Το 1985, η Σοβιετική εμπλοκή στο Αφγανιστάν, βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Η ΕΣΣΔ είχε ξεκινήσει να αποστέλλει στρατεύματα στη περιοχή από το 1979 και ως το 1985, είχε το πρώτο λόγο στις επιθετικές κινήσεις, αδυνατώντας ωστόσο να σπάσει τη ραχοκοκκαλιά των ανταρτών μουτζαχεντίν και να εδραιωθεί πλήρως. Στις αρχές του 1985, η CIA άρχισε μυστικά να προμηθεύει τους αντάρτες με αριθμό φορητών αντιαεροπορικών πυραύλων Stinger. Επρόκειτο για ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό, εύκολα μεταφερόμενο πυραυλικό σύστημα, που θα άλλαζε τους κανόνες του παιχνιδιού στο Αφγανιστάν. Πράγματι, οι Σοβιετικοί παρακολουθούσαν με τρόμο τις απώλειες σε αεροσκάφη και ελικόπτερα να αυξάνονται γεωμετρικά.
Αυτή η κατάσταση ανάγκασε τις Σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες (KGB), να ψάξουν τρόπους για να αποκτήσουν είτε τα σχέδια του Stinger, είτε τον ίδιο το πύραυλο. Όλα αυτά σε μια προσπάθεια να μελετηθούν οι αδυναμίες του και να βρεθούν τρόποι αντιμετώπισής του. Η ευκαιρία παρουσιάστηκε στην Ελλάδα και οδήγησε σε διπλωματικό θρίλερ τις Ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Στα μέσα του 1985, ύστερα από Αμερικανικές υποδείξεις, 3 Έλληνες συλλαμβάνονται από τις αρχές, με τη κατηγορία της κατασκοπίας υπέρ των Σοβιετικών. Ο ένας ήταν κατώτερος αξιωματικός που Πολεμικού Ναυτικού και οι άλλοι 2 πολίτες. Την ίδια στιγμή, ο τότε πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, διακηρύσσει προς πάσα κατεύθυνση, ότι δε τίθεται ζήτημα κατασκοπίας υπέρ της ΕΣΣΔ από την Ελλάδα. Ενώ οι 2 κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, ο 3ος, ονόματι Μιχαήλ Μεγαλοοικονόμου, παραδέχτηκε ότι εργαζόταν για λογαριασμό του κλιμακίου της KGB που είχε έδρα την Αθήνα και ότι διοχέτευσε στρατιωτικά μυστικά προς αυτούς.
Για τη συνέχεια Ptisi