Η Μαρία Άνχελα Ολγκίν είναι συνεπώνυμη του Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουεγιάρ

Λάζαρος Α. Μαύρος

ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟ είναι ότι, κατά πάσαν πιθανότητα, δεν θα αποτελέσει εξαίρεση απ’ τον κανόνα αποτυχίας η αποστολή που οσονούπω αναλαμβάνει στο Κυπριακό η Κολομβιανή Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ ως νέα απεσταλμένη του Πορτογάλου Γ.Γρ. του ΟΗΕ Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες.

Και αυτό βεβαίως δεν σχετίζεται με το ότι εντελώς συμπτωματικά φέρει το ίδιο επίθετο με τον Περουβιανό, αείμνηστο πλέον από το 2020, Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουεγιάρ, ο οποίος είχε διατελέσει από το 1975 μέχρι το 1977 και του λόγου του απεσταλμένος στην Κύπρο του τότε Γ.Γρ. Κουρτ Βάλντχαϊμ και μετέπειτα υπηρέτησε και ο ίδιος ως πέμπτος στην ιστορία Γ.Γρ. του ΟΗΕ 1981-1991.

Εξάλλου ο κανόνας αποτυχίας στο Κυπριακό περιλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους διαδοχικούς Γενικούς Γραμματείς των Ηνωμένων Εθνών με πρώτον, επί του Κυπριακού το 1964, τον Βιρμανό Ου Θαντ (από την τότε Βιρμανία νυν Μιανμάρ) και έβδομον τον νυν Γκουτέρες. Καθώς και άπαντες τους κατά καιρούς απεσταλμένους τους.

ΑΝΕΚΑΘΕΝ πασίγνωστο ήταν ότι αποτελούσε μόνιμη ψευδαίσθηση και έκφανση ευσεβοποθισμού εκείνο το παλιό σύνθημα «λύση / μόνο / στον Ο / Η / Ε», που ρυθμικά κραύγαζαν εν χορώ τα πλήθη στα εξίσου… αείμνηστα πλέον αντικατοχικά συλλαλητήρια της πλατείας Ελευθερίας της Λευκωσίας.

– Βολική ψευδαίσθηση, μακροχρονίως καλλιεργούμενη. Λόγω των δυσμενών συσχετισμών ισχύος και εξ αιτίας της αδυναμίας, της ανικανότητας και της απροθυμίας των διαδοχικών ηγεσιών Λευκωσίας και Αθηνών να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν μία σταθερά αταλάντευτη πανεθνική ελληνική στρατηγική απόκρουσης κι ανατροπής του τουρκικού επεκτατισμού και απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από τον Αττίλα ελληνικών εδαφών της Κύπρου.

– Γνωστότερη πανηγυρική πιστοποίηση της αποτυχίας του ΟΗΕ υπήρξε πριν μία εικοσαετία η λαϊκή απόρριψη με 76% «ΟΧΙ» του «Σχεδίου Λύσης» τού τότε Γ.Γρ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν από την Γκάνα, το οποίο τέθηκε ενώπιον του κυπριακού λαού στο Δημοψήφισμα της 24^ης Απριλίου 2004.

– Οι έκτοτε συνεχιζόμενες διαδικασίες, περιχαρακωμένες και εγκλωβισμένες επί της ουσίας στο ίδιο πλαίσιο, επόμενο ήταν νά αποδώσουν την ίδια αποτυχία.

ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ άσκηση ματαιοπονίας αποδείχθηκε ότι αποτελεί η εναπόθεση των ελπίδων για… λύση στον ΟΗΕ. Τόσο μακροχρόνια ώστε μετριέται ίσης χρονικής διάρκειας – μισού ήδη αιώνα 1974-2024 – με όλους τους κατά σειράν οκτώ Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, τον Σπύρο Κυπριανού, τον Γιώργο Βασιλείου, τον Γλαύκο Κληρίδη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο, τον Δημήτρη Χριστόφια, τον Νίκο Αναστασιάδη, έως και τον νυν Νίκο Χριστοδουλίδη. Και η άσκηση ματαιοπονίας συνεχίζεται. Με δεδηλωμένη επισήμως την αδημονούσα κιόλας προσδοκία επανέναρξης της γνώριμης διαδικασίας των συνομιλιών:

– Στις ίδιες καταστροφικές ράγες και στο ίδιο αλακάτι (μαγγανοπήγαδο) διαιώνισης της τουρκικής κατοχής. Διαδικασίες οι οποίες συσσώρευσαν στο ταμιευτήριο που φευ αποκαλείται και «Κεκτημένο των Συνομιλιών», τόσες και τέτοιες ελληνικές υποχωρήσεις και αντίστοιχα τόσα και τέτοια τουρκικά υπερκέρδη, ώστε είναι εκ των προτέρων βέβαιο πως δεν πρόκειται να εγκριθεί από τον λαό τέτοια «λύση» μετατροπής της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.

