτικο-νατοϊκών για έναν πόλεμο χωρία όρια, θα πρέπει να δεχθεί και τον εκτεταμένο αφανισμό της που σήμερα συντελείται.

2. Αλλά, στ’ αλήθεια, γνωρίζουμε πραγματικά την αλήθεια γι’ αυτόν τον νατοϊκό πόλεμο που βαρύτατα επηρέασε όλες και μόνο τις ευρωπαϊκές χώρες και κοινωνίες με τρομερές θυσίες που άρδην αλλάζουν όλα τα καλύτερα δεδομένα και προβάλλουν ένα μέλλον από τα πιο ζοφερά, ενώ αντιθέτως καθόλου δεν επηρέασε την αμερικανική χώρα και κοινωνία που ζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα;!

      Τί γνωρίζουν αληθινά οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το σημείο εκκίνησης των πολιτικών και στρατιωτικών εντάσεων μεταξύ του Βλαδιμίρ Πούτιν και το ΝΑΤΟ/ΗΠΑ για το «θέμα Ουκρανία»;

      Πιστεύουμε ακράδαντα πως αυτοί οι πολίτες, τουλάχιστον το 95% αυτών των πολιτών, δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα,  και το μόνο που γνωρίζει είναι αποκλειστικά εκείνο που συνέχεια δεν έπαψε να διατυμπανίζει η δυτικο-αμερικανική προπαγάνδα με τους κυβερνητικούς ταγούς της και τα συστημικά τους ΜΜΕ.

    Τα πάντα άρχισαν αμέσως μετά την πτώση του Τοίχους του Βερολίνου το 1989, όταν οι leaders των μεγαλυτέρων χωρών του ΝΑΤΟ είχαν προσωπικά και επίσημα εκφράσει την υπόσχεση στη Μόσχα πως η Ατλαντική Συμμαχία δεν θα προχωρούσε καθόλου ανατολικά «ούτε ένα εκατοστό»!  

    Η υπόσχεση αυτή αθετήθηκε πανηγυρικά από τους δυτικούς επαγγελματίες υποκριτές αφού από τότε έως τώρα 14 χώρες της πρώην σοβιετικής κυριαρχίας έγιναν μέλη της στρατιωτικής ατλαντικής συμμαχίας με κανονική επίσημη πρόσκληση του ΝΑΤΟ/ΗΠΑ.

    Εξ ου και οι «κινήσεις» του Πούτιν, δηλαδή ο πόλεμος στη Γεωργία, η κατάληψη της Κριμαίας (έτσι κι αλλιώς – πρέπει δεόντως να τονιστεί – ανέκαθεν σχεδόν ολοκληρωτικά  – τουλάχιστον 75% –  ρωσική και μόνο πλασματικά περιελθούσα στην ουκρανική επικράτεια χάρη ενός ουσιαστικά αδικαιολόγητου… «δώρου» του Χρουστσόφ, ημι-ουκρανός κι αυτός με σύζυγο ουκρανή!), η υποστήριξη των Ρώσων αποσχιστών του Ντονμπάς και η απειλή του ρωσικού στρατού στα σύνορα με την Ουκρανία.

    Η νατοϊκή υποκρισία έφτασε στο σημείο ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Γιενς Στόλτενμπεργκ να δηλώνει ξεδιάντροπα, παρουσία αντίθετων ντοκουμέντων, και ακολουθώντας παπαγαλάκι την γραμμή της Ουάσινγτον, ότι «κανένας ποτέ, σε καμία ημερομηνία και πουθενά δεν έκανε παρόμοιες υποσχέσεις στην Σοβιετική Ένωση», που εντωμεταξύ λίγο αργότερα ο Γκορμπάτσοφ και ο Γιέλτσιν «μετέτρεψαν» σε «Ρωσία».

    Τις απερίσκεπτες, βλακώδεις αυτές δηλώσεις του Στόλτεμπεργκ διέψευσε με απτά ντοκουμέντα» το έγκυρο Der Spiegel με ένα scoop που ξεγύμνωσε όλη τη εγκληματική υποκρισία και σκευωρία των ευρωδυτικών και αμερικανών.

    Η έρευνα του Spiegel έχει ως τίτλο Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δίκιο; και εξ ολοκλήρου υιοθετήθηκε και δημοσιεύτηκε στις ΗΠΑ από το Zerohedge.

    Βασίζεται σε μια εκτενή και πιστή ιστορική «διήγηση» των διαπραγματεύσεων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Μόσχας που ακολούθησαν το τέλος του ψυχρού πολέμου.

