Καθόλου τυχαία δεν είναι η χρονική περίοδος που εκδηλώνονται οι αναθεωρητικές επιδιώξεις του “άξονα” των αυταρχικών καθεστώτων όπως η Ρωσία, η Τουρκία και η Κίνα.

Το σημείο στο οποίο έχει φτάσει η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας απαιτεί περισσότερα χρόνια εντατικών προσπαθειών λίπανσης με απεριόριστους πόρους από μια πενταετία…

Οι κινήσεις αμφισβήτησης της δυτικής ισχύος εδράζονται στην ευρεία πεποίθηση πως η Δύση έχει εισέλθει σε αμετάκλητη περίοδο παρακμής.

Σαν  σημείο από το οποίο αυτή η παρακμή αρχίζει και επιταχύνεται θεωρείται η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Από το σημείο αυτό και μετά η οικονομική ανάπτυξη που επιτυγχάνουν οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές χώρες θεωρείται “κούφια” αφού οφείλεται στην πολιτική των μηδενικών επιτοκίων και των αλλεπάλληλων προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης.

Η άτακτη αποχώρηση των Αμερικάνων και λοιπών δυτικών συμμάχων τους από τη Μέση Ανατολή όταν η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να εγκαταλείψει τους Κούρδους και από το Αφγανιστάν, με τον χαώδη τρόπο που είδαμε, ενίσχυσε τις διαθέσεις αμφισβήτησης της διεθνούς τάξης των πραγμάτων…

Υπό το πρίσμα αυτής της ερμηνείας οι εξελίξεις στην Ουκρανία και οι κινήσεις της Τουρκίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της άλλοτε Οθωμανικής κυριαρχίας δεν πρέπει να αποτελούν παρά τα προεόρτια αυτών που θα ακολουθήσουν.

Η κρίση του 2008 λειτούργησε σαν ο σπινθήρας που δρομολόγησε σημαντικές ανατροπές στη Δύση με μεγαλύτερη τη διχαστική ρήξη στο εσωτερικό των κοινωνιών.

Το ρεύμα του “εθνολαϊκισμού” από περιθωριακό πριν το 2008 τη δεκαετία που ακολούθησε εκτινάχθηκε στα ύψη. Σε πολλές χώρες τα κόμματα που το εκπροσωπούν παίζουν αποφασιστικό ρόλο.

Στην Ευρώπη επέβαλε το Brexit ενώ στις ΗΠΑ κατάφερε να αναδείξει έναν πλούσιο κληρονόμο και  τηλεαστέρα φθηνών ριάλιτι σε Πρόεδρο…

Τα μηδενικά επιτόκια και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης διεύρυναν τις οικονομικές ανισότητες καθώς δημιούργησαν μια σειρά από “φούσκες” στην οικονομία με μεγαλύτερες εκείνες στα χρηματιστήρια και τα ακίνητα.

Στη στήλη αυτή τα αναφέρουμε εδώ και χρόνια. Οι νεότεροι που δεν έχουν μετοχές και ακίνητα καλούνται να εργαστούν με χαμηλές αμοιβές ενώ καταβάλουν υψηλά ενοίκια.

Η κοινωνική και οικονομική κινητικότητα που αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό του αμερικανικού ονείρου και το ισχυρότερο ατού της ελεύθερης οικονομίας, τις τελευταίες δεκαετίας υπολειτουργεί.

Οι σκηνές της εισβολής των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, στα πλαίσια μιας κακοσχεδιασμένης προσπάθειας πραξικοπήματος αποτέλεσε άλλο ένα σημάδι που επιβεβαιώνει την Παρακμή της Δύσης.

Δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Τουρκία αισθάνονται το κενό που αφήνει η απουσία των ΗΠΑ και τρέχουν να επωφεληθούν.

Το ίδιο αναμένεται να κάνει και η Κίνα οσονούπω και λόγω μεγέθους η κίνησή της αναμένεται να είναι ανάλογη.

Βέβαια οι κλεπτοκρατίες όπως η Ρωσία και η Τουρκία που τρέχουν να επωφεληθούν της κρίσης του δυτικού μοντέλου δεν έχουν κάτι ελκυστικότερο να αντιπροτείνουν. Στην Τουρκία οι τιμές των βασικών αγαθών αυξάνονται κάθε εβδομάδα ενώ η πολεμική βιομηχανία που κατασκευάζει, εξάγει τα περίφημα “drones”  και θησαυρίζει ανήκει στον γαμπρό το Ερντογάν.

Τα ίδια ισχύουν και στη Ρωσία όπου οι οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε η Δύση μετά την προσάρτηση της Κριμαίας έπληξαν την κοινωνία αλλά βοήθησαν τους ολιγάρχες περί τον πρόεδρο να θησαυρίσουν.

Ανέφερε πριν λίγες μέρες ο Εκόνομιστ: “Με παρόμοιο τρόπο, η απαγόρευση των εισαγωγών τροφίμων από χώρες που έχουν επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία οδήγησε σε θεαματική ανάπτυξη στις ρωσικές αγροτικές επιχειρήσεις. Ο τομέας εποπτεύεται από τον μεγαλύτερο γιο του κ. Patrushev, Dmitry, ο οποίος είναι υπουργός Γεωργίας του κ. Πούτιν….”

Βλέπε: Alexander Gabuev writes from Moscow on why Vladimir Putin and his entourage want war

Αυτό που υποστηρίζει ο αναλυτής είναι πως οι μαυραγορίτες πέριξ του καθεστώτος που αποτελούν τους ανθρώπους που συμβουλεύεται ο δικτάτορας έχουν κάθε συμφέρον να επιδιώκουν τον πόλεμο και την επιβολή κυρώσεων.

για τη συνέχεια Capital