Αν ήταν να γίνει ένα θαύμα και να πούμε ξαφνικά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ότι κάναμε όλοι λάθη σε αυτό το νησί, ότι δεν προβλέψαμε σωστά τις εξελίξεις και τις συνέπειες, ότι έγιναν εγκλήματα από όλους εναντίον όλων, μπορεί και να είχαμε ελπίδες. Να τα καταπιούμε όλα, με μιαν απλή και καθαρή αλήθεια, χωρίς να αναμοχλεύονται οι πληγές που αιμορραγούν ακόμα, για να προχωρήσουμε στο μέλλον. Και με τη λογική πως σε αυτό το νησί «δεν υπάρχει κανείς χωρίς ενοχές, χωρίς λάθη», όπως είπε το 2015 ο Μουσταφά Ακιντζί, και γράψαμε σε αυτή τη στήλη πως «σε σχέση με όσα λένε διάφοροι Ελληνοκύπριοι για τα λάθη και τις ενοχές της ιστορίας μας και σε αντίθεση με αυτούς, ο κ. Ακιντζί φαίνεται σοβαρός άνθρωπος». Μετά επανήλθαν όλοι στον αμανέ τους. Οι Τουρκοκύπριοι να κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους ότι σφετερίστηκαν την Κυπριακή Δημοκρατία και Ελληνοκύπριοι να κατηγορούν τους εαυτούς τους ότι «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» και πρέπει να καταλάβουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι δικοινοτικό κράτος…

Λοιπόν, επέτειος σήμερα και, φαντάσου, αντί να είναι μέρα γιορτής, είναι πόνου και αγωνίας. Έξι δεκαετίες περιπέτειες. Πώς τα καταφέραμε; Τα γράφει η ιστορία, η πραγματική, όχι αυτή που θέλουν να γράψουν οι πεφωτισμένοι των σεμιναρίων διαστρέβλωσης, που οργανώνουν εκστρατείες ενοχοποίησης των Ελληνοκυπρίων. Κι αφού στην αυτογνωσία μας, δεν λέμε «κάναμε όλοι λάθη» και να τα αφήσουμε πίσω μας μπας και δούμε προκοπή, αλλά θέλουν να φορτώσουν στους Ελληνοκύπριους όλα τα εγκλήματα του κόσμου, θα τα λέμε και θα τα ξαναλέμε. Για όσους τουλάχιστον δεν βλάφτηκε ακόμα ο εγκέφαλός τους από την πλύση.

Η πραγματική ιστορία, λοιπόν, γράφει ότι στις 3 Ιουλίου 1959 η τουρκική εφημερίδα Χουριέτ δημοσίευε ανταπόκριση του απεσταλμένου της στην Κύπρο, ο οποίος αποκάλυπτε ότι σε σύσκεψη στη Λευκωσία υπό τους Ραούφ Ντενκτάς και Φαζίλ Κιουτσούκ αποφασίστηκε όπως κανένας Τούρκος δεν θα συναλλάσσεται με Έλληνες. Ήταν η πολιτική «από Τούρκο σε Τούρκο». Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, που έστησαν την Κυπριακή Δημοκρατία, τη δικοινοτική, τη συνεταιρική, υπογράφτηκαν στις 11 και στις 19 Φεβρουαρίου του 1959. Δηλαδή, υπέγραψαν τις συμφωνίες τον Φεβρουάριο και πριν στεγνώσει η υπογραφή τους έκαναν συσκέψεις για να σπείρουν το μίσος και τον διχασμό.

Έχει και συνέχεια: Στις 26 Ιουλίου 1959, η τουρκοκυπριακή ηγεσία αυθαίρετα και απροειδοποίητα άλλαξε τα ονόματα των χωριών που είχε υπό τον έλεγχό της και τους έδωσε τουρκικές ονομασίες. Ταυτόχρονα, έβαζαν πρόστιμο σε όσους Τουρκοκύπριους μιλούσαν ελληνικά ή αποκαλούσαν τα χωριά με το παλιό τους όνομα. Αυτά, τέσσερις μήνες μετά την υπογραφή των συμφωνιών. Οκτώ μήνες μετά την υπογραφή και δέκα μήνες πριν από την επίσημη ανακήρυξη του δικοινοτικού μας κράτους, αποκαλύφθηκε και η εισαγωγή όπλων από την Τουρκία όταν τυχαία το τουρκικό πλοιάριο Ντενίζ πιάστηκε φορτωμένο όπλα (18 Οκτωβρίου 1959). Εξοπλίζονταν οι Τουρκοκύπριοι και εκπαιδεύονταν (από Τούρκους στρατιωτικούς που έρχονταν στα τ/κ χωριά ως δάσκαλοι) για να ετοιμαστούν για την ώρα της μεγάλης επίθεσης.

Αυτά, και πολλά άλλα βεβαίως, μετά την υπογραφή των συμφωνιών και πριν από την ημερομηνία εφαρμογής τους. Ακόμα κι αν κρύψουμε στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας όσα έγιναν προηγουμένως -τις επιθέσεις κατά Ελληνοκυπρίων και τις λεηλασίες των περιουσιών τους το 1958, τη σφαγή των οκτώ Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι κ.α.- δεν επιτρέπεται να αγνοούμε όσα έγιναν όταν η προσπάθεια να στηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, ένα κοινό κράτος από το μηδέν, έβρισκε σκληρή υπονόμευση από την τουρκοκυπριακή ηγεσία και από την Τουρκία, που υποδαύλιζαν διά πυρός και σιδήρου το φυλετικό μίσος και τον φυλετικό διαχωρισμό.

Αυτό συνεχίστηκε με ακόμα πιο βάρβαρες μεθόδους κι όταν ξεκίνησε η εφαρμογή των συμφωνιών, όταν δηλαδή Ε/κ και Τ/κ έπρεπε να κάτσουν μαζί και να κτίσουν και να λειτουργήσουν το κοινό τους κράτος. Δεν ήταν η ελληνοκυπριακή ηγεσία που υπονόμευε συνεχώς την προσπάθεια, ήταν η τουρκοκυπριακή ηγεσία. Είναι από τον Μάρτιο του 1961 που οι Τουρκοκύπριοι βουλευτές αρνούνταν να ψηφίσουν τους «Περί Φόρων και Τελών Νόμους» και το κράτος κινδύνευε να παραλύσει…

Θα συνεχίσουμε αύριο, όμως, για όσους ενδιαφέρονται.

Φιλελεύθερος