    Αναφέρονται διάφορα ντοκουμέντα, μεταξύ των οποίων δεσπόζει για την σημαντικότητά του το έγγραφο το οποίο ο αμερικανός πολιτικολόγος Joshua Shrifrinson ανακάλυψε στα British National Archives του Λονδίνου συνεργαζόμενος με το γερμανικό πεςριοδικό.

    Πρόκειται για ένα πολύτιμο κείμενο πρακτικών το οποίο το 2017 έχει αποχαρακτηριστεί, δηλαδή έχει αρθεί το απόρρητο του, και στο οποίο, με όλες τις λεπτομέρειες γίνεται αναφορά στις συνομιλίες που έγιναν μεταξύ 1990 και 1991 από τους πολιτικούς διευθυντές των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας σχετικά με την ενοποίηση των δύο Γερμανιών μετά την πτώση της Ανατολικής Γερμανίας.

    Οι αποφασιστικές συνομιλίες διεξήχθηκαν – όπως αναφέρει το Der Spiegel – την 6^η Μαρτίου 1991 και το κεντρικό θέμα τους αφορούσε την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και τη σχέση με την Ρωσία με τότε κυβερνήτη τον Μιχαήλ Γκορμπάτσοφ.

    Τότε, στο αίτημα ορισμένων χωρών της ανατολικής Ευρώπης, με κυριότερη την Πολωνία,  να εισέλθουν στο ΝΑΤΟ, οι αντιπρόσωποι των τεσσάρων δυτικών χωρών (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Δυτική Γερμανία), στα πλαίσια των συνομιλιών της ομάδας «4+2» με Ρωσία και Ανατολική Γερμανία, συμφώνησαν πως θεωρούσαν «ανεπίτρεπτο» το αίτημα.

    Ο δυτικογερμανός διπλωμάτης Jurgen Hrobog, έτσι όπως είναι γραμμένο στο κείμενο του ντοκουμέντου, είπε: «Έχουμε διασαφηνίσει στις διαπραγματεύσεις 2+4 ότι δεν σκοπεύουμε να προχωρήσουμε την Ατλαντική Συμμαχία πέρα του ποταμού Oder στα ανατολικά. Επομένως, δεν μπορούμε να παραχωρήσουμε στην Πολωνία ή σε άλλα κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης την είσοδο στο ΝΑΤΟ», διευκρινίζοντας ακόμα πως αυτή η θέση είχε συμφωνηθεί και με τον Γερμανό Καγκελάριο Helmuth Khol και τον ΥΠΕΞ Hans-Dietrich Genscher.

     Το Der Spiegel πάει όμως παραπέρα και αποκαλύπτει επίσης ότι στην ίδια την συνάντηση ο αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Raymond Seitz είχε δηλώσει: «Επισήμως υποσχεθήκαμε στην Σοβιετική Ένωση, στις συνομιλίες 4+2 όπως και σε άλλες διμερείς επαφές μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας, ότι σε στρατηγικό επίπεδο δεν σκοπεύουμε να εκμεταλλευτούμε την απόσυρση του σοβιετικού στρατού από την κεντρο-ανατολική Ευρώπη και επίσης ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί πέρα των συνόρων της νέας Γερμανίας, ούτε τυπικά ούτε άτυπα».

    Αναμφισβήτητα, αυτό το ντοκουμέντο επιβεβαιώνει ορισμένα λεγόμενα του Γκορμπάτσοφ με θέμα και τις προφορικές υποσχέσεις που του είχαν κάνει σχετικά με την μη επέκταση του ΝΑΤΟ. Στις 7 Μαΐου 2008 σε μια συνέντευξη στο Daily Telegraph ο Γκορμπάτσοφ  είχε πει ότι ο Helmuth Khol τον είχε διαβεβαιώσει πως το ΝΑΤΟ «δεν θα μετακινηθεί ανατολικά ούτε έναν πόντο». Σε μια άλλη περίπτωση, πρόσθεσε πως την ίδια υπόσχεση ρητά του είχα κάνει και η πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ James Baker ο οποίος όμως αργότερα το διέψευσε λέγοντας ότι ποτέ δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο.

    Ωστόσο το Der Spiegel δηλώνει ότι ο James Baker διαψεύστηκε επανειλημμένως από διάφορους διπλωμάτες, συμπεριλαμβανομένου και του αμερικανού πρέσβη στη Μόσχα Jack Matlock ο οποίος διευκρίνισε πως «κατηγορηματικές εγγυήσεις» είχαν δοθεί στην Σοβιετική Ένωση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν προς ανατολάς.