– Αλλ’ ακόμη και τούτο, η διαιωνιζόμενη μη επίλυση, δηλαδή, περιλαμβάνεται ως επιπρόσθετο κέδρος και εφαλτήριο για την περαιτέρω σταδιακή υλοποίηση της επίμονα αμετακίνητης στους στόχους της, από το 1956 με τις «Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ» και το «Επιτελικό Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου», τουρκικής στρατηγικής στο Κυπριακό, εναντίον του Ελληνισμού συνολικότερα.

ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ συνιστούν οι ανυποχώρητα προβαλλόμενες τουρκικές απαιτήσεις για την εκ των προτέρων αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας» και «ίσου διεθνούς καθεστώτος» του κατοχικού ψευδοκράτους, ως προϋπόθεση για την επανέναρξη των συνομιλιών. Όχι πλέον ως «διακοινοτικών» αλλά ως ισοτίμως «διακρατικών» συνομιλιών.

– Ένα πλήθος σημαντικών οικοδομικών υλικών για το κτίσιμο αυτού του εφαλτηρίου, μάζεψαν «τούβλο με τούβλο» οι Τούρκοι, από τις υποχωρήσεις του συμβιβαστικού ενδοτισμού των Ελλήνων σε όλες τις προηγούμενες «διακοινοτικές» και «πενταμερείς» συνομιλίες. «Φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακκούλι» αποδείχθηκαν οι μέχρι τούδε διαδικασίες, υπό την αιγίδα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ, για το τουρκικό ταμιευτήριο. Από την ούτω καλούμενη «πολιτική ισότητα» έως την «εξίσου προερχόμενη από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους κυριαρχία»…

ΕΧΟΝΤΑΣ θεμελιώσει αυτήν τη βάση εξόρμησης οι Τούρκοι, στράφηκαν με ολοφάνερα μεθοδευμένη πλέον ένταση ειδικά κατά των Οηέδων εν Κύπρω που εποπτεύουν τη λεγόμενη Νεκρή Ζώνη. Επί του πεδίου, όπως ανέκαθεν, κλιμακώνεται η τουρκική τακτική. Έτσι έφαγαν και ξύλο οι Βρετανοί Οηέδες από τους πεμπάμενους τουρκικούς όχλους στα χώματα της Πύλας. Έτσι προστίθενται διαρκώς και άλλα επεισόδια κατά μήκος της «ουδετέρας ζώνης».

– Είναι το εφαλτήριο για να εξαναγκάσουν και να επιβάλουν στον ΟΗΕ το «ίσο διεθνές καθεστώς» του τουρκικού κατοχικού Ψευδοκράτους.

– Και με αυτό στην κορυφή της «ατζέντας» για την αποστολή που αναλαμβάνει τώρα η νέα απεσταλμένη του Γ.Γρ. κυρία Κουεγιάρ.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι περιστάσεις συνομολογούν ότι δεν υπάρχει προοπτική για «λύση» του Κυπριακού. Η Αθήνα εξάλλου με πρωθυπουργό του ελλα-δικού μας κράτους τον επανεκλεγέντα Κυριάκο Μητσοτάκη, επέλεξε ξανά μια οιονεί «πορεία Νταβός» με την Τουρκία του νεο-σουλτάνου Ερντογάν. Σαν εκείνη για την οποία ο πρώτος που την επιχείρησε το 1988 με τον τότε Τούρκο πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, ομολόγησε εν τέλει και το mea culpa (δικό μου λάθος).

ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ είναι πόσες περαιτέρω ζημιές για τον Ελληνισμό στην Κύπρο θα αποτραπούν και θα αποφευχθούν στο επικείμενο διάστημα.

– Πόσα επιπλέον δεν θα τσεπώσει από ελληνικές υποχωρήσεις ο Τούρκος Κατακτητής.

– Και πόσο πιο αδύναμη δεν θα καταστεί η μέχρι τώρα διασωζόμενη Κυπριακή Δημοκρατία.

– Πώς δηλαδή τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν προς το χειρότερο.

ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ όμως οι γενικότερα ρέουσες, επικίνδυνα και αιματηρά κλιμακούμενες, περιστάσεις στην περιοχή, περιθώρια ενδυνάμωσης των συντελεστών αντίστασης του Ελληνισμού. Και εδώ ακριβώς θα κριθεί εάν και πόσο έχει τις ικανότητες, τη σοφία, την επιδεξιότητα και την αποφασιστικότητα να τις αξιοποιήσει η Λευκωσία και η Αθήνα. Η Τουρκία κάνει τα πάντα και παντού για να προλάβει.