του Γιώργου Καραμπελιά*
Όταν, πριν από χρόνια, τονίζαμε ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί μια θρυαλλίδα στα θεμέλια της χώρας, όλοι οι χαβιαροαριστεροί αλλά και οι δικαιωματιστές της κεντροδεξιάς, χαρακτήριζαν μια τέτοια τοποθέτηση ως «ακροδεξιά». Μια πρόσφατη περιήγησή μου στο κέντρο της Αθήνας, επί δύο ημέρες, από την Ομόνοια μέχρι τον Άγιο Ελευθέριο και η επαφή μου με εκατοντάδες κατοίκους της περιοχής, με έπεισε πως η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε περιγραφή και ότι τα πράγματα έχουν ήδη ξεφύγει σε βαθμό που είναι άδηλο αν μπορεί να υπάρξει επιστροφή. 

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να τονίσουμε πως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα, μια χώρα που βρίσκεται στα σύνορα Ανατολής και Δύσης και απειλείται από μία ισλαμική αναθεωρητική δύναμη, όπως η Τουρκία, δεν αποτελεί, δυστυχώς, απλά ανθρωπιστικό ζήτημα, σα να επρόκειτο για τη Γαλλία ή την… Ουγγαρία. Αποτελεί και πρόβλημα εθνικής συνοχής ενώ έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά όταν γνωρίζουμε ότι η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν την προσφυγική κρίση, προωθεί και συντονίζει την παράνομη μετανάστευση προς την Ελλάδα. 

Για τη συνέχεια liberal