Και ξαφνικά κάποιοι δικοί μας των Μέσων άρχισαν να μιλούν για στροφή προς το θετικό της τουρκικής πολιτικής στον Έβρο (επί ημερών… ”γερακιών”, Χακάν Φιντάν στο ΥΠΕΞ και Γιασάρ Γκιουλέρ στο ΥΠΑΜ της Τουρκίας), με αφορμή την προ ολίγων ημερών ασυνήθιστη ενέργεια Τούρκων στρατιωτών:

  Να οδηγήσουν, δηλαδή, πίσω στην χώρα τους 110 μετανάστες (δυο μέρες μετά τους διαδέχτηκαν 145 με παιδιά), οι οποίοι – δια των Καστανιών –  πέρασαν προ ημερών τα ελληνοτουρκικά σύνορα  και ”πάτησαν” τη νησίδα στα Μαράσια του Έβρου, όπως κατέγραψε το drone παρακολούθησης της ελληνικής συνοριοφυλακής. 

  Μετά την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων (με αφορμή τον καταστρεπτικό σεισμό των 7,8 ρίχτερ στην Τουρκία”) και την κήρυξη ”μορατόριουμ” μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου από τον πρώην ΥΠΑΜ της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ, έχουμε ξεθαρρέψει εδώ στη Ελλάδα πεπεισμένοι για τις συμφιλιωτικές διαθέσεις της Άγκυρας, αν και έλαβαν χώρα νέες προκλήσεις στο μεσοδιάστημα σε Θράκη και Αιγαίο.

Και μπορεί να αυταπατώμαστε εμείς σπρωγμένοι απ’ την επιθυμία για διατήρηση των ”ήρεμων νερών” με τον γείτονα,  ωστόσο αυτός (στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν) όχι μόνο δεν σκέφτεται κάτι τέτοιο, αλλά κινείται ήδη σε τρία μέτωπα:

1. Στο Μεταναστευτικό, με αφορμή την τραγωδία με το δουλεμπορικό ανοιχτά της Πύλου, τροχοδρομεί στις ράγες της ατζέντας των Ελλήνων αριστεριστών ακτιβιστών και φιλομεταναστών πολιτικών οι οποίοι αποδεικνύουν εμπράκτως τον εθνομηδενισμό και τον ταξικό διεθνισμό τους κατηγορώντας ως υπεύθυνη του μεταναστευτικού δυστυχήματος την Ελλάδα.

 Αποτέλεσμα αυτού είναι να δικαιώνεται ο Ερντογάν (που παρουσίαζε την εικόνα της Τουρκίας ως υπερασπίστριας των δικαιωμάτων των κατατρεγμένων μουσουλμάνων) και να διασύρεται διεθνώς η πατρίδα μας ως απάνθρωπη, πέραν του ότι δρομολογείται παραπομπή της από Τουρκία και Πακιστάν με την κατηγορία ότι… εγκλημάτισε κατά της ανθρωπότητας, ενώ έχει δεχθεί επίθεση από  Μπαχτσελί–Τσελίκ με την κατηγορία ότι είναι υπαίτια του ναυαγίου!!!

2. Στο Αιγαίο ο Τούρκος Πρόεδρος επιχειρεί, εκμεταλλευόμενος την εργαλειοποίηση του ναυαγίου στην Πύλο,να προωθήσειτο εξής ζητούμενα–προωθητικά του δόγματος της ”Γαλάζιας Πατρίδας”:

 α) Τη ”θεωρία περί εγγυτέρων νήσων” με επίκεντρο το “απομονωμένο” Καστελλόριζο, β) Την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου, γ) Τη  διεκδίκηση ρόλου στην έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο δεδομένου ότι η Τουρκίας δεν αναγνωρίζει τα όρια ευθύνης του ελληνικού FIR και επιθυμεί διακαώς να… ”βάλει πόδι” σε περιοχές έρευνας και διάσωσης, όπου την ευθύνη έχει η Ελλάδα βάσει συμφωνιών και συμβάσεων με ICAO και IMO και δ) Τη συνεκμετάλλευση με την Ελλάδα του Αιγαίου. Τη διχοτόμησή του, ουσιαστικά, με βάση τη “χερσαία δομή” των δύο χωρών και τη ”θεωρία περί εγγυτέρων νήσων”.

 Με άλλα λόγια η Τουρκία ”τέχνας  κατεργάζεται” δια ”πειρατικών” κινήσεων (αποστολή σωστικών μέσων, αλιευτικών και ερευνητικών σκαφών), προκειμένου να γίνει συνδιαχειρίστρια  με την Ελλάδα στο Αιγαίο προφασιζόμενη συν τοις άλλοις ότι διαθέτει σύγχρονα παράκτια ραντάρ και έχει εν γένει ισχυρή ναυτική παρουσία σ’ αυτό και την Ανατολική Μεσόγειο.

