Το πρώτο μέρος της εξαιρετικής ανάλυσης του SETH J. FRANTZMAN μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ

Ταυτόχρονα, μια στρατηγική υπέρ της Άγκυρας τέθηκε σε εφαρμογή από εντεταλμένους πολιτικούς στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ήθελαν να σαμποτάρουν αυτό που είδαν ως πολιτική της εποχής Ομπάμα στη Συρία όπου οι ΗΠΑ συνεργάζονταν με το SDF, που αποτελείται κυρίως από κουρδικές δυνάμεις, στην ανατολική Συρία.

Πώς είναι δυνατόν σαμποτάρετε μια επιτυχημένη προσπάθεια αντι-ISIS;

Πρώτον, ήθελαν η Τουρκία να ελέγξει την πολιτική στη Συρία.

Δεύτερον, λειτουρογούσαν με τη λογική του Ψυχρού Πολέμου, πιστεύοντας ότι η Τουρκία ήταν ένα εξισορροπητικός παράγοντας με τη Ρωσία, παρόλο που η Άγκυρα συμμάχισε και προσέγγιζε όλο και περισσότερο τη Μόσχα και την Τεχεράνη και μάλιστα ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία.

Τρίτον, ήθελαν να ενισχύουν τους εξτρεμιστές, επειδή πίστευαν ότι η αμερικανική αντιτρομοκρατική στρατηγική στόχευε άδικα τους σουνίτες μαχητές και ήθελαν οι ΗΠΑ να στοχεύουν το σιιτικό Ιράν.

Οι Κούρδοι, μια ειρηνική μειονότητα που υπέστη καταπιέσεις από το καθεστώς του Άσαντ καθώς επίσης και από τους εξτρεμιστές, ενοχλούσαν και ήταν εμπόδιος στις εκτιμήσεις τους. Η γεωπολιτική αφορά τη μεγάλη στρατηγική. Μειονοτικές ομάδες όπως οι Κούρδοι που «βρίσκονται στο δρόμο» θα παραμεριστούν ή θα υποστούν γενοκτονία, όπως έγινε από το καθεστώς του Σαντάμ – μια γενοκτονία που οι ΗΠΑ παραμέλησαν να καταδικάσουν.

Για να καταστρέψει η Τουρκία τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας (SDF), οι διορισμένοι πολιτικοί  στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, σε συνεργασία με την Άγκυρα, έπρεπε να παρακάμψουν τις δυνάμεις και την Κεντρική Διοίκηση. Είπαν στο SDF να συνεργαστεί με τη Δαμασκό και ότι αλλιώς δεν είχαν μέλλον στη Συρία. Τους είπαν ότι ο ρόλος των ΗΠΑ στη Συρία ήταν προσωρινός και δεν είχε στρατηγικά χαρακτηριστικά. Το SDF, λαμβάνοντας υπόδειξη από την Ουάσιγκτον, ξεκίνησε συνομιλίες με τη Δαμασκό. Αυτό έδωσε στα φιλο-τουρκικά μέλη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έναν άλλοθι για να ισχυριστούν τότε ότι το SDF συνεργάζεται με τον Άσαντ και το Ιράν. Έτσι θα μπορούσαν να δώσουν το πράσινο φως για να ξεκινήσοει η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, που ήταν ο τελικός τους στόχος, να μετατρέψουν τις ΗΠΑ ακολούθημα της πολιτικής και του ρόλου της Τουρκίας στο Idlib και να βγάλουν τις ΗΠΑ από την ανατολική Συρία.

Ιστορικά, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ δεν εργάζονται για να υπονομεύσουν τις πολιτικές της Αμερικής, να μειώσουν την επιρροή των ΗΠΑ και να καταστρέψουν μια επιτυχημένη εκστρατεία, όπως αυτή στη Συρία. Αλλά η ικανότητα της Τουρκίας να κάνει τον Λευκό Οίκο να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της οδήγησε σε μια περίεργη εποχή μεταξύ του 2017 και του 2019.

Μόλις το SDF άρχισε να συνομιλεί με τη Δαμασκό, όπως το είχαν συμβουλεύσει οι ΗΠΑ, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν στον Λευκό Οίκο ότι το SDF μιλούσε με τη Δαμασκό και ότι ήταν ένα δημιούργημα της εποχής Ομπάμα. Με βάση αυτά και τις εισηγήσεις των αξιωματούχων, ο Λευκός Οίκος αποδέχθηκε τη λογική της Άγκυρας. Ο πραγματικός στόχος της Άγκυρας, ωστόσο, ήταν να καταστρέψει το SDF, το οποίο ισχυρίστηκε ότι συνδέεται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK). Η Τουρκία είχε συντρίψει το PKK το 2015, αλλά ήθελε επίσης να καταστρέψει και κουρδικές αριστερές ομάδες στη Συρία.

