Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Έτσι όπως πάει η Ελλάδα – μια χώρα όπου ποτέ το πάθημα δεν έγινε μάθημα για όλους τους κατά καιρούς δήθεν «πολιτικούς» της – οι πιθανότητες μέσα στον επόμενο χρόνο να μείνει κουτσουρεμένη και αποδεκατισμένη, δηλαδή βαριά λεηλατημένη είναι εξαιρετικά μεγάλες και προπαντός ορατές:

μόνο οι τυφλοί και οι πουλημένοι δεν το βλέπουν ή δεν θέλουν να το δουν.

Και είναι για την Ελλάδα η πιο οδυνηρή συμφορά το/που (να) βρίσκεται μέσα στη τροχιά της Γερμανίας, όντας πολύ απλά η Γερμανία (μαζί με τη Τουρκία) ο υπ’αριθ. 1 εχθρός της, ο πιο ύπουλος και σκληρός εχθρός.

Ασφαλώς δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρατηρήσουμε πως οι Γερμανοί παραμένουν πάντα οι ίδιοι, από το 1914 έως σήμερα είναι πάντα οι ίδιοι: μέσα στο γονιδίωμά τους έχει εγκατασταθεί η βασική έχθρα προς τους Έλληνες, γονιδιακά πλέον είναι η ίδια ράτσα που πάνω απ’ έναν αιώνα τώρα προσπαθεί με χίλιους τρόπους να εξοντώσει τους Έλληνες, να διαλύσει την Ελλάδα στα εξ ων συνετέθη.

Αν μπορούσαν να περιορίσουν την Ελλάδα στα σύνορα της Θεσσαλίας, και ακόμη πιο κάτω, θα το έκαναν και αύριο κιόλας!

Πρέπει να υπάρχει στα γερμανικά γονίδια το ειδικό στέλεχος «εντεταλμένο» για την ελληνική καταστροφή, το οποίο πρόσκαιρα, κάθε καλοκαίρι, καμουφλάρεται στην ανεμελιά των «τουριστικών χαρών» και της καλοπέρασης των Γερμανών στην θερινή αποικία Ελλάδα, με τις θάλασσες, τις πλαζ, τον ήλιο και τα σουβλάκια μπου τόσο αρέσουν στους ψυχρούς κι ανάποδους βόρειους Τεύτονες.

Ιστορικά γνωρίζουμε καλά πως ο γερμανικός στρατός είχε υποφέρει τα πάνδεινα εξαιτίας της αντίστασης των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των 4½ χρόνων κατοχής. Υπέφερε όσο κανένας άλλος γερμανικός στρατός κατοχής σε άλλη χώρα.

Γι’ αυτό άλλωστε και η αντίδραση καταστολής του υπήρξε τότε η πιο βάναυση, αιματηρή και ανελέητη στην Ελλάδα: ό, τι έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα στα χρόνια της κατοχής τους, δεν το έκαναν σε καμία χώρα της Ευρώπης, εκτός απ’ την Σοβιετική Ένωση.

Ελλάδα και Σοβιετική Ένωση υπήρξαν, προς αιώνια δόξα τους, οι δυο χώρες που πιο σθεναρά αντιστάθηκαν στους Γερμανούς και γι’ αυτό το «πλήρωσαν» με πολύ περισσότερο αίμα, πόνο και θάνατο.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δυο λαούς σαν έθνος οι Γερμανοί θέλησαν να μειώσουν και να ταπεινώσουν: τον ελληνικό και τον ρωσικό-σοβιετικό! Ένα μίσος αβυσσαλέο αντίστοιχο με τις απώλειες που υπέστησαν στις δυο χώρες.

Το μίσος των Γερμανών για τους Έλληνες έμεινε, ακόμη και τώρα, μεταλλαγμένο, κάπως, με διαφορετικό ιδεολογικό προσανατολισμό, αλλά με τον ίδιο ρατσιστικό δογματισμό και την ίδια εθνικιστική απέχθεια, έθνος προς έθνος, στην πολιτική και στην οικονομία.

