Επικίνδυνα φαινόμενα παρακμιακής πορείας της χώρας

Γράφει ο Δημήτριος Καρατζίδης

Μετά από τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στην πατρίδα μας, έκρινα σκόπιμο να ξαναπιάσω την πένα και να προσπαθήσω να γράψω με απλά λόγια αυτό που σκέπτομαι και αφορά σε όλους τους Έλληνες.

Είναι πασιφανές ότι η ελληνική κοινωνία και γενικότερα ο απανταχού Ελληνισμός, βιώνουμε μια κρίσιμη παρακμιακή περίοδο. Υπάρχουν από την άλλη βέβαια αρκετοί συμπατριώτες μας που θεωρούν ως υπερβολική αυτή την άποψη και υποστηρίζουν ότι όλα στην πατρίδα μας βαίνουν καλώς και το ελληνικό κράτος λειτουργεί αποτελεσματικά και με γνώμονα την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Δυστυχώς ούτε η διαχείριση των πρόσφατων φυσικών καταστροφών ήταν αρκετή για να πείσει ότι το ελληνικό κράτος νοσεί. Και η νόσος αυτή είναι προχωρημένη και ανίατη, γιατί απλά συνεχίζει να υπάρχει το αίτιο που την προκαλεί. Και τούτο δεν είναι παρά το ανθελληνικό πολιτικό σύστημα της ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η ελληνική κοινωνία και γενικότερα ο Ελληνισμός δεχόμαστε εδώ και πολύ καιρό στοχευμένα «πυρά» από δυο κατευθύνσεις. Από το εξωτερικό και από το εσωτερικό: από τη μια η απειλή από την αναθεωρητική Τουρκία και από την άλλη οι εγχώριοι εκόντες άκοντες «φιλήκοοι των ξένων» συμφερόντων, συμπεριλαμβανομένων εννοείται και των τουρκικών.

Ποιος τρόπος υπάρχει να αντιμετωπίσουμε την παραπάνω κρίσιμη κατάσταση; Αυτός που καταδεικνύει ο Γέρος του Μοριά με τις πράξεις του κατά τη διάρκεια του αγώνα για την Ελευθερία μας κατά την επανάσταση του 1821.

Θα σταθώ μόνο σε δυο ιστορικά γεγονότα, για να υπενθυμίσω και παράλληλα να αποδείξω ότι ως Έλληνες είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε τη χειρότερη κατάσταση, με μια όμως προϋπόθεση: Να είμαστε ενωμένοι. Γιατί οι εχθροί μας γνωρίζουν καλύτερα από εμάς ότι η διχόνοια αποτελεί τον πιο σίγουρο τρόπο για να μας καταστρέψουν και να μας υποτάξουν.

Έχουμε αποδείξει ότι παρά τους κατά καιρούς διχασμούς από την εποχή ακόμη του Παλαμήδη και του Οδυσσέα, επιβιώσαμε για χιλιάδες χρόνια και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Η υπερβολική αγάπη προς την Ελευθερία, το διαχρονικά ισχυρό χαρακτηριστικό του Έλληνα, ίσως αποτελεί και την αιτία των διχαστικών τάσεων που αποτελούν το ιδιώνυμό μας.

Στη συνέχεια θα αναφερθώ στο πρώτο ιστορικό γεγονός που είναι η μάχη της Γράνας στις 10 Αυγούστου 1821. Οι Έλληνες μαχητές κατά τη διάρκεια της μάχης δέχθηκαν ταυτόχρονα τα εχθρικά πυρά από δυο κατευθύνσεις, από μπρος και από πίσω. Η βέβαιη ήττα και συντριβή των Ελλήνων μαχητών αποφεύχθηκε και μετατράπηκε σε νίκη θρίαμβο χάρις στην ευφυία του Κολοκοτρώνη ο οποίος έδωσε την εντολή να συνεχίσουν τον αγώνα μαχόμενοι πλάτη με πλάτη. Δηλαδή ο κάθε μαχητής να προστατεύει τα νώτα του άλλου. Επειδή όμως δεν είχε υπό τις διαταγές του εκπαιδευμένο τακτικό στρατό για να διατάξει το «δίζυγον πυρ», έδωσε την παρακάτω κατανοητή από όλους προσταγή: «Κώλο με κώλο, ωρέ Έλληνες». Η θρυλική αυτή εντολή του Γέρου του Μοριά αντέστρεψε την τακτική κατάσταση στο πεδίο της μάχης και ανάγκασε τους Τούρκους να υποστούν μια κρίσιμη ήττα, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την ανακατάληψη της Τριπολιτσάς.

Το δεύτερο ιστορικό γεγονός εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίας του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. «Ποτέ δεν φοβήθηκα όσο εκείνη την εποχή με τα προσκυνοχάρτια του Ιμπραήμ», έγραψε στα απομνημονεύματά του για την περίοδο εκείνη ο ατρόμητος Γέρος του Μοριά. Η ευφυία του σε συνδυασμό με την αγάπη για τους Έλληνες τον οδήγησε στην τρομερή προσταγή του: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη φυσική εξόντωση του πρωτεργάτη των προσκυνημένων, του Νενέκου, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο του προδότη και πήρε τη θέση στην ιστορία δίπλα σε αυτό του Εφιάλτη. Καθώς επίσης και την ακύρωση της προσπάθειας του Ιμπραήμ να καθυποτάξει την Πελοπόννησο και να καταπνίξει στο αίμα την επανάσταση των Ελλήνων.