   Με βάση τα δεδομένα αυτά, βλέπουμε την επιθετική γείτονα εξ Ανατολών μας να εκπέμπει — σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο – τροχιοδεικτικές βολές μηνυμάτων σε Ελλάδα, Ε.Ε και ΗΠΑ στηλιτεύοντας την πρώτη για την… απανθρωπιά της στο μεταναστευτικό πεδίο, τη δεύτερη  γιατί η μεταναστευτική της πολιτική ναυάγησε ανοιχτά της Πύλου  και την τρίτη για την  ”αποικιοκρατική πολιτική” της σε γεωπολιτικό επίπεδο

   Η Αθήνα τα αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβληματισμένη όλα αυτά στα οποία πρέπει να προστεθεί και η σκλήρυνση της Άγκυρας στο Κυπριακό, όπως εκφράζεται τόσο από τον Ταγίπ Ερντογάν, όσο και από τον Αντιπρόεδρό του Τζεβντέτ Γιλμάζ, αλλά και τον Ομέρ Τσελίκ (εκπρόσωπο του Κυβερνώντος Κόμματος [AKP] στην Τουρκία).

   Σκλήρυνση η οποία — στην μεν περίπτωση του Μεταναστευτικού — συμπυκνώνεται στην κοινή απόφαση Ταγίπ Ερντογάν — Σαχμπάζ Σαρίφ (Πακιστανού πρωθυπουργού) για σύσταση εξεταστικής επιτροπής αξιωματούχων, με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων γύρω από το ναυάγιο του δουλεμπορικού στην Πύλο ώστε να στηριχθεί η άκρως δυσφημιστική για τη χώρα μας θέση Τσελίκ (”[…] Οι Έλληνες, με στολές ή χωρίς στολές, τρυπάνε τα φουσκωτά. Αυτό είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Σκοτώνουν τους ανθρώπους. Η Ελλάδα μετατρέπει τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο προσφύγων”).

  Στη δε περίπτωση του Κυπριακού, η  σκλήρυνση της Τουρκίας  εκδηλώνεται στην προσπάθειά της να περάσει (μέσω δυο φάσεων) το σχέδιό της για διχοτόμηση (με το έτσι θέλω) της Κύπρου και αναγνώριση της ”ΤΔΒΚ” στα Κατεχόμενα από τις μουσουλμανικές χώρες του ”Οργανισμού Τουρκικών χωρών”.

  Το προοίμιο της πρώτης φάσης το είδαμε τον περασμένο Μάρτιο στην Άγκυρα με τη συμμετοχή της ”ΤΔΒΚ” (δια του ηγέτη του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ)  στην Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, όπου συμμετείχαν οι Πρόεδροι τουρκόφωνων χωρών.

 Η σύσφιξη σχέσεων Ερντογάν-ηγετών των ως άνω χωρών [Αζερμπαϊτζάν (Ιλχάμ Αλίγιεφ), Καζακστάν (Κασίμ Τζομάρτ Τοκάγιεφ), Κιργιζία (Σαντί Τζαπάροφ) και Ουζμπεκιστάν (Σαβκάτ Μιρζιγιάγιεφ, που ήταν και ο Πρόεδρος της Συνόδου)] — με παρατηρητές τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν και τον Πρόεδρο του Λαϊκού Συμβουλίου του Τουρκμενιστάν Γκουρμπανγκούλι Μπερντιμουχαμέντοφ  — ήταν αναμφίβολα μια έξυπνη διπλωματική κίνηση του Τούρκου Προέδρου, για να διευκολύνει το πέρασμα στη δεύτερη φάση.

   Η στόχευσή του στη δεύτερη φάση περιλαμβάνει το τρίπτυχο: •Σπάσιμο του εμπάργκο στα Κατεχόμενα δια των εμπορικο-οικονομικών σχέσεων με τις τουρκόφωνες χώρες με προοπτική υπεράσπισης από αυτές της λύσης των δύο κρατών στην Κύπρο (Τ/κ & Ε/κ).

• Διεθνής αναγνώριση της ”ΤΔΒΚ”,  μέσω του ”Οργανισμού Τουρκικών Κρατών”.
• Δυο ”έργα του αιώνα” (”ιστορικά βήματα” τα χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός του τ/κ ψευδοκράτους Ουνάλ Ουστέλ, δώρο της Τουρκίας στην ”ΤΔΒΚ”): Η μεταφορά νερού με αγωγό από την Τουρκία στα Κατεχόμενα και η μεταφορά ηλεκτρισμού, ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου.

   Έργο που επισημοποιήθηκε με την υπογραφή ”προκαταρκτικού πρωτοκόλλου” μεταξύ Τουρκίας–τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, ενώ ήταν δρομολογημένο να γίνει από το 2016 (βλ. 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ενέργεια στην Κωνσταντινούπολη, παρουσία του τότε Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, του Ρώσου Προέδρου Βλαδιμίρ Πούτιν, του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαντούρο, του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ και άλλων).

   Τα δεδομένα αυτά κρούουν καμπάνες κινδύνου σε Ελλάδα και Κύπρο επιβεβαιώνοντας την ανάγκη για ύψιστη εγρήγορση αμφοτέρων, γιατί η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη τη σταθερή επιδίωξή της για προώθηση πνεύματος αναθεωρητισμού στη Θράκη και το Αιγαίο (βλ. αίτημα για αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας και αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου), ενώ στην Κύπρο επιδιώκει τη διχοτόμηση και διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους (”ΤΔΒΚ”) με πολιορκητικό κριό τις χώρες του ”Οργανισμού Τουρκικών Κρατών”…

Κρινιώ Καλογερίδου