Στην Ελλάδα είναι, δυστυχώς, σε εξέλιξη πλέον μια σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας συνομολογεί σε συνέντευξη στη «Ν» ο οικονομολόγος και συγγραφέας, εταίρος στο Openfund, Αρίστος Δοξιάδης, υπογραμμίζοντας ότι εδώ που βρισκόμαστε η ατμομηχανή της ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι παρά οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι στην πραγματική οικονομία.

Ο Αρίστος Δοξιάδης επισημαίνει την εντυπωσιακή αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος να πείσει ότι εννοεί στα σοβαρά να βάλει μπρος την παραγωγή, γεγονός που περιορίζει τη συζήτηση με τους πιστωτές σε ένα και μοναδικό θέμα: «Τι φόρους θα βάλουμε». Εξηγεί γιατί το ελληνικό είναι «τρομερά άδικο» κοινωνικό κράτος, διαμηνύει ότι με τέτοιους φόρους «πυροβολούμε τα πόδια μας» και τονίζει ότι το κρατικό χρέος δεν επηρεάζει τις πραγματικές επενδύσεις. Οσο για τη στάση των θεσμών; «Νομίζω ότι έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια στην Ελλάδα».

Αυτήν τη στιγμή δύο πράγματα γνωρίζουμε σίγουρα για την αξιολόγηση. Πρώτον, αργεί. Δεύτερον, φέρνει φόρους. Η καθυστέρηση θα μπορούσε σίγουρα να έχει αποφευχθεί. Οι φόροι;

Θα μπορούσαν ενδεχομένως να περικοπούν κάποιες δαπάνες. Αλλά πριν από αυτό, πράγματι, θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τόσο σκληρούς δημοσιονομικούς στόχους. Ενα λάθος που έκανε η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες αλλά ιδίως η παρούσα, ήταν να εστιάσει όλη τη διαπραγμάτευση σε στοιχεία όπως το ύψος του πλεονάσματος, αντί -με μια πιο έξυπνη στρατηγική- να δείξει στους εταίρους ότι εννοεί στα σοβαρά να βάλει μπρος την παραγωγική μηχανή της οικονομίας. Όταν μια κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει την οικονομία να μεγαλώσει, αναγκαστικά η συζήτηση υποχωρεί στο άχαρο θέμα των δημοσιονομικών. Άρα, η συζήτηση εξαντλείται στο «τι φόρους θα βάλουμε».

Για τη συνέχεια Ναυτεμπορική