Όταν το SDF εξέφρασε τα παράπονά του στις ΗΠΑ μετά την εισβολή του τουρκικού στρατού στο Αφρίν, οι Κούρδοι έλαβαν υποσχέσεις από αμερικανούς αξιωματούχους ότι δεν θα συνέβαιναν πλέον άλλα Αφρίν. Πίσω από τα παρασκήνια, ωστόσο, ένας πολιτικός των ΗΠΑ έφερε χάρτες της Άγκυρας με περιοχές που οι ΗΠΑ θα έδιναν στην Τουρκία στην ανατολική Συρία. Το μόνο που έπρεπε να κάνει η Τουρκία ήταν να απαιτήσει την απόσυρση των στρατιωιτκών τμημάτων των ΗΠΑ που ήταν εκεί.

Το καλοκαίρι του 2019, οι απειλές της Τουρκίας αυξήθηκαν και η Κεντρική Διοίκηση ενημερώθηκε ότι έπρεπε να πείσει το SDF να αποσυρθεί από ορισμένες περιοχές κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, για να διαβεβαιώσει την Τουρκία ότι δεν υπήρχαν απειλές από τη Συρία. Το SDF συμμορφώθηκε και κατέστρεψε τις οχυρωματικές του θέσεςι κοντά στα τουρκικά σύνορα.

Αυτό που δεν γνώριζε, όμως, η Κεντρική Διοίκηση, ήταν ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στον Λευκό Οίκο, η συνεργασία με την Άγκυρα συνεχιζόταν, με στόχο ο τουρκικός στρατός να εισβάλει στη Συρία, στις περιοχές που οι Κούρδοι κατέστρεψαν τα οχυρωματικά τους έργα. Έτσι, η Κεντρική Διοίκηση εξαπατήθηκε μαζί με το SDF για να πιστέψει ότι αν αφαιρούσαν τα οχυρωματικά έργα, αυτό θα ήταν ικανό να εξαλειφθούν οι ενστάσεις της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν κάλεσε τον Τραμπ τον Οκτώβριο του 2019 και οι ΗΠΑ διέταξαν την Κεντρική Διοίκηση να μετακινήσει τις δυνάμεις της από την περιοχή που θα έκανε την εισβολή ο τουρκικός στρατός. Με την εκδήλωση της επίθεσης του τουρκικού στρατού, 200.000 Κούρδοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους. Αυτή ήταν μια αποστολή που πραγματοποιήθηκε από τα φιλο-τουρκικά στοιχεία κοντά στον Τραμπ στην Ουάσινγκτον.

Το SDF είχε ταπεινωθεί και αναγκάστηκε να πέσει στα χέρια της Μόσχας και της Δαμασκού, ενώ στην Τουρκία δόθηκαν τμήματα της Συρίας. Εκατοντάδες χιλιάδες υπέστησαν εθνοκάθαρση, και πόλεις που ζούσαν ειρηνικά Κούρδοι και Χριστιανοί, ερημώθηκαν, όπως έγινε στο Αφρίν.

Η κατάσταση αυτή εξόργισε το Κογκρέσο των ΗΠΑ και υπήρχαν αντιδράσεις για το πώς η Άγκυρα τόλμησε να απειλήσει την Ουάσινγκτον και φάνηκε να έκανε τον Λευκό Οίκο να εργαστεί εναντίον των ίδιων των δικών του πολιτικών. Ως αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών που ακολούθησαν οι ΗΠΑ στη Συρία το 2019, κατόπιν εντολών της Τουρκίας, το μεγαλύτερο μέρος του 2020 δαπανήθηκε προσπαθώντας οι ΗΠΑ να εμποδίσουν την Τουρκία να κάνει περισσότερες επιθέσεις εναντίον των Κούρδων του SDF , που είναι εταίροι των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή γινόταν σαφές ότι ο πραγματικός στόχος της Τουρκίας ήταν να κάνει μια συμφωνία με τη Ρωσία, το συριακό καθεστώς και το Ιράν για έλεγχο διαφόρων περιοχών που μέχρι την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων ήταν υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ.

Οι επιθέσεις και η εθνοκάθαρση των χριστιανών στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές της Συρίας δεν ταίριαζαν με εκείνους που πίστευαν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να υποστηρίζουν τη θρησκευτική ελευθερία στη Συρία. Οι επιθέσεις εναντίων γυναικών ήταν επίσης κάτι που ανησυχούσε τις ΗΠΑ, και οι πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί οι ΗΠΑ φάνηκαν να συμπορεύονται με μια αντι-αμερικανική Άγκυρα εναντίον των φιλοαμερικανών εταίρωντου SDF και άλλων φίλων στη Συρία.

Οι εντεταλμένοι πολιτικοί  των ΗΠΑ που ασχολούνται με τη πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία, συνέχισαν να καταβάλουν προσάθειες για να προκαλέσουν μια αναμέτρηση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας στο Idlib, ελπίζοντας ότι θα επαληθευθεί η θεωρία τους ότι η Τουρκία θα εμποδίσει τη Ρωσία.