Αποκλείεται παντελώς τα ελληνικά χτυπήματα στους Γερμανούς στρατιωτικούς τα χρόνια 1941-1944 να μην «πέρασαν» όχι μόνο στη συνείδηση εκείνων των πολεμιστών που τα δέχθηκαν, αλλά και στη συνείδηση των συγγενών των και εκτενέστερα στις μάζες του λαού στη Γερμανία και στους απόγονους τους,

και αποκλείεται να μην έχουν σωματοποιηθεί τόσα χρόνια, να μην έχουν «γονιδιοποιηθεί» μέσα στον συνεχή αναστοχασμό των απωλειών απ’ την αντίσταση των Ελλήνων στους υποσυνείδητους μεταδοτικούς λαβύρινθους της μνήμης τους

– μια ελληνική αντίδραση που οι Γερμανοί ποτέ δεν περίμεναν και η «έκπληξή» τους υπήρξε απολύτως βασανιστική, τόσο βασανιστική όσο εκδικητική έγινε μετά προς τους τολμητίες Έλληνες και «τιμωρητική» για το «θράσος» τους να «αμφισβητήσουν» τον… ανίκητο Γερμανό!

Απ’ τον πόλεμο γονιδιακά το μίσος πέρασε στην ειρήνη, απ’ τους πολεμιστές τους και τις οικογένειες επόμενων γενιών πέρασε υπογείως, ψυχολογικά ανεπαίσθητα στους πολιτικούς και απόγονους τους, και αυτοί πάλι πολεμιστές με άλλα μέσα έγιναν στη προσπάθειά τους οι «κακοί αυτοί» Έλληνες που μας έκαναν τόσες ζημιές και μας «βάρεσαν», να το «πληρώσουν» στον αιώνα τον άπαντα.
Για να μάθουν!

Δεν είμαστε εμείς που το λέμε, αλλά η Ιστορία: στα τελευταία 100 χρόνια, παντού όπου υπήρξαν θάνατοι και καταστροφές Ελλήνων, οδηγοί και αρωγοί σε αυτούς τους θανάτους και καταστροφές ήταν οι Γερμανοί!!

Και ποια σύμπτωση! Ήταν πάντα Γερμανοί μαζί με Τούρκους!! Γερμανία και Τουρκία, το τέλειο εγκληματικό δίδυμο θανάτου και συμφοράς. Όπως λέει ο λαός: «γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» ή και όπως το λένε οι Γάλλοι: qui se ressemble s’ assemble!

Η ίδια ιστορία, απ’ το 1897 έως σήμερα, επαναλαμβάνεται, και οι Έλληνες ακόμη να το καταλάβουν! Συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια θανατηφόρα λάθη με τους Γερμανούς. Συνεχίζουν να τους εμπιστεύονται. Συνεχίζουν να τους ακούνε. Συνεχίζουν να υπάγονται απ’ αυτούς! Μα τόσο βλάκες πια;!

Δε γίνεται να μη συλλογιστούμε ότι ως και στη τραγική έκβαση του 1922 η γερμανική επιρροή και παρουσία υπήρξε καταλυτική, στην Αθήνα και στη Τουρκία.

Μετά απ’ τις εκλογές που έχασε ο Βενιζέλος και αποσύρθηκε, τα πάντα στην Ελλάδα υπήρξαν γερμανοκίνητα.

Γερμανόφιλη η κυβέρνηση, γερμανοθρεμμένος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, γερμανο-εμπνευσμένη η κυβερνητική πολιτική, γερμανική επιτελική εμπλοκή στα τουρκικά μέτωπα: ένα τετράπτυχο άκρως δηλητηριώδες και θανάσιμο για την Ελλάδα.

Και δεν είναι διόλου απίθανο να ήταν γερμανική η έμπνευση σε βασιλιά και κυβέρνηση για την «εξάπλωση» της όχι και τόσο έξυπνης «μικρασιατικής εκστρατείας», γνωρίζοντας κάλλιστα οι Γερμανοί πως αυτό το βαρύ λάθος της Ελλάδας, αυτή η βασική ελληνική «ανυπακοή» κατ’ αρχήν στις αποφάσεις των Σεβρών και μετά ειδικά στις εντολές των τότε συμμάχων της και η επόμενη «προώθηση» του ελληνικού στρατού πολύ πέραν των εδαφικών ορίων εντός των οποίων έπρεπε να μείνει περιορισμένος. θα προκαλούσε δυσφορία και θυμό στους Αγγλο-γάλλους υποστηρικτές,

οι οποίοι θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα (τουλάχιστον οι Γάλλοι), απ’ τη μια μεριά, κι απ’ τη άλλη ή θα έμεναν «ουδέτεροι» ή θα έδιναν την εύνοια τους στη Τουρκία του Κεμάλ, και στις δυο περιπτώσεις πάντως αφήνοντας τους Έλληνες μόνους τους και ανυπεράσπιστους εκεί όπου απερίσκεπτα νόμισαν πως μπορούσαν να καταλάβουν τη μισή Τουρκία, ως και τη πρωτεύουσα.

