Του Γιάννη Κουζηνού

Η υψηλή θερμοκρασία στις χώρες της Λατινικής Αμερικής δεν έχει να κάνει μόνο με τον καιρό. Κυρίως έχει να κάνει με το ταμπεραμέντο, με τον τρόπο του ζειν αυτών των ανθρώπων. Η Βενεζουέλα και η πρωτεύουσα της το Καράκας με τις μεγάλες αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα, σου μεταδίδει κάθε είδους συναίσθημα αλλά ποτέ την ψύχρα. Ποτέ και τίποτα δεν βαδίζει στην μέση οδό. Tα πάντα υπάρχουν και λειτουργούν ή στο απόλυτο ύψος ή στο απόλυτο βάθος. Παντού η θέρμη της ομορφιάς των ανθρώπων που αγαπούν την ζωή και την καλοπέραση αλλά και το καυτό πάθος που οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Πανέμορφα φυσικά τοπία που σου κόβουν την ανάσα ακόμα και στην καρδιά της πόλης. Tροπικά πτηνά που ζουν στο γειτονικό Άβιλα, διασχίζουν τον ουρανό κρώζοντας και γεμίζοντας χρώματα την καθημερινότητά μας. Απίθανες παραλίες, γραφικά χωριουδάκια, φυλές στον Αμαζόνιο που δεν τις έχει αγγίξει ο χρόνος, συνθέτουν ένα πανέμορφο θέαμα που αξίζει ένας άνθρωπος να αντικρίσει. Άναρχη δόμηση με κτίρια άσχημα, τέρατα κυριολεκτικά, νέα και παλιά, παρατημένα στην φθορά του χρόνου παντού και γύρω από την πόλη του Καράκας που έχει παραδοθεί στην βρωμιά και την αυθαιρεσία. Δυστυχώς αυτή είναι η πρώτη και η τελευταία εντύπωση που σου αφήνει η πόλη αφού οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, ιδίως των τελευταίων ετών κλέβουν την παράσταση από την φυσική ομορφιά.

Για τη συνέχεια Liberal