Οι ΗΠΑ δείχνουν να κουράζονται στη συναναστροφή τους με έναν τόσο σημαντικό, όσο και δύσκολο εταίρο, όπως η Τουρκία

Στην ένταση που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ιδιαίτερα στην επιθετική ρητορική του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν αναφέρεται ένα ακόμη δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung: “Με τους λεονταρισμούς του ο Ερντογάν, ο οποίος πηγαίνει σε εκλογές το αργότερο τον Ιούνιο, ασκεί αναμφίβολα εσωτερική πολιτική. Στοχεύει στον τουρκικό εθνικισμό και στις επί δεκαετίες τεταμένες σχέσεις με τους Έλληνες γείτονες. Είναι όμως επίσης αναμφίβολο ότι η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο έχει μεταβληθεί εις βάρος της Τουρκίας. (…) Εδώ και πολύ καιρό οι ΗΠΑ δείχνουν να κουράζονται στη συναναστροφή τους με έναν τόσο σημαντικό, όσο και δύσκολο εταίρο, όπως η Τουρκία. Διευρύνουν παράλληλα τις σχέσεις τους με την Ελλάδα, όπου έχουν εντείνει τη στρατιωτική παρουσία τους, επεκτείνοντας τις βάσεις τους. Επιπλέον η Ουάσιγκτον προμηθεύει περισσότερα όπλα στην Αθήνα. Σε αυτά περιλαμβάνονται και τα F-35, τα πιο σύγχρονα δυτικά μαχητικά αεροσκάφη”.   

Υπάρχει και κάτι ακόμη που εξοργίζει τον Ερντογάν, παρατηρεί η εφημερίδα του Μονάχου: “Πρόσφατα οι ΗΠΑ προχώρησαν στην άρση του εμπάργκο όπλων εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία, για πρώτη φορά από το 1987, θα μπορεί και πάλι να προμηθεύεται αμερικανικά όπλα χωρίς περιορισμούς. Αυτό θα μπορούσε να μεταβάλει ακόμη περισσότερο την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος της Τουρκίας”.

Κατανόηση για τη θέση της Τουρκίας απέναντι στη Δύση – και ιδιαίτερα στην Ευρώπη – εκφράζει πάντως ο ανταποκριτής της εφημερίδας Tageszeitung στην Κωνσταντινούπολη, σε σημερινό άρθρο του: “Πριν από 20 χρόνια η Τουρκία ήταν μία χώρα που διακαώς ήλπιζε να ενταχθεί στην ΕΕ και επιπλέον ήταν σταθερά εδραιωμένη στο ΝΑΤΟ. Λίγο καιρό αφότου η ΕΕ ξεκίνησε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις το 2005, επήλθε αλλαγή κυβέρνησης στη Γερμανία, από τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στην Άνγκελα Μέρκελ, και στη Γαλλία από τον Ζακ Σιράκ στον Νικολά Σαρκοζί. Έτσι οι διαπραγματεύσεις τερματίστηκαν εκ των πραγμάτων, ανεξαρτήτως του αν η Τουρκία εκπληρώνει τα κριτήρια ή όχι. Έκτοτε η ενταξιακή διαδικασία έχει παγώσει και για πολλά κράτη-μέλη η Τουρκία έχει γίνει ένα κράτος-παρίας. Τους τελευταίους μήνες οι Τούρκοι πολίτες πολύ δύσκολα παίρνουν βίζα για τη ζώνη Σένγκεν, ακόμη και αν διατηρούν οικογενειακούς δεσμούς στην ΕΕ. Χωρίς την προστατευτική ομπρέλα της ΕΕ, η Τουρκία θα κατέρρεε οικονομικά, αν είχε εφαρμόσει και εκείνη τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας”.

“Καμπανάκι“ για τον πληθωρισμό

Στο 10% εκτοξεύθηκε ο πληθωρισμός στη Γερμανία, για πρώτη φορά από το 1951. Η εφημερίδα Die Welt υποστηρίζει ότι “κλονίζεται η γερμανική συνταγή της επιτυχίας” και προειδοποιεί: “Τον Σεπτέμβριο οι τιμές καταναλωτή αυξάνονται κατά 10% (σε ετήσια βάση). Και δεν τελειώνουμε εδώ. Οι οικονομολόγοι δεν αποκλείουν ποσοστά ακόμη και γύρω στο 12%. Αυτό που προέχει τώρα είναι να διατηρήσουν οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στη σταθερότητα των τιμών. Διαφορετικά προμηνύονται ακόμη πιο δύσκολοι καιροί”. Από την πλευρά της η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt κάνει λόγο για “αποτυχία της νομισματικής πολιτικής”, υποστηρίζει ότι “ο στασιμοπληθωρισμός που όλοι φοβούνται είναι εδώ” και αποδίδει ευθύνες στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: “Τώρα πληρώνεται ο λογαριασμός για μία υπερβολικά διστακτική κεντρική τράπεζα, η οποία για πολύ καιρό αγνοούσε επιδεικτικά το πρόβλημα και δεν αντέδρασε, παρά μόνο όταν ήταν ήδη πολύ αργά”, υποστηρίζει ο αρθρογράφος.  

Διαφορετική προσέγγιση από την Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ): “Στη Γερμανία τα υψηλά ποσοστά πληθωρισμού θυμίζουν τον υπερ-πληθωρισμό της δεκαετίας του 1920. Τότε που η Κεντρική Τράπεζα (Reichsbank) διαμαρτυρόταν ότι είχε αυξηθεί τόσο το κόστος εκτύπωσης και μεταφοράς των χαρτονομισμάτων, ώστε ξεπερνούσε την ονομαστική τους αξία. Αλλά σήμερα, παρά τις όποιες αυξήσεις στο χαρτί, η Γερμανία απέχει παρασάγγας από αυτό. Ακόμη και αν εξετάσουμε τα αίτια, το είδος και το ύψος του σημερινού πληθωρισμού, σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με την εποχή εκείνη”.

ΠΗΓΗ: Deutsche Welle