Και είναι πολύ πιθανόν οι Έλληνες Γερμανοί των Αθηνών (Κυβέρνηση και Αυλή) να έπεσαν στη παγίδα που τους έστησε η Γερμανία: έτσι, για να πάνε «με τα νερά» των Γερμανών (ποιος ξέρει με ποια «ανταλλάγματα» που βεβαίως «ξεχάστηκαν» και δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ) «έσπρωξαν» τη τρελή «εκστρατεία» παρανομώντας ως προς τον διεθνή νόμο και παρακούοντας εκείνους που στις Σέβρες τους είχαν υποστηρίξει,

με αποτέλεσμα α) να βρεθούν σε ένα τεράστιο μέτωπο απόλυτα έκθετοι, αδύναμοι, ανεφοδίαστοι, έχοντας απέναντί τους έναν τουρκικό στρατό τρομερά ισχυροποιημένο και «δικαιωμένο» όχι μόνο από εχθρούς (Γερμανοί, Ιταλοί), αλλά και από πρώην φίλους (Γάλλοι, Άγγλοι),

και β) να προκαλέσουν την ανείπωτη τραγωδία που πλήρωσαν πάνω στο πετσί τους εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι Έλληνες που είχαν πιστέψει στην ευτυχία της οριστικής επιτέλους επιστροφής της Ελλάδας στη προγονική Μικρά Ασία,

ταυτόχρονα δίνοντας στους Τούρκους μια αίγλη την οποία, αν οι Έλληνες είχαν τηρήσει τους όρους των Σεβρών, αυτοί ποτέ δεν θα είχαν αποκτήσει!

Οι ίδιοι οι Έλληνες έπεσαν στο λάκκο με τα φίδια, γιατί εάν ακολουθούσαν πιστά τους όρους των Σεβρών, σε όχι και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (άρθρο 83), υπήρχε η προοπτική να ήταν σήμερα πολύ διαφορετική η ιστορία, η Ελλάδα, η Τουρκία και όλο το Αιγαίο!

Απόλυτοι εγκληματίες υπήρξαν όλοι εκείνοι που επινόησαν και εκτέλεσαν την εκστρατεία «παίρνοντας στο λαιμό» τους, αλλοιώνοντας in peius ολόκληρο το μέλλον της Ελλάδας, που ακόμη και σήμερα αντανακλάται στα πολιτικά δρώμενα, και όχι μόνο!!

Στους «Έξι» που τιμωρήθηκαν έπρεπε να προστεθεί ο κυριότερος φταίχτης που κακώς «τη γλύτωσε»: ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, με τα αμέτρητα «λάθη» του(πόλεμος 1897, ανατολική Μακεδονία, «μικρασιατική εκστρατεία», νόμος 2870/1922, κλπ.).

Το 1922 πάντως η γερμανική ηγεσία έζησε τον θρίαμβό της πάνω στους μισητούς Έλληνες κατακρεουργημένους απ’ τους φίλους της Τούρκους!

Και τώρα πάλι ήρθαν οι σημερινοί αυτοί Έλληνες, για νιοστή φορά, ως μη όφειλαν, να υπακούσουν και να βρεθούν στο Βερολίνο στο ίδιο τραπέζι που ο Γερμανός ετοίμασε μαζί μες τον Τούρκο, σαν μια «προπαρασκευαστική» παγίδα στην Ελλάδα.

Κι πάλι αυτοί οι ίδιοι οι Έλληνες ούτε καν είχαν το ελάχιστο κουράγιο να πουν την αλήθεια, παραμυθιάζοντας ότι δήθεν επρόκειτο για μια συνάντηση, μας είπαν, «περί ανέμων και υδάτων», ασύστολα ψευδόμενοι, διότι, λογικά, δεν υπήρχε κανένας λόγος ξαφνικά, απ’ το τίποτα, να συναντιόνται ο Γερμανός (οργανωτής), η Ελληνίδα και ο Τούρκος (δήθεν προσκαλεσμένοι) για να συζητήσουν περί ασήμαντων!

Διόλου απίθανο αυτή να ήταν η προκαταρτική συνάντηση για μελλούμενες «κάτω απ’ το τραπέζι» συμφωνίες «υπό την αιγίδα» της Γερμανίας, εφόσον βέβαια η Ελλάδα συνεχίσει τη παραφροσύνη να συναινέσει σε μια συνέχεια που τίποτα το καλό δεν προμηνύει. Θα το δούμε λίαν προσεχώς!

