22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Στο Άουσβιτς, όταν κάποιος δραπέτευε, η τιμωρία ήταν να πιάνουν 10 κρατούμενους, στην τύχη, και να τους βάζουν χωρίς τροφή σε ένα κλειστό δωμάτιο με διαστάσεις λίγο μεγαλύτερες από τηλεφωνικού θαλάμου, που τους ανάγκαζε να μένουν όρθιοι, μέχρι να πεθάνουν όλοι από εξάντληση. Έτσι, ήξερες ότι ακόμα κι αν κατάφερνες να φύγεις από την κόλαση, 10 άνθρωποι θα τη συναντούσαν για χάρη σου. Όταν η ξεναγός μάς το έδειξε, συμπλήρωσε: «δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο σενάριο αργού θανάτου.».

Κι όμως, υπάρχει: να τους έλεγαν, λίγο μετά τον εγκλεισμό, πως σ’ αυτόν που θα έμενε τελευταίος ζωντανός θα έδιναν χάρη. Έτσι, ξαφνικά, οι 10 αναπάντεχοι σύντροφοι σε μια κοινή τύχη, αγκαλιασμένοι από τη στενότητα του χώρου, θα μετατρέπονταν σε θανάσιμους εχθρούς, αφού για να ζήσει ο ένας θα έπρεπε να εξοντωθούν οι άλλοι. Κι ακόμα χειρότερο: αυτή η ελπίδα να ήταν ψέμα! Όλο το αλληλοσπάραγμα να γίνονταν χωρίς όφελος, κι ο τελευταίος να έμενε εκεί κλειδωμένος μέχρι να σβήσει μόνος ανάμεσα στα όζοντα σώματα των συγκρατουμένων του.

Για τη συνέχεια Protagon