Σύμφωνα με την διατύπωση του Nathan Rosenberg και L.E Birdzell. Jr1 : «Αν λάβουμε υπ’ όψη μας τη μακροπρόθεσμη άποψη της ανθρώπινης ιστορίας και κρίνουμε την οικονομική ζωή των προγόνων μας με τα σύγχρονα πρότυπα, θα δούμε ότι έχουμε να κάνουμε με την ιστορία μιας ανυπόφορης, σχεδόν, αθλιότητας». Και συνεχίζουν το ίδιο εύγλωττα: «Οι εποχές της δυστυχίας έχουν μυθοποιηθεί και, ακόμη, καταμετρούνται ως χρυσοί αιώνες ποιμενικής απλότητας. Δεν υπήρξαν τέτοιοι.»

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο άσκημα σε αυτό το πεδίο, ειδικά τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες, τους τελευταίους αιώνες, όπως πολλοί λανθασμένα συνεχίζουν να πιστεύουν.

Πολλά στατιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν πως η σχεδόν μόνιμη επωδός πολλών λαύρων αντι-παγκοσμιοποιητών, πως η φτώχεια στον πλανήτη μας αυξάνεται ραγδαία την εποχή της παγκοσμιοποίησης, δεν έχει κανένα ίχνος αλήθειας. (Βλ. σχήμα)

Για τη συνέχεια eumesin

Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας παγκοσμίως έχει μειωθεί περισσότερο από το ήμισυ από το 1990- 2015 (τιμή 1,25$/ημέρα σε Διεθνή Δολάρια 2005)