Απ’ την άλλη πλευρά, ο Τσαβούσογλου, εκτός απ’ τη «πτυχή» που αφορά γενικά τα «αποκαλυπτικά» ελληνοτουρκικά, μας αποκάλυψε και μια δεύτερη, απρόσμενη «πτυχή» της «πολυμερούς» διπλωματίας: αίφνης ο «διαμεσολαβητής» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έπαψε να είναι η Ιταλία και έγινε η Γερμανία (με την Ιταλία ίσως σε θέση «εφεδρική»)!

Δηλαδή τί έγινε; Η «φίλη», η τόσο «ικανή στη διαμεσολάβηση Ιταλία αποσύρθηκε ή μήπως τελικά «δεν γέμιζε αρκετά το μάτι», ο Τούρκος δεν την εμπιστευόταν αρκετά όσα κομπλιμέντα κι αν της έκανε;

Ποιος ξέρει. Ωστόσο, όμως, για να πούμε και μια μεγάλη αλήθεια, μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας καμία σύγκριση δεν μπορεί να υπάρχει ως προς το θέμα της «εμπιστοσύνης»: άλλη η εμπιστοσύνη η Γερμανία, πιστοποιημένη από έναν αιώνα πολιτικής και στρατιωτικής σύμπλευσης με αγαστή συνεργασία σε τουρκικές γενοκτονίες, καταστροφές, φόνους, pogrom σε ελληνικούς χριστιανικούς πληθυσμούς και άλλη εμπιστοσύνη η Ιταλία, σε πρόσκαιρες οικονομικές συναλλαγές, που σήμερα μπορεί να είναι και αύριο…arrivederci!

Η ελληνική αργοπορημένη διάψευση για το αντίθετο εκείνου που μας είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ ίσαω να μας προϊδεάζει για το προσεχές μέλλον, δυστυχώς για τον ελληνικό λαό που ακόμη μια φορά αγνοείται και λοιδορείται, εκτός κι αν βγει απ’ το λήθαργό του και δείξει πως..…υπάρχει!

Για να δούμε εάν η ειρωνεία του Δένδια για την μη-διπλωματική «βιασύνη» του Τούρκου να «ξεσκεπάσει» το καπάκι έχει βάση ή ήταν παραπλανητική, ως συνήθως σε βάρος της Ελλάδας.

Τώρα το να λέμε αθώα: να, εκεί βρισκόταν κατά τύχη (!) η Ελληνίδα σύμβουλος του Μητσοτάκη και επειδή από φύση της είναι… ευγενική, δεν θεώρησε πρέπον να μη συναντηθεί με τον Τούρκο σύμβουλο του Ερντογάν και τον Γερμανό σύμβουλο της Μέρκελ, και οι δυο αυτοί πάλι κατά τύχη εκεί και ευγενικοί αμφότεροι και πρόθυμοι για μια φιλική κουβεντούλα με ένα ουισκάκι και λίγα πασατέμπο!,
ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει για ενέργεια κακή τη πίστη;

Παρ’ όλα αυτά, θα έπρεπε κάποιος να μας διευκρινίσει γιατί, μετά τη δημόσια και διεθνή «νίλα» που έπαθε η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της απ’ τη Γερμανία στη Διάσκεψη του Βερολίνου τον περασμένο Γενάρη, τα ξέχασαν όλα;

Σαν να μην είχε γίνει τίποτα το βαρύτατο εις βάρος της Ελλάδας, ούτε γάτα ούτε ζημιά… και ο Μητσοτάκης ταπεινώθηκε ενώπιον όλου του κόσμου και στο πρόσωπό του ταπεινώθηκε ολόκληρη η Ελλάδα,

ενώ, εξ αντικειμένου, η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η ίδια βασικό μέρος της Διάσκεψης!

Κι αυτός ο άνθρωπος ακόμη τρέχει πίσω απ’ τους γερμανότουρκους! Ίσως και να τους παρακαλεί να μη τον… παρατήσουν!

Δε βαριέσαι, μια ταπείνωση περισσότερη μια λιγότερη, τί αλλάζει;! Όταν κάποιος φαίνεται να είναι «ταγμένος»!

Ξαναπέφτουμε λοιπόν στο ίδιο διαχρονικό λάθος-αμαρτία, πάλι δεχόμαστε η Γερμανία να μας σέρνει σε εκούσιες-ακούσιες(!) συζητήσεις με τους εχθρούς μας τις οποίες, ενώ λέμε πως δεν αποδεχόμαστε, εντούτοις συναινούμε να γίνουν κρυφά απ’ τους Έλληνες πολίτες, για να μη μάθουν αυτοί τίποτα απ’ τις εκποιήσεις που κάνουμε και οι αποφάσεις των δικών/ξένων να τους έρχονται σαν κατραπακιά, σαν «αναγκαστικά τετελεσμένα», στα οποία έχουν τα χέρια δεμένα!