Αντ ‘αυτού, η Άγκυρα και η Μόσχα υπέγραψαν συμφωνίες και το συριακό καθεστώς πήρε περισσότερο έδαφος, ενώ τα συστήματα S-400 της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Τουρκία.

Το τελευταίο εγχείρημα της πολεμικής προσπάθειας της Άγκυρας μέσω της Ουάσινγκτον ήταν η απόφαση να πυροδοτήσει τον πολεμο τον Καύκασο. Η Τουρκία ώθησε το Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο και έπεισε αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον ότι ο πόλεμος εναντίον των Αρμενίων γινόταν για την αντιμετώπιση της Ρωσίας. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, όπως και στη Συρία: Η Τουρκία κατέληξε να συνεργάζεται με τη Ρωσία και το Ιράν στον Καύκασο και τα ρωσικά στρατεύματα μπήκαν στο Καραμπάχ ως ειρηνευτές.

Η Ρωσία ενδυναμώθηκε. Οι ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας πήγαν στη Μόσχα στις 11 Ιανουαρίου 2021 και δεν πήγαν στην Ουάσιγκτον. Η Ρωσία κέρδισε επιρροή στην περιοχή, με έναν πόλεμο που έγινε με την άδεια των ΗΠΑ.

Η Τουρκία και η Ρωσία συνεργάζονται τώρα στη Συρία, τη Λιβύη και τον Καύκασο. Ο ρόλος των ΗΠΑ έχει παραμεριστεί σε κάθε σύγκρουση, εν μέρει επειδή η Τουρκία ανάγκασε τις ΗΠΑ να αναθέσουν τις συγκρούσεις στην Άγκυρα.

Το καθεστώς της Άγκυρας αισθάνεται ότι τελειώνει αυτή η απουσία ελέγχου. Με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει τις δεξιές φωνές στις ΗΠΑ για να προωθήσει την άποψη ότι είναι “ενάντια στο Ιράν”. Η μοναδική επιλογή που του έμεινε τώρα, είναι η συμφιλίωση με τους μέχρι χθες εχθρούς και αντιπάλους. Γι’ αυτό πιέζεται να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Ελλάδα, τη Γαλλία, το Ισραήλ και όποιον άλλον.

• Οι 350.000 ανθρώπους που διώχθηκαν από τα σπίτια τους από την εισβολή της Άγκυρας στη Συρία,

• οι 200.000 άνθρωποι που εκκαθαρίστηανε και μερικοί φυλακίστηκαν στην Τουρκία

• οι δημοσιογράφοι όπως ο Can Dundar που διώχθηκαν και οδηγήθηκαν σε εξορία

• οι Κούρδισσες γυναίκες που εξαναγκάστηκαν να φύγνουν από τα γραφεία τους και αντικαταστάθηκαν από εξτρεμιστές

• οι δήμαρχοι του HDP που εκδιώχθηκαν από τις θέσεις του

• και οι πολιτικοί που φυλακίστηκαν με κατηγορίες ότι στηρίζουν την «τρομοκρατία», τα τελευταία χρόνια ήταν ένας εφιάλτης.

Για τους Αμερικανούς αξιωματούχους στο Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η εποχή όπου οι απεσταλμένοι των ΗΠΑ στη Συρία έκαναν πολιτική που φαινόταν να υπονομεύει την Κεντρική Διοίκηση, τα χρόνια όπου ο Λευκός Οίκος χωρίς καν να συμβουλεύεται ούτε καν να ενημερώνει τους επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών και του Πενταγώνου για αποσύρσεις των αμερικανικών στρατευμάτων από μέρη όπως η Συρία, φαίνεται να τελειώνει.

Αμερικανοί αξιωματούχοι που καυχώνται ότι κρύβουν αριθμούς στρατευμάτων που δρουν στη Συρία από τον Λευκό Οίκο, αξιωματούχοι που άλλα έλεγαν στην Άγκυρα, άλλα στο SDF και άλλα στον Λευκό Οίκο, δεν θα έχουν ρόλο στη νέα κυβέρνηση.

Έχει γίνει ζημιά στο SDF, του βασικούς εταίρους των ΗΠΑ, που είχαν παραμεριστεί εδώ και χρόνια από τις κλίκες της Ουάσιγκτον. Επιπλέον, η πολιτική των ΗΠΑ, που είχε στόχο να σαμποτάρει το ρόλο της κυβέρνησης Ομπάμα στη Συρία, απομόνωσε τις ΗΠΑ από τις συνομιλίες της Αστάνα και την έκανε να εξαρτάται πλήρως από την Τουρκία στη Συρία, η οποία Τουρκία συνεργάζεται και με τους εξτρεμιστές και με τους εξουσιαστές.

Απομένει να δούμε αν η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να βρει έναν τρόπο για να έχει μια συνεπή πολιτική στη Συρία.

Πηγή: jpost.com