Η ομάδα της θρυλικής απαγωγής –η φωτογραφία κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου του Πάτρικ Λη Φέρμορ «Η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε», εκδόσεις Μεταίχμιο. Πάνω, από αριστερά: Στρατής Σαβιολάκης, Μανώλης Πατεράκης, Αντώνης Παπαλεωνίδας («Γουάλας Μπίρι»), Γιώργος Τυράκης, Νίκος Κόμης. Κάτω, από αριστερά: Γρηγόρης Χναράκης, Πάτρικ Λη Φέρμορ, Γουίλιαμ Στάνλεϊ Μος. Photo: The Estate of William Stanley Moss.

Ο μεγάλος περιηγητής, ταξιδιωτικός συγγραφέας και φιλέλληνας περιγράφει πώς, στις 26 Απριλίου 1944, μαζί με τον Βρετανό αξιωματικό Γουίλιαμ Στάνλεϊ Μος –επικεφαλής μιας ομάδας ντόπιων ανταρτών– απήγαγαν στην κατεχόμενη Κρήτη τον Γερμανό στρατηγό Χάινριχ Κράιπε. Σε «μια από τις συναρπαστικότερες πράξεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». 

[…] Όταν μας ειδοποίησαν από τον δρόμο ότι ο στρατηγός είχε φύγει για το αρχηγείο του τη συνηθισμένη ώρα, συνειδητοποιήσαμε ξαφνικά ότι η αποψινή ήταν η μεγάλη νύχτα. Μας κυρίευσε όλους απόλυτη ηρεμία. Ήταν λες και τα πάντα τώρα κινούνταν μόνα τους. Le vin est tiré, il faut le boire: Γνωρίζαμε όλοι τι έπρεπε να κάνουμε. Με το που άρχισε το σούρουπο να θολώνει το σκηνικό, ο Μπίλι κι εγώ φορέσαμε τις γερμανικές στολές μας, οι άλλοι πέρασαν τα όπλα τους και ακολουθήσαμε τον Παύλο και τον Στρατή στην κατηφόρα και διασχίσαμε τους αμπελώνες, προφέροντας δυνατά γερμανικές λέξεις όποτε περνούσαμε κοντά από κάποιο καλύβι επιστάτη. Ήταν πια σκοτάδι όταν φτάσαμε στο Σημείο Ε. Πήραμε όλοι τις θέσεις μας στα χαντάκια ένα δυο μέτρα βορειότερα από τη συμβολή των δρόμων. Ο Μπίλι κι εγώ στην ανατολική πλευρά, πιο μακριά απ’ όλους, μετά ο Μανώλης, ο Γρηγόρης και ο Αντώνης Παπαλεωνίδας. Ο Γιώργος, ο Αντώνης Ζωιδάκης και ο Νίκος, με αυτή τη σειρά, στη δυτική πλευρά. Πιο πέρα, ψηλά στο ανάχωμα, ο Μήτσος βρισκόταν δίπλα στον συναγερμό. Πήγε μαζί του και ο Στρατής. Αφού είχαμε πάρει θέσεις, σφυρίξαμε ο ένας στον άλλο. Επικρατούσε ηρεμία. Εκτός οπτικού πεδίου, στην άλλη άκρη του σύρματος, ξέραμε ότι περίμενε ο Μίκης. Και στο σημείο παρακολούθησης στις Αρχάνες ο Ηλίας θα ακουμπούσε ανέμελα στο ποδήλατό του. Ήταν 8 μ.μ. Κατά τη μιάμιση ώρα που περιμέναμε σε εγρήγορση πέρασαν ανά διαστήματα μερικά γερμανικά αυτοκίνητα και φορτηγά και μια μοτοσικλέτα με καλάθι, πολύ κοντά μας, και έρχονταν όλα από τα νότια με κατεύθυνση προς το Ηράκλειο. Κανένα όχημα δεν εμφανίστηκε από τον μικρότερο δρόμο που ερχόταν από τις Αρχάνες. Όλα καλά και ήσυχα, αλλά ο χρόνος έμοιαζε νε περνάει με απελπιστική βραδύτητα. Η ώρα περνούσε. Μήπως είχε γίνει κάπου κάποιο λάθος;… Αρχίσαμε να ανησυχούμε. Τη στιγμή ακριβώς που το ρολόι έδειξε 9:30, ο φακός του Μήτσου έλαμψε ολοκάθαρα τρεις φορές. «Το αυτοκίνητο του στρατηγού» σήμαινε αυτό το σήμα. «Ασυνόδευτο. Πάμε». Ο Μανώλης μού έσφιξε τον αγκώνα.

Για τη συνέχεια Andro