Το 1998 ένας πανούργος δρoμέας μακρινών αποστάσεων ονόματι Mikulas Dzurinda ανέλαβε την εξουσία στη Σλοβακία, έχοντας επιτυχώς νικήσει τον απολυταρχικό πρωθυπουργό Vladimir Meciar σε μια εκλογική αναμέτρηση που αποδείχθηκε κρίσιμη για το μέλλον της κεντροευρωπαϊκής χώρας.

Ο πολυκομματικός συνασπισμός του που μαστίζονταν από αντιπαραθέσεις, κληρονόμησε μια χώρα που διολίσθαινε σε στασιμότητα και όλο και περισσότερο αποξενώνονταν από το ευρωπαϊκό κατεστημένο από την αυστηρή πολιτική και τον ρουσφετολογικό καπιταλισμό του Meciar. Όπως και άλλοι κεντροευρωπαίοι μετά την ανατροπή του κομμουνισμού το 1989, οι Σλοβάκοι βρίσκονταν στον επώδυνο δρόμο από τον Μαρξ προς την αγορά. Όμως χάρη στον Meciar, είχαν μείνει πίσω στον αγώνα να εκσυγχρονιστούν και να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτσι ο Dzurinda έβαλε τα αθλητικά του παπούτσια και μετέτρεψε τη Σλοβακία σε μια μηχανή οικονομικής ανάπτυξης, προσελκύοντας ξένους επενδυτές, ιδιαίτερα τις αυτοκινητοβιομηχανίες, που έκαναν τη χώρα έναν αυτοκινητοβιομηχανικό κόμβο. Η Σλοβακία έφτασε τους ανατολικοευρωπαίους ανταγωνιστές της και εντάχθηκε εγκαίρως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2004. Ο Dzurinda, που έχασε την εξουσία το 2006, είχε την ικανοποίηση να δει τη Σλοβακία να αγγίζει ρυθμό ανάπτυξης 10,7% έναν χρόνο αργότερα. Για τους περισσότερους Σλοβάκους, ο πόνος της μεταρρύθμισης άξιζε.

Για τη συνέχεια Euro2Day