Η αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας από τον Ρώσο ηγέτη ξυπνά μνήμες από τις πιο σκοτεινές εποχές της Ευρώπης, υποστηρίζει ο ιστορικός Τίμοθι Σνάιντερ. Η αλήθεια για την ουκρανική ιστορία και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.

To απόγευμα της Δευτέρας, καθώς ο Πούτιν έδινε το μακροσκελές διάγγελμα με το οποίο δικαιολόγησε την εισβολή στο Ντονμπάς, ο ιστορικός Tίμοθι Σνάιντερ συμμετείχε διαδικτυακά στην υπεράσπιση του διδακτορικού ενός νεαρού Ουκρανού ιστορικού στο Ουκρανικό Καθολικό Πανεπιστήμιο στη Λβιβ.

Όπως αναφέρει σε άρθρο του στους Financial Times, ο υποψήφιος διδάκτορας είχε καταθέσει μια βιογραφία του Μιχάιλο Ρουντνίτσκι, ενός ποιητή και κριτικού λογοτεχνίας που καταγόταν από μια επιφανή ουκρανική οικογένεια. Ένας από τους αδερφούς του ήταν συνθέτης, ένας άλλος δημοσιογράφος και η αδερφή τους ήταν φεμινίστρια, μέλος του πολωνικού κοινοβουλίου και ακτιβίστρια.

Αυτός και τα αδέρφια του γεννήθηκαν στην παλαιά μοναρχία των Αψβούργων και τη δεκαετία του 1920 και του 1930 μεγάλωσαν στην Πολωνία, η οποία είχε μια μεγάλη ουκρανική μειονότητα. Οι Ρουντνίτσκι ζούσαν σε μια κοσμοπολίτικη πόλη που αποκαλούσαν Λβιβ. Σε κοντινή απόσταση προς ανατολάς βρισκόταν η Σοβιετική Ένωση, με τη δημοκρατία της Ουκρανίας, πατρίδα πολλών περισσότερων Ουκρανών.

Όπως τονίζει ο Σνάιντερ, καθηγητής ιστορίας στο Γέιλ και συγγραφέας βιβλίων για τη ρωσική και την ουκρανική ιστορία, η αφήγηση της ιστορίας της οικογένειας έφερε στην επιφάνεια έναν αιώνα μεγάλων δεινών και προσδοκιών για τους Ουκρανούς:

Το 1932 και το 1933 η Μιλένα προσπάθησε να κάνει γνωστή σε όλο τον κόσμο τη φρίκη του Χολοντομόρ, του λιμού που προκάλεσαν οι πολιτικές του Στάλιν στην Ουκρανία και είχαν σαν αποτέλεσμα το θάνατο 4 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στη Γερμανία είχε μόλις ανέβει στην εξουσία ο Χίτλερ, ο οποίος όπως και ο Στάλιν ήθελε να καταλάβει τα εύκρατα ουκρανικά εδάφη και να τα ενσωματώσει στην φυλετική γερμανική αυτοκρατορία.

Το 1939, ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν σύμμαχοι στο πρώτο μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μοίρασαν την Πολωνία μεταξύ τους. Η Λβιβ έγινε ξαφνικά κομμάτι της Σοβιετικής Ένωσης.

Τρία αδέρφια της οικογένειας έφυγαν, αλλά ο Μιχάιλο παρέμεινε. Τότε, το 1941, ο Χίτλερ πρόδωσε τον Στάλιν και η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση. Η Λβιβ έπεσε στα χέρια των Ναζί και ο Μιχάιλο αναγκάστηκε να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα και να εργαστεί ως μεταφραστής με ψευδώνυμο. Αυτός και τα αδέρφια του ήταν Εβραίοι από την πλευρά της μάνας του. Ήταν όλοι διάσημοι Ουκρανοί. Ήταν ένα έθνος που είχαν επιλέξει. Δύο από τους παππούδες τους ήταν Εβραίοι, ένας ήταν γερμανόφωνος Πολωνός και μόνο ένας ήταν Ουκρανός. Ο πατέρας τους και η μητέρα τους μιλούσαν μεταξύ τους πολωνικά και ο πατέρας τους είχε πεθάνει σε νεαρή ηλικία. Ωστόσο, όλοι είχαν συμβάλλει στη δημιουργία ενός ουκρανικού έθνους.

«Τα σκεφτόμουν όλα αυτά καθώς οι ρωσικέaς βόμβες άρχιζαν να πέφτουν στην ανατολική Ουκρανία» γράφει ο Σνάιντερ.

Όπως σημειώνει, η Ουκρανία είναι ανεξάρτητη από το 1991, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το 2014, η Ρωσία εισέβαλε, κατέλαβε και προσάρτησε σημαντικό κομμάτι των ουκρανικών εδαφών. Και το βράδυ της Δευτέρας ο πρόεδρος Πούτιν διέταξε την ανάπτυξη Ρώσων στρατιωτών στην Ανατολική Ουκρανία.

Ενώ ένας νεαρός Ουκρανός λάμβανε το διδακτορικό του, ο πρόεδρος της Ρωσίας δικαιολογούσε τη χρήση βίας με μια παράξενη διατριβή για το παρελθόν η οποία όπως επισημαίνει ο Σνάιντερ αναπαρήγαγε τις θέσεις που είχε διατυπώσει ο Πούτιν σε ένα μακροσκελές δοκίμιο τον περασμένο Ιούλιο: δεν υπάρχει Ουκρανία, δεν υπάρχουν Ουκρανοί, είναι όλα κομμάτι της Ρωσίας ή δημιούργημα της Ρωσίας και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τεθούν υπό τον έλεγχο της Ρωσίας και εν ανάγκη να αφανιστούν από τη Ρωσία.

Αλλά σύμφωνα με τον Σνάιντερ ο Πούτιν σφάλλει που δεν αναγνωρίζει ότι η Ουκρανία έχει μια ξεχωριστή ιστορία και ότι οι Ουκρανοί έχουν δικαίωμα να καθορίσουν το μέλλον τους.

για τη συνέχεια Euro2Day