Ωραία φιλελληνική πολιτική!

Είναι τελείως αδιανόητο, παρανοϊκό η Ελλάδα να διατηρεί με τη Γερμανία συνέχεια την ίδια πολιτική υπαγωγής της με εκείνη που ξεδιάντροπα (και ατιμώρητα) άσκησε ο γερμανοθρεμμένος Σημίτης, μετά από τα τόσα «χαστούκια» που έφαγε και συνεχίζει να τρώει.

Στις 21.7.2020 θα έρθει στην Ελλάδα το «βαρύ πυροβολικό», ο Γερμανός ΥΠΕΞ για συνάντηση με Δένδια. Μάλλον θα έρχεται για να «επιβεβαιώσει» τα «περί ανέμων και υδάτων» που τις προάλλες είχαν συζητήσει κατά τύχη – en passant – η Ε. Σουράνη με τον Ι. Καλίν!!

Παιχνίδια της πολιτικής συμφοράς.

Και ποιος έρχεται παρακαλώ; Ο Μάας, ο κατ’ εξοχήν «επιφυλακτικός» αν όχι αρνητής οποιωνδήποτε κυρώσεων στη Τουρκία! Αλίμονο! Η Γερμανία να επιτρέψει να τιμωρηθεί η Τουρκία, το alter ego της στη Μέση Ανατολή!

Ο ίδιος ο Μάας είναι εκείνος ο «δημοκράτης» που «τάσσεται υπέρ του διαλόγου των γειτονικών χωρών», ενός «πολύ διαλόγου», διαλόγου πάντα μεταξύ ισχυρότερου και υποδεέστερου που μέλλει να υποκύψει, και γι’ αυτό άλλωστε ο πολύς Γερμανός εργάζεται «στο προσκήνιο», αλλά και (προπαντός) «στο παρασκήνιο».

Ο διάλογος! Πολύ της μόδας σήμερα στην πολιτική κυβερνητική Ελλάδα αυτή η λέξη, η οποία όμως ξέρουμε καλά τί σημαίνει για τους φαταούλας Τούρκους. Και τρέχουν λαχανιασμένοι οι Έλληνες πολιτικοί ταγοί πίσω απ’ αυτόν τον «θαυματουργό διάλογο», πάντα πιστεύοντας, οι… αθώοι αφελείς (!) πως αυτή τη φορά, ε όχι πια!, τα πράγματα θα είναι… σοβαρά και η Τουρκία δεν θα θελήσει να αρπάξει απ’ την Ελλάδα ως και τα σώβρακά της.

Πάντως, εάν στα πλαίσια αυτού του «επιβεβλημένου» διαλόγου, η πρόσφατη συνάντηση του Βερολίνου είχε τόσο εκβιαστικό χαρακτήρα, ώστε δηλαδή αν η Ελληνίδα διπλωμάτης δεν πήγαινε «στο ραντεβού», τότε, δήθεν, η «Γερμανία σίγουρα θα μας ξαναπέταγε έξω απ’ τη περίφημη διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη», όπως διαβάζουμε σε μια πολιτική ανάλυση (Α. Δρίβας , Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να δεχθεί τώρα γερμανική «διαμεσολάβηση», 16.7.2020, ΕΘΝΟΣ),

εκτός από το ότι αυτή η γνώμη δεν φαίνεται να παρουσιάζει κάτι το εύστοχο αλλά και υποθέτει επίσης μια μάλλον παρακινδυνευμένη και αναπόδεικτη «εξέλιξη», έχοντας υπόψη πως:

