Χρόνια πολλά. Διάβασα στον ΙΝΦΟΓΝΩΜΟΝΑ το άρθρο σας για τον Ανχη (ΠΒ) Καλμπουρτζή Αθανάσιο. Η γνωριμία μου, λόγω συνυπηρετήσεως στον ΑΟΟΑ, με την θυγατέρα του το 1996 ήταν η αφορμή για να γράψω το παρακάτω ποίημα “Γράμμα από τον αγνοούμενο της Κύπρου“. Δεν ψάχνω για λογοτεχνικές δάφνες, μου αρκεί που μπόρεσα να εκφραστώ ως αξιωματικός και ως πιθανός αγνοούμενος.
Σας το στέλνω και καντε το ότι θέλετε.
Με σεβασμό στο έργο σας.
Βασίλειος Κατζικάς Σχης (Ο) ε.ε.

Γράμμα από τον αγνοούμενο της Κύπρου
“Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων,
καμνόντων, αιχμαλώτων, και της σωτηρίας αυτών”
(Θεία Λειτουργία Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)

Σου γράφω μάνα σήμερα
μη θαρρείς πως σε ξεχνώ
είκοσι δύο χρόνια μέτρησα
λεπτό με το λεπτό

Στα μάτια μου
η όψη σου έχει ξεθωριάσει
μα στο φιλί του χωρισμού
γένια δεν έχουν πιάσει

Κι αν τη φωνή σου μάνα
δεν μπορώ να θυμηθώ
οι προσευχές που ‘μαθες
με κρατούνε ζωντανό

Σ’ ένα γράμμα,
τι να θυμηθεί κανείς, τι να ξεχάσει
είχα τα χρόνια του Χριστού,
κι έχω πια γεράσει

Μη ρωτάς αν θα με δεις ποτέ,
αν θα σε ξαναδώ
μη ρωτάς πως τα περνώ,
είμαι καλά, δόξα τω Θεώ.

Που να γυρίσω μάνα,
θα ‘μαστε σ’ ένα κόσμο ξένοι
κάνε υπομονή μάνα
ένας Παράδεισος μας περιμένει.

Ποιας νίκης τα κλαδιά
θα με στεφανώσουν μάνα ;
ποιας μνήμης η ματιά
για μένα θα βουρκώσει μάνα;

Ποιοι θα χαρούν σαν θα με δουν
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ τους μάνα;
μη ρωτάς αν έχω πονέσει,
και τι μου έχουν κάνει
συγχώρα τους μάνα,
τόσο τους κόβει, τόσο τους φτάνει.

Μάνα, ξέρω πως ζεις,
σε βλέπω κάθε μέρα
σε βλέπω στον εσπερινό,
κερί π’ ανάβεις και για μένα.

Δεν είμαι μόνος τώρα Μάνα,
έχω τον Θεό μου
γι αυτό και κάθε μου στιγμή
κάνω το Σταυρό μου

Με τη γλώσσα μου το Σταυρό μου
μεσ’ στο στόμα κάνω
με δίχως χέρια οι Τούρκοι νόμιζαν,
Σταυρό πως δεν θα πιάνω.

Τόσα χρόνια μάνα εδώ,
ο Θεός με λυπήθηκε
κι αυτό το γράμμα
να σου στείλω δεν μ’ αρνήθηκε.

Με τη μελάνη του μυαλού
και με το πόθο του καημού
με το αίμα του τρελού
και την αγάπη του παιδιού

σού γράφω το γράμμα τούτο
το πρώτο και στερνό
και τους Αγγέλους να στο δώσουν
θερμά παρακαλώ.

Μια χάρη μόνο θέλω,
στους πατριώτες μας να πεις
Ο γιος μου είναι ΗΡΩΑΣ,
όχι αγνοούμενος ντροπής.

Βασίλειος Ν. Κατζικάς
1996