Εξωτερική Πολιτική
, ΗΠΑ
, Ιράν
, Κύπρος (Εθνική Φρουρά, Κύπρος 1974)
, ΝΑΤΟ
, Ρωσία
, Σάββας Καλεντερίδης
, Τουρκία
21 Αυγούστου 2017
Τι σημαίνει για την Ελλάδα και την Κύπρο ο νέος άξονας Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας;
Προσέξτε αυτόν τον νέο άξονα που δημιουργεί νέα γεωπολιτικά δεδομένα
του Σάββα Καλεντερίδη
του Σάββα Καλεντερίδη
Στην περιοχή σημειώνονται ορισμένες ανατροπές, οι οποίες, αν και έχουν την εξήγησή τους, θα επηρεάσουν και τα ελληνικά πράγματα. Η Ελλάδα και η Τουρκία, μετά το 1923 και κυρίως μετά την είσοδο των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ, το 1952, αποτελούν για τη Δύση ένα ενιαίο στατικό σύνολο.
Για την ακρίβεια αποτελούσαν μέχρι το 1990, οπότε τελείωσε και ο Ψυχρός Πόλεμος.
Τώρα η κατάσταση αυτή διαφοροποιείται, γιατί υπάρχει μια κινητικότητα στην περιοχή Μεσοποταμίας-Ιράκ-Συρίας, η οποία θα οδηγήσει σε αναδιάταξη ισορροπιών και επαναχάραξη συνόρων, εξέλιξη που θα επηρεάσει το «στατικό» του ενιαίου συνόλου Ελλάδα-Τουρκία. Κι αυτό γιατί η επαναχάραξη των συνόρων στην προαναφερθείσα περιοχή δεν θα επηρεάσει μόνο το Ιράκ και τη Συρία, αλλά και την ίδια την Τουρκία.
Ο λόγος; Η ανάδειξη του κουρδικού ζητήματος και η δημιουργία ομόσπονδων κουρδικών κρατών σε Ιράκ, Συρία, Τουρκία και Ιράν, με προοπτική αυτά κάποια στιγμή να ενωθούν για να αποτελέσουν το ενιαίο Κουρδιστάν.
Οι εξελίξεις έχουν λάβει αυτήν την κατεύθυνση για δυο βασικούς λόγους. Ο ένας είναι το γεγονός ότι κυρίως οι εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με τον αγώνα των Κούρδων σε όλες τις χώρες που κατοικούν, μας δίνουν το δικαίωμα να πούμε ότι έχουν ωριμάσει οι ιστορικογεωπολιτικές συνθήκες για να κερδίσει αυτός ο ιστορικός λαός τα βασικά του δικαιώματα, που του στέρησαν τα τέσσερα «εθνικά» κράτη στα οποία κατοικούν. Ο άλλος λόγος σχετίζεται με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα τη Δύσης –κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ– στην περιοχή. Οι πολιτικές και οι συμμαχίες που επιδιώκουν αυτές οι δυο χώρες οδηγούν τα πράγματα στην κατεύθυνση που προαναφέραμε.
Ο λόγος; Η ανάδειξη του κουρδικού ζητήματος και η δημιουργία ομόσπονδων κουρδικών κρατών σε Ιράκ, Συρία, Τουρκία και Ιράν, με προοπτική αυτά κάποια στιγμή να ενωθούν για να αποτελέσουν το ενιαίο Κουρδιστάν.
Οι εξελίξεις έχουν λάβει αυτήν την κατεύθυνση για δυο βασικούς λόγους. Ο ένας είναι το γεγονός ότι κυρίως οι εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας, σε συνδυασμό με τον αγώνα των Κούρδων σε όλες τις χώρες που κατοικούν, μας δίνουν το δικαίωμα να πούμε ότι έχουν ωριμάσει οι ιστορικογεωπολιτικές συνθήκες για να κερδίσει αυτός ο ιστορικός λαός τα βασικά του δικαιώματα, που του στέρησαν τα τέσσερα «εθνικά» κράτη στα οποία κατοικούν. Ο άλλος λόγος σχετίζεται με τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα τη Δύσης –κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ– στην περιοχή. Οι πολιτικές και οι συμμαχίες που επιδιώκουν αυτές οι δυο χώρες οδηγούν τα πράγματα στην κατεύθυνση που προαναφέραμε.
Συνοψίζοντας, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, η Ιορδανία και η Αίγυπτος υποστηρίζουν την επαναχάραξη των συνόρων και την ίδρυση κουρδικών κρατών.
Από την άλλη πλευρά, βασικά τα τέσσερα «εθνικά» κράτη που θίγονται από την δημιουργία κουρδικών κρατών (Ιράκ, Συρία, Τουρκία, Ιράν) προσπαθούν να συνάψουν συμφωνίες με μεγάλες δυνάμεις αλλά και να συνασπιστούν, παρά τις τεράστιες διαφορές και αντιπαλότητες που έχουν μεταξύ τους, για να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εκτρέποντας το ρου των εξελίξεων που καθορίζονται βασικά από τις ΗΠΑ.
Άρα έχει δημιουργηθεί ένα δεύτερο μέτωπο, στο οποίο εκτός από τις τέσσερις πρωτογενώς θιγόμενες χώρες, συμμετέχουν ενεργώς η Ρωσία και παρασκηνιακά η Κίνα. Να σημειωθεί ότι η Σαουδική Αραβία καταβάλει προσπάθειες, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, να προσεταιριστεί τους….
Άρα έχει δημιουργηθεί ένα δεύτερο μέτωπο, στο οποίο εκτός από τις τέσσερις πρωτογενώς θιγόμενες χώρες, συμμετέχουν ενεργώς η Ρωσία και παρασκηνιακά η Κίνα. Να σημειωθεί ότι η Σαουδική Αραβία καταβάλει προσπάθειες, με τη βοήθεια των ΗΠΑ, να προσεταιριστεί τους….
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news