1) η «διαδικασία του Βερολίνου» του περασμένου Γενάρη υπήρξε αυτή καθαυτή μια σκέτη χρεοκοπία, την οποία δεν μπορούμε βέβαια να πάρουμε σαν παράδειγμα προς μίμηση για άλλες παρόμοιες στο μέλλον, 2) τα αποτελέσματα αυτής της «διαδικασίας» στον «τόπο δράσης», δηλαδή στη κεντρική Μεσόγειο, απέναντι απ’ τη Λιβύη, υπήρξαν και είναι αποδεδειγμένα αποκαρδιωτικά μηδαμινά, και μάλλον θα έλεγα κοροϊδευτικά, απολύτως γελοία, 3) η όλη «διαδικασία του Βερολίνου» υπήρξε η ζωντανή επίδειξη της εγκληματικής γερμανικής εύνοιας προς τη Τουρκία, διότι αυτό κατάληξε να είναι η σαχλή «επιχείρηση Ειρήνη» όπου, κάτω απ’ τα μάτια των πάντων οι Τούρκοι κουβάλησαν χιλιάδες μουτζαγιεντίν και όπλα για να σώσουν τον Σαράτζ γελοποιώντας το δήθεν embargo που υποστήριξε προς όφελος της Τουρκίας η «διαδικασία του Βερολίνου», οπότε: 4) πολύ καλύτερα που η Ελλάδα δεν πήρε μέρος στη φαρσο-κομω-τραγωδία του παράλογου θεάτρου του Βερολίνου την οποία, παρευρισκόμενη, θα έπρεπε να υπογράψει κιόλας(!) με τους αξιοθρήνητους Γερμανούς πρωταγωνιστές πρωτίστως και μαζί τους όλοι οι άλλοι οι αχρείοι γελοίοι κολαούζοι τους,

εάν, επαναλαμβάνω, η πρόσφατη «τριμερής» του Βερολίνου είχε εκβιαστικό χαρακτήρα, όπως όντως τον είχε, με τη Γερμανία να απειλεί πως δεν θα «καλέσει» για δεύτερη φορά την Ελλάδα σε περίπτωση άλλης όμοιας «καραγκιοζλίδικης διάσκεψης» για τη Λιβύη (όπως υπαινίσσεται ο Α. Δρίβας),

πιστεύουμε πως ασφαλώς η Ελλάδα (θα) είχε μια παραπάνω υπερ-δικαιολογία θα έλεγα και το πλήρες δικαίωμα να «τα τσουγκρίσει» για τα καλά με τη Γερμανία

– χωρίς βέβαια να φοβάται, γιατί δεν πρόκειται να πάθει τίποτα εάν πάψει να αγοράζει γερμανικά αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές! –

και την υπερ-ευκαιρία να απευθυνθεί επιτέλους ελεύθερα σε όλες εκείνες τις χώρες (Γαλλία, Ισραήλ, ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία. Αίγυπτο, κλπ.) που εχθρεύονται τη Τουρκία, βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο με την Ελλάδα και μαζί της μπορούν να διαμορφώσουν ένα εξαιρετικά ισχυρό αντι-γερμανο-τουρκικό μέτωπο, στο οποίο η Ελλάδα έχει τα πάντα να κερδίσει και τίποτα να χάσει!

Κατά τα άλλα, σωστά και καλά διαβάζω: «Οι Γερμανοί δυστυχώς δεν είναι φίλοι μας», που λέει ο ίδιος αρθρογράφος.

Αλλά πάλι, εντάξει, το ότι οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι των Ελλήνων, τώρα το καταλαβαίνουν οι Έλληνες; Είναι ήδη 100 χρόνια που δεν είναι φίλοι! Τώρα το αντιληφθήκαμε;! Και τί κάνουμε για να το διορθώσουμε;!

Ο ελληνικός λαός το ξέρει καλά, σίγουρα. Και τότε, αφού ολόκληρος ο ελληνικός λαός αυτό ξέρει και αυτό βλέπει, οι Έλληνες πολιτικοί γιατί του πάνε κόντρα και αποδέχονται τους Γερμανούς ως νόμιμους «συνομιλητές» και «διαμεσολαβητές» στην «διαμάχη» με τους Τούρκους, όταν οι Γερμανοί είναι οι μεγαλύτεροι και πιστότεροι φίλοι των Τούρκων, αφ’ ενός, και οι μεγαλύτεροι και πιο επίμονοι εχθροί των Ελλήνων, αφ’ ετέρου;!

Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε Έλληνες πολιτικούς να δέχονται διαμεσολαβήσεις εχθρών στις σχέσεις της Ελλάδας με εχθρούς της;

Περιμένουμε να «βγει» κάποιος να μας το «εξηγήσει», χωρίς σοφιστείες και διπλόλογα και υπαινιγμούς και αοριστίες.

Ένα είναι το γεγονός, ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ: Γερμανοί και Αμερικανοί δεν είναι νομιμοποιημένοι να γίνουν διαμεσολαβητές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας! Τελία και παύλα!

Και όποιος τους δέχεται. είναι φανερό πως πουλάει την Ελλάδα!

