Aν και η Ινδία έχει ξεπεράσει την Κίνα ως την πιο πυκνοκατοικημένη χώρα του κόσμου, το πρόβλημα της διατροφής ενός ισχυρού 1,40 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην Κίνα γίνεται όλο και πιο προβληματικό λόγω της αυξανόμενης ζήτησης, της συρρίκνωσης της καλλιεργήσιμης γης, της μείωσης της γονιμότητας του εδάφους, της αύξησης της έντασης των λιπασμάτων εν μέσω κλιματικών αλλαγών και απειλών βιωσιμότητας.

Προσφάτως απευθυνόμενος σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικών και Οικονομικών Υποθέσεων (CCFEA), ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ τόνισε την επισιτιστική ασφάλεια ως ” ένα σημαντικό ζήτημα για τη χώρα.”

Οι ανησυχίες που εξέφρασε ο Σι θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτές στο πλαίσιο της διατάραξης της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων λόγω της σύγκρουσης Ρωσίας – Ουκρανίας και της πρόσφατης πρόβλεψης του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής της Κίνας (NBS) ότι θα υπάρξει μείωση κατά 0,9% στην καλοκαιρινή παραγωγή τροφίμων, εκτός από την κλιματική αλλαγή. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός γεωργικών προϊόντων που αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 25% της παγκόσμιας γεωργικής παραγωγής σε αξία. Παράγει κυρίως ρύζι, σιτάρι, πατάτες, ντομάτα, σόργο, φιστίκια, τσάι, κεχρί, μόλις βαμβάκι, ελαιούχους σπόρους, καλαμπόκι και σόγια.Όσον αφορά τα σιτηρά τροφίμων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η παραγωγή σιτηρών της Κίνας ξεπέρασε τους 650 εκατομμύρια τόνους για επτά συναπτά έτη, συμπεριλαμβανομένου ενός ιστορικού υψηλού ύψους 682 εκατομμυρίων τόνων το 2021.

Το ρύζι, ο αραβόσιτος και το σιτάρι είναι οι τρεις κύριες καλλιέργειες της Κίνας και η παραγωγή αυτών των τριών καλλιεργειών αντιπροσωπεύει το 90% της συνολικής παραγωγής τροφίμων. Η Κίνα παράγει το 28% του παγκόσμιου ρυζιού, το 17% του παγκόσμιου σιταριού και το 22% του καλαμποκιού. Είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ρυζιού και σιταριού στη λέξη που παράγει περίπου 210 εκατομμύρια τόνους ρυζιού και 137,7 εκατομμύρια τόνους σιταριού.Παρ ‘ όλα αυτά, η Κίνα έχει αυξηθεί ανάλογα με τις εισαγωγές τροφίμων τις τελευταίες δεκαετίες.

Πρώτα απ ‘ όλα η Κίνα ανησυχεί για την πτώση της καλλιεργήσιμης γης της με υπερωρίες με γη που πηγαίνει σε άλλες χρήσεις, δηλαδή σε εμπορικές, βιομηχανικές και οικιστικές χρήσεις. Σύμφωνα με μια έρευνα μιας δεκαετίας για τη γη της χώρας, η συνολική καλλιγιεργήσιμη γη της Κίνας ανήλθε σε σχεδόν 1,28 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα μέχρι το τέλος του 2019, μείωση σχεδόν 6% σε σύγκριση με μια δεκαετία νωρίτερα. Αυτό συνέβη ενώ μόνο το 30% της χερσαίας έκτασης της Κίνας που αποτελείται από λεκάνες και πεδιάδες που είναι κατάλληλες για καλλιέργεια ενώ το 70% της κινεζικής επικράτειας αποτελείται από βουνά, οροπέδια και λόφους.

Εκτιμάται από την κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών (CASS) ότι η εγχώρια προσφορά της Κίνας σε τρία βασικά σιτηρά – σιτάρι, ρύζι και καλαμπόκι αναμένεται να υπολείπεται της ζήτησης κατά 25 εκατομμύρια τόνους έως το 2025. Η Κίνα αντιμετωπίζει επίσης έλλειψη γης και περιβαλλοντική απειλή για την ενίσχυση της παραγωγής και της προσφοράς τροφίμων. Η ικανοποίηση της ζήτησης τροφίμων της Κίνας χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις βιωσιμότητας για τις επόμενες δεκαετίες.

Εκτιμάται από μια δεξαμενή σκέψης βιωσιμότητα της φύσης, ότι η αυξανόμενη ζήτηση τροφίμων στην Κίνα, ειδικά για τα ζωικά προϊόντα, θα απαιτούσε εγχώρια 3-12 εκατομμύρια εκτάρια (Mha) πρόσθετων βοσκοτόπων μεταξύ 2020 και 2050, με αποτέλεσμα τη μαζική αύξηση των εκπομπών αερίων.

Η ρύπανση του αέρα και των υδάτων έχει φτάσει τις 4,2 και 2,7 φορές, αντίστοιχα, των ορίων βιωσιμότητας. Οι ανησυχίες του Κινέζου προέδρου θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές σε αυτό το πλαίσιο. Εν τω μεταξύ, η Κίνα προσπαθεί να αγοράσει αγροκτήματα στις Αφρο-ασιατικές χώρες για την επισιτιστική ασφάλεια ή να προχωρήσει σε συμφωνία για την κατανομή των καλλιεργειών αντί να βοηθήσει στην καλλιέργεια και τη χρηματοδότηση της Γεωργίας. Οι κινεζικές εταιρείες έχουν αποκτήσει γη για Γεωργία και δασοκομία στη Λευκορωσία, την Καμπότζη, τη Βενεζουέλα, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και τη Λιβερία.

Εκτιμάται, ότι η γη που αγόρασαν οι κινεζικές εταιρείες στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική κατά την τελευταία δεκαετία είναι ίση με τη συνολική έκταση της Σρι Λάνκα ή της Λιθουανίας και πολύ μεγαλύτερη από την απόκτηση από τους ομολόγους τους στις ΗΠΑ και σε άλλες μεγάλες χώρες.

Οι ανησυχίες αυξάνονται, ότι οι αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες χώρες, που λειτουργούν ως πηγή εφοδιασμού για τρόφιμα και φυσικούς πόρους, θα πέσουν υπό την κυριαρχία της Κίνας. Οι επιπτώσεις στην ασφάλεια είναι επίσης ανησυχητικές. Συνολικά, οι κινεζικές εταιρείες έχουν αποκτήσει τον έλεγχο 6,4 εκατομμυρίων εκταρίων γης αφιερωμένης στη γεωργία, τη δασοκομία και την εξόρυξη σε όλο τον κόσμο, πολύ περισσότερο από τα 1,56 εκατομμύρια εκτάρια των εταιρειών του Ηνωμένου Βασιλείου, τα 8,60,000 εκτάρια των ΗΠΑ και τα 4,20,000 εκτάρια της Ιαπωνίας.

ΠΗΓΗ: Economic Times