Άριστος Μιχαηλίδης   

Στην ανακοίνωση νεοκυπριακής έμπνευσης του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας, του γνωστού ΟΠΕΚ, που σχολίαζα προχτές, μέσα στα πολλά που υποβάλλουν στον Πρόεδρο Αναστασιάδη είναι και μια σειρά εξηγήσεις που πρέπει να δώσει. Πρέπει, λένε, «να εξηγήσει στους Κυπρίους πολίτες γιατί αρνείται την οδό της ειρήνης και αποφεύγει να καλλιεργήσει την προοπτική της συνύπαρξης με τους Τουρκοκυπρίους». Πρόκειται για μια πολυχρησιμοποιημένη τακτική από όσους σκόπιμα ή από βλακεία, προσπαθούν να εξωραΐσουν την κατοχή, να τοποθετήσουν την Τουρκία σε ένα ιδεατό περιθώριο, και να ενισχύσουν την προσέγγιση ξένων οι οποίοι όταν ασχολούνται με το Κυπριακό θεωρούν δεδομένο ότι το πρόβλημα είναι μεταξύ δύο κοινοτήτων, που πρέπει να βοηθηθούν να ξεπεράσουν τις ψυχολογικές, κοινωνικές ή και πολιτικές διαφορές τους. Χρειάζεται, όμως, να καλλιεργηθεί ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους η προοπτική της συνύπαρξης με τους Τουρκοκυπρίους; Δηλαδή, αν λυθεί το Κυπριακό και απομακρυνθεί η Τουρκία από την Κύπρο, θα έχουν οι Ελληνοκύπριοι αντίρρηση να συνυπάρξουν ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους; Είναι αστείο και που τίθεται τέτοιο ζήτημα. Και πολύ προσβλητικό για τους Ελληνοκύπριους. Οι οποίοι συνυπάρχουν με ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με την Κύπρο, ξένους, πρόσφυγες, οικονομικούς μετανάστες, συνυπάρχουν με Ευρωπαίους πολίτες, σεβόμενοι όλα τα δικαιώματα τους στην Κύπρο όπως τα έχουν και στις χώρες τους, συνυπάρχουν με όλες τις άλλες κοινότητες της Κύπρου χωρίς ποτέ να παρουσιαστεί πρόβλημα. Γιατί να χρειάζεται, λοιπόν, να καλλιεργηθεί η προοπτική της συνύπαρξης με τους Τουρκοκυπρίους;

Το ακούμε, βέβαια, συχνά αυτό το σαχλό επιχείρημα. Ότι, δηλαδή, άμα καλλιεργήσουν οι Ελληνοκύπριοι τη συνύπαρξη θα τελειώσουν τα προβλήματα μας. Το ακούμε και από κομματάρχες, ακούμε και τον Ακιντζί συχνά να καλεί τον Αναστασιάδη να καλλιεργήσει τη συνύπαρξη. Αλλά, τα ίδια ακούγαμε και από τον Νίκο Αναστασιάδη. «Ο σημαντικότερος αγώνας είναι να κατανοήσει ο κόσμος ότι ζούμε σε μια χώρα ευρωπαϊκή και πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με τους (Τ/κ) συμπατριώτες μας», έλεγε τότε (8/12/2015), που τον χειροκροτούσε και η παραπλανημένη νεοκυπριακή διανόηση και το ΑΚΕΛ. Όλοι, δηλαδή, προσπαθούσαν και προσπαθούν, ακόμα και σήμερα με την απροκάλυπτη πια επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, να στείλουν το μήνυμα ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που πρέπει να μάθουν να συμβιώνουν με τους Τουρκοκύπριους. Άρα είναι οι Ελληνοκύπριοι το πρόβλημα. Η αλήθεια, λοιπόν, καταγράφηκε και σε μια μεγάλη δημοσκόπηση (των 4.530 ατόμων) που έγινε στα κατεχόμενα 21, 22 και 23 Αυγούστου. Ακόμα κι αν δεν λάβει κανείς υπόψη το 78,2% των Τουρκοκυπρίων, που δηλώνει ότι θέλει λύση δύο κρατών και το 21,8% που δηλώνει ότι «πρέπει να υπάρξει ομοσπονδία με τους Ε/κ», δεν μπορεί να αγνοεί άλλα σοβαρότερα στοιχεία. Ότι το 81,1% θέλει να συνεχιστούν οι τουρκικές εγγυήσεις. Ότι το 76,8% στηρίζει τις σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις της Τουρκίας για την προστασία των δικαιωμάτων της «ΤΔΒΚ». Ότι το 77,1% περιμένει από αυτόν που θα κερδίσει την ψηφοφορία του Οκτώβρη να δημιουργήσει καλές σχέσεις με την Τουρκία.

Είναι κι αυτό όπως τη ΔΔΟ. Μας καλεί η ίδια διανόηση και η ίδια πολιτική σχολή, να λύσουμε το Κυπριακό με βάση τη ΔΔΟ. Ως και θα την εφαρμόσουμε μόνοι μας τη ΔΔΟ κι ας μην την θέλουν οι εταίροι μας. Έτσι και με τη συνύπαρξη. Να μάθουμε εμείς τη συνύπαρξη κι ας μην τη μάθουν αυτοί με τους οποίους υποτίθεται θα συνυπάρξουμε.

Το μυστικό, βέβαια, σε αυτή την προσέγγιση, κρύβεται στο επόμενο στάδιο του παραλογισμού. Που λέει ότι για να δείξουμε έμπρακτα ότι μάθαμε να συνυπάρχουμε και να μας εμπιστευτούν οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις. Και η μόνη υποχώρηση που δεν κάναμε ακόμα είναι να δεχτούμε την ομηρία όλης της Κύπρου από την Τουρκία ως μια νόμιμη και αιώνια κατάσταση. Για να αισθανθούν οι Τουρκοκύπριοι ασφάλεια πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να γίνονται δημοσκοπήσεις στην ελληνοκυπριακή κοινότητα και το 76,8% να στηρίζει τις γεωτρήσεις της Τουρκίας και το 81,1% να επιθυμεί τουρκικές εγγυήσεις. 

[email protected]