Και μετά γιατί να χρειάζεται η «μυστική διπλωματία» για συναντήσεις με σκοπό έναν διάλογο υποχωρήσεων της Ελλάδας προς τη Τουρκία;

– για να μη μας πάρει χαμπάρι ο κόσμος που υποχωρούμε και ντροπιαστούμε;

έκανε ποτέ η Ελλάδα(αν εξαιρέσουμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο) κάτι το διαφορετικό από τις πάγιες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις (οι παραχωρήσεις;

Και ακόμη «ζητούν εκδίκηση» για τα προδοτικά golpes εις βάρος της Ελλάδας-πατρίδας εκείνες οι αθλιότατες τραγικές παραχωρήσεις του ανεκδιήγητου Σημίτη στη Μαδρίτη το 1997 και στο Ελσίνκι το 1999! Ατιμώρητα φοβερά εγκλήματα απ’ τα οποία τώρα ακόμη περισσότερο υποφέρει η Ελλάδα, ενώ ελεύθερος, σαν να μην έχει κάνει ποτέ τίποτα, απολαμβάνει τον άθλο του ο υπαίτιος, με την «δικαιοσύνη» να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Η «μυστική διπλωματία» είναι η αισχρή πρακτική που προκαλεί τον αφάνταστο υποβιβασμό των Ελλήνων πολιτών, την απαξίωση του ελληνικού λαού απ’ τους ίδιους τους κυβερνώντας του και τελικά η καθαρή παρότρυνση σε όλους τους ξένους να φερθούν ωσάν η Ελλάδα είναι ένα «ξέφραγο αμπέλι» όπου μπαίνεις και κάνεις ό, τι θέλεις.

Σκέτη παράνοια αυτή η πολιτική.

Επομένως εάν και ο κ. Μητσοτάκης βλέπει τη χώρα του, την Ελλάδα, σαν «πρόθυμο καρπαζοεισπράκτορα των Γερμανών» (Γ. Χαρβάλιας, Με το στανιό «διαιτητές» οι Γερμανοί: κενή περιεχομένου και επικίνδυνη για την Ελλάδα η τριμερής, 16.7.2020, iEPIKAIRA), οπότε και ο ίδιος μπαίνει αυτομάτως στην ίδια «κατηγορία»,

καλείται επειγόντως να συνέλθει, να «συνετίσει» τους φίλους «του» Γερμανούς που «εκτροχιάζονται» κυριολεχτικά, να επαναποδώσει στην Ελλάδα την ιδιότητα του ισότιμου κοινοτικού μέλους που ο ίδιος μερίμνησε ώστε να παραγνωριστεί και τέλος να κόψει μια για πάντα τις υποκλίσεις, τα παρακάλια και τις ανοίκειες συμμορφώσεις προς τους ανέντιμους Γερμανούς, αναξιόπιστους στο έπακρον.