    Τέλος, η έρευνα του γερμανικού περιοδικού προσθέτει ότι ίδιες διαβεβαιώσεις είχαν δοθεί στη Μόσχα και από τον Άγγλο και Γάλλο αντιπρόσωπο.

    Η ιστορία των τελευταίων 25 ετών όμως μας έδειξε όλο το αντίθετο: η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία «μπήκαν» στο ΝΑΤΟ μόλις 8 χρόνια μετά τις πολλαπλές ψεύτικες διαβεβαιώσεις των Δυτικών, το 1999, λίγο πριν οι ΗΠΑ/Αγγλία ξεκινήσουν τον εγκληματικό τους πόλεμο με τη Σερβία, ενώ πέντε χρόνια αργότερα, το 2004,το ίδιο έγινε και με τις τρεις βαλτικές χώρες συνορεύουσες με τη Ρωσία(!), μαζί με Βουλγαρία, Σλοβακία και Ρουμανία.

    Η αθέτηση των συμφωνημένων επίσημων υποσχέσεων των δυτικο/αμερικανών ενθάρρυνε την Ουκρανία να ζητήσει κι αυτή την είσοδό της στο ΝΑΤΟ: και αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η όποια υπομονή, η όποια παθητικότητα για «να μη χαλάσει» η ειρήνη έχει και το όρια της

    Η Ρωσία ζήτησε «το ΝΑΤΟ να παραιτηθεί δημόσια από την επέκταση στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Γεωργίας και Ουκρανίας και να ανακαλέσει τον αμερικανικό στρατό στα σύνορα των κρατών  το 1997».

    Μάταια. Η αναξιοπιστία και διπλοπροσωπία του ΝΑΤΟ είναι πέραν πάσης λογικής. Στη Γεωργία τη πρώτη φορά έφαγε τα μούτρα του και προς στιγμή αποσύρθηκε, στην Ουκρανία όμως άρχισε τις προετοιμασίες εισδοχής της χώρας πλήρως αδιαφορώντας όχι μόνο για την καταπάτηση των όσων είχαν βεβαιώσει όλοι οι δυτικοί σύμμαχοι και βρίσκονται γραμμένα σε υπάρχοντα πρακτικά, αλλά και για όποια ενδεχόμενη ρωσική αντίδραση με σκοπό να σταματήσει όποιες διαδικασίες νατοποίησης του ουκρανικού εδάφους.

    Τελικά οι ΗΠΑ κατάφεραν να πείσουν την Γεωργία να μπει κι αυτή στη δικής τους σφαίρα επιρροής.

    Όσο για την Ουκρανία, η συνέχεια είναι γνωστή και τη ζούμε ακόμη σήμερα στο πετσί μας με εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις που μετέτρεψαν την καθημερινότητα σε μια οικονομική μάχη επιβίωσης ανάμεσα σε ανανεωμένες αντιξοότητες.

    Όλα ετούτα μας υποχρεώνουν να βιώνουμε την ανυπόφορη πλαστογράφηση της πραγματικότητας και την εκτεταμένη παραπληροφόρηση και απόκρυψη της αλήθειας, που διοχετεύτηκαν επιτηδείως σε όλα τα κράτη της Ευρώπης αλλοιώνοντας εκ βάθρων την αλήθεια και τροφοδοτώντας τις συνειδήσεις των κοινοτικών πολιτών με ψεύδη και παραποιήσεις.

    Η μερίδα του λέοντος για την κατάσταση που σήμερα επικρατεί ανήκει αποκλειστικά στον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, ένας άλλος πρόεδρος ΗΠΑ που μάλλον θα μνημονεύεται στην Ιστορία για το ουκρανικό έγκλημα πολέμου που εξαπέλυσε, κάλλιστα γνωρίζοντας απ’ την αρχή πόσο άσχημα γα την Ευρώπη θα εξελισσόταν τα πράγματα.

    Η αλήθεια του Spiegel θα πρέπει όμως να δημοσιοποιηθεί και να υπερισχύσει, γιατί μόνο έτσι οι κοινοτικοί λαοί θα καταλάβουν τη ζημιά που τους επέβαλαν οι κυβερνώντες τους μόνο και μόνο  για να υπηρετήσουν τυφλά τις επιδιώξεις και επιδείξεις κυριαρχίας του αμερικανικού κατεστημένου.

     Οι έγγραφες πιστοποιήσεις αυτής της αλήθειας θα πρέπει επιτέλους να συνετίσουν  και να ανοίξουν τα μάτια στους εξαπατημένους πολίτες της ταλαίπωρης Ευρωπαϊκής δήθεν  Ένωσης.

                                                                                    Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                            Ελληνιστής

            …………………………………………………………………………………..