Μαρία Σκαμπαρδώνη

Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποσό σωστή ήταν η επιλογή μας να αφήσουμε τη φύση και τα χωριά και να κλειστούμε σε τσιμεντουπόλεις, οι οποίες είναι γεμάτες καυσαέριο, νέφος και περιττά βιοποριστικά άγχη.

Ο σπουδαίος φιλόσοφος Ζαν Ζακ Ρουσώ διατεινόταν πως το πρόβλημα του ανθρώπου είναι η απομάκρυνσή του από τη φύση-σκέψου να ζούσε σήμερα τι θα έλεγε!

Μας είπανε πως πρέπει να φύγουμε από την επαρχία γιατί στην πόλη θα έχουμε περισσότερες ευκαιρίες για εργασία.

Μας είπαν πως στην επαρχία δε θα χρειάζεται να κοπιάζουμε τόσο με χειρωνακτική εργασία, διότι όλα τα φαγητά μπορούμε να τα παίρνουμε συσκευασμένα και έτοιμα από το σούπερ-μάρκετ.

Μας είπαν πως στην επαρχία έχει ζώα, δεν έχει ανέσεις και όλη η ζωή στην πόλη είναι γεμάτη από άγχος και περιττές υποχρεώσεις και βάρη.

Οι άνθρωποι έφυγαν από την επαρχία και ήρθαν στις πόλεις, διότι πίστεψαν πως εκείνη είναι καλύτερη στο επίπεδο ζωής.

Ήρθαν στις πόλεις διότι το θέλγητρο της σύγχρονης τεχνολογίας είναι τόσο ισχυρό, ώστε κανείς-και εγώ η ίδια- δεν μπορεί να το αποχωριστεί εύκολα.

Μήπως κλειστήκαμε μόνοι μας σε μία τσιμεντούπολη; Μήπως μόνοι μας στριμώξαμε τον εαυτό μας σε μία δυσκολότερη ζωή;

Μήπως αφήσαμε το καθαρό νερό και την ευωδιά της φύσης και χάσαμε την επαφή με τον αληθινό εαυτό μας;

Μήπως πρέπει να σκεφτούμε να αφήσουμε τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής τον οποίο επιβάλλαμε εμείς μόνοι μας στον εαυτό μας και να σκεφτούμε πως καλλιεργώντας τη γη και τα ζώα θα μπορούσαμε να ζήσουμε καλύτερα;