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής

ΥΓ. 1. Είναι μήπως μες στο «σχέδιο» των Γερμανών για την Ελλάδα και η άρνηση της Ελλάδας, δηλαδή του πρωθυπουργού Μητσοτάκη να αγοράσει απ’ τη Γαλλία τις δυο πανίσχυρες φρεγάτες Belharra;!
Μια ξαφνική άρνηση μετά από μια χρόνια διαπραγμάτευση που έχει φτάσει πολύ κοντά στη πραγματοποίηση;!
Μια τελείως ανόητη, αντιπαραγωγική και επικίνδυνη για το ελληνικό πολεμικό ναυτικό, άρνηση ιδιοκτησίας δυο πλοίων υπερβολικά ανώτερων όλων των άλλων ανάλογων που κυκλοφορούν σήμερα;!
Με όρους αποπληρωμής απολύτως ευνοϊκούς για την Ελλάδα;!
Η Γερμανία-επιχειρηματίας «έβαλε το χεράκι» της και η Ελλάδα-υπαλληλήσκος της έσπευσε να υπακούσει πηγαίνοντας ακόμη μια φορά εναντίον του ιδίου συμφέροντός της;!
Τόση δουλεία πια! Ούτε είλωτες να ήταν…
ΥΓ. 2. Δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσονται τόσο πολύ οι Έλληνες πολιτικοί αναλυτές και γιατί εκνευρίζονται τόσο πολύ οι Έλληνες κυβερνώντες επειδή οι Αμερικανοί δεν διατάσσουν τους Τούρκους να πάψουν να επιχειρούν κοντά σε ελληνικά νησιά και επιπλέον ονομάζουν αμφιλεγόμενα νερά τις θαλάσσιες περιοχές γύρω απ’ τα ελληνικά νησιά όπου οι Τούρκοι τριγυρνούν ή δηλώνουν πως θέλουν να προβούν σε έρευνες.
Όλοι αυτοί οι αναλυτές και κυβερνώντες γιατί κάνουν πως «πέφτουν απ’ τα σύννεφα» και κατηγορούν τη τουρκική αλαζονεία;
Είναι τόσο ανίδεοι που δε ξέρουν πως εάν ένα κράτος δεν δηλώσει με επίσημους χάρτες και συντεταγμένες στον ΟΗΕ τα όρια της υφαλοκρηπίδας του, εάν δεν ανακηρύξει και οριοθετήσει την ΑΟΖ του πάλι με συντεταγμένες και χάρτες στον ΟΗΕ, όλες εκείνες οι θαλάσσιες ζώνες είναι διεθνή ύδατα κιόλας απ’ το 6ο ναυτικό μίλι προς τα ανοιχτά(για όσο αφορά την Ελλάδα με χωρικά ύδατα στα 6 ν.μ.);
Είναι αλήθεια πως η υφαλοκρηπίδα υπάρχει από μόνη της και ανήκει στο κράτος απ’ το οποίο «ξεκινάει», Ωστόσο κανένα κράτος δεν δικαιούται να νομίζει πως η υφαλοκρηπίδα του είναι χωρίς τέλος. Γι’ αυτό και πρέπει να οριοθετηθεί, δηλαδή να «πιστοποιηθεί», ώστε όλοι να ξέρουν ως πού το κράτος την εννοεί. Αν αυτό «συγκρούεται» με την υφαλοκρηπίδα άλλου κράτους, τα δικαστήρια αποφασίζουν.
Αν δεν οριοθετήσεις την υφαλοκρηπίδα σου, δεν μπορείς ούτε και να πεις ότι «εκείνο το κομμάτι υφαλοκρηπίδας είναι δικό μου»!
Η Ελλάδα ποτέ, απ’ ό, τι ξέρουμε, δεν γνωστοποίησε στον ΟΗΕ χάρτες της υφαλοκρηπίδας της, επομένως τα όρια της δεν έχουν ποτέ επισημοποιηθεί, δεν υπάρχουν κι ούτε μπορεί κανείς να αναφερθεί σε μια ΑΟΖ που εμπεριέχει την υφαλοκρηπίδα, γιατί η Ελλάδα δεν ανακήρυξε ποτέ ΑΟΖ, ειδικά στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα έχει μόνο τα 6 μίλια αιγιαλίτιδας ζώνης, πέραν απ’ την οποία όλοι μπορούν να έρθουν για ψάρεμα, έρευνες, σκαψίματα.
Και τί νομίζουν; πως αρκεί να πεις, να λες (μόνο λόγια, τίποτα πράξεις) ότι ο τάδε θαλάσσιος χώρος είναι δικός μου, αυτή είναι δική μου υφαλοκρηπίδα, δική μου ΑΟΖ – και όλοι οι άλλοι σε πίστεψαν; και φεύγουν;
Και διερωτόμαστε: γιατί η Ελλάδα, ακόμη μπροστά σε μια, περισσότερο από ορατή, απειλή οικειοποίησης απ’ τη Τουρκία θαλάσσιων περιοχών δυνητικά ελληνικών, δεν προβαίνει – όπως έχει το απόλυτο δικαίωμα – σε επίσημη ανακήρυξη ΑΟΖ και οριοθέτηση με Κύπρο;
Αρκεί αυτό το «βήμα» για να κόψει επίσημα και με τη βούλα του διεθνούς δικαίου την «τουρκική φόρα» και να βρεθεί πραγματικά με το μέρος του δίκιου, διότι με την ΑΟΖ η Ελλάδα αποκτά αυτομάτως «κυριαρχικά δικαιώματα» σε όλη τη θάλασσα που την περιτριγυρίζει και περιβάλλει όλα τα νησιά της.
Οποιεσδήποτε ενέργειες ξένων τρίτων πάνω σε ετούτα τα «δικαιώματα» είναι +
-απόλυτα παράνομες ενώπιον όλου του κόσμου.
Ενώ τώρα, χωρίς ΑΟΖ, χωρίς χάρτες υφαλοκρηπίδας στον ΟΗΕ, χωρίς τίποτα – τί περιμένει να γίνει;
Η Ελλάδα θα πολεμήσει για θαλάσσιες περιοχές και νησιά που ποτέ δεν δήλωσε ότι είναι δικά της;! Θα πολεμήσει για διεθνή ύδατα όπου όλοι μπορούν να πάνε;!
Μα πόσο πολύ υπαγόμενοι σε αλλότριες επιταγές είναι όλοι αυτοί οι κυβερνώντες;
Είναι τόσο τρελό, που δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις!

………………………………………………………………………………………