Υ​​πάρχουν δύο τρόποι αντιμετώπισης της παγκοσμιοποίησης: ο σοβαρός και της στρουθοκαμήλου. Ο δεύτερος μοιάζει βολικός. Τον διαλαλούν με μεγάλη πειθώ οι λαϊκιστές κάθε απόχρωσης. Αλλά είναι αυτοκτονικός. Κλείνοντας κάποιος τα μάτια στις εξελίξεις δεν τις αποτρέπει. Απλώς τον παίρνουν σβάρνα. Ο απομονωτισμός, που κηρύσσουν κάποιοι, είναι η χειρότερη λύση. Πάντα έτσι ήταν. Να σημειώσουμε ότι από τον κομμουνισμό χαντακώθηκαν πολλές χώρες της Ευρώπης, χειρότερα όμως απ’ όλες χαντακώθηκε η Αλβανία, που μαζί με τον κομμουνισμό ο δικτάτωρ Εμβέρ Χότζα αποφάσισε (για τη δική του ασφάλεια) να απομονώσει τη χώρα και από ξένη επιρροή και ευεργεσία. Από τις φτωχές χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος, η Αλβανία έγινε η πιο φτωχή, γιατί ήταν η πιο απομονωμένη.

Ο σοβαρός τρόπος δεν είναι εύκολος και (ακόμη χειρότερα!) δεν ξέρουμε ποιος είναι. Θεωρεί ως δεδομένο ότι η τεχνολογία αλλάζει τον κόσμο· τον φέρνει πιο κοντά. Παγκοσμιοποιεί τα πάντα. Οι ίδιες ηλεκτρονικές τεχνολογίες που μας επιτρέπουν να έχουμε στα χέρια μας τη γνώση όλου του κόσμου, μπορούν με την ίδια ταχύτητα να μεταφέρουν κεφάλαια. Οι τεχνολογίες μεταφορών κάνουν τα ταξίδια πιο γρήγορα και φθηνά για όλο τον κόσμο και για εκείνους που θέλουν να μεταναστεύσουν. Οι πληροφορίες, τα εμπορεύματα, οι άνθρωποι –τα πάντα– κινούνται ταχύτερα και μόνο οι ανόητοι, που πιστεύουν τους Τραμπ αυτού του κόσμου, νομίζουν πως μπορούν να κρυφτούν από τις εξελίξεις.

για τη συνέχεια Kathimerini