Φτάσαμε λοιπόν ὥς ἐδῶ: «δημοψήφισμα» γιά τήν πρόταση τῆς Τρόικας. Αὐτό προσέφερε (;) ὡς «διέξοδο» ἡ Συριζοανέλ Κυβέρνηση, ζητώντας μας ἕνα ΝΑΙ ἤ ἕνα ΟΧΙ. Νιώθουμε λοιπόν ὑποχρεωμένοι νά ἐκφράσουμε τή γνώμη μας, ὅπως τό κάνουμε καί γιά ὅλα τά θέματα, ἀσχέτως ἄν βλέπουμε σωτηρία σήμερα ἤ ὄχι.
Πρῶτα πρῶτα οἱ ἀναγνῶστες μας θυμοῦνται καλά ὅτι πρωτοστατήσαμε (μέσῳ τῆς «Σπίθας» κι ὄχι μόνο) στήν λαϊκή ἀντίδραση κατά τῶν μνημονιακῶν δεσμῶν πού ἐπέβαλε στήν πατρίδα μας ἡ συμμωρία τοῦ ΓΑΠ πρίν 5 χρόνια. Ξέρουν ἐπίσης πώς δείξαμε μιάν ἀνοχή στήν κυβέρνηση Σαμαρᾶ μέχρι πού αὐτή τσάκισε κάθε ἐλπίδα τοῦ λαοῦ μας – κι ὄχι μόνο στά θέματα τῆς οἰκονομίας. Τέλος, γνωρίζουν ὅτι στηρίξαμε στίς τελευταῖες ἐκλογές τούς «Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες» ὡς μιά ἄγκυρα πού θά λειτουργοῦσε ἐθνωφελῶς στήν διαγραφόμενη Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Καί μέχρι σήμερα δέν μετανιώσαμε γιά καμμία ἀπό τίς τακτικές ἐπιλογές μας, οἱ ὁποῖες διέπονταν ἀπό τήν ἴδια στρατηγική, τήν ἐπιβίωση καί τήν προοπτική τοῦ κράτους καί τοῦ λαοῦ μας.

Σήμερα λοιπόν ἔχουμε φτάσει στό μᾶλλον προβλέψιμο ἀποτέλεσμα τῆς πεντάμηνης διαπραγμάτευσης: στό πλῆρες ἀδιέξοδο. Ποῦ ἀλλοῦ θά ὁδηγοῦσε μία τόσο ἑτεροβαρής σχέση, μέ δεδομένη τήν γερμανική ἐπιθετικότητα καί τήν ἑλληνική δυσπραγία; Στό σημεῖο αὐτό, κι ἐνῶ ἡ στάση πληρωμῶν εἶναι ἤδη ἐδῶ, ἡ ἑλληνική Κυβέρνηση προσέφυγε στό δημοψήφισμα, μέ στόχο – κατά τή γνώμη μας – νά πετύχει μιά ὑποχώρηση τῆς πλευρᾶς τῶν δανειστῶν. Βέβαια τήν ὥρα πού γράφονται αὐτές οἱ γραμμές ἤδη ἔχει καεῖ τό κυβερνητικό αὐτό χαρτί καί συζητᾶται ἡ ἀκύρωση τοῦ δημοψηφίσματος!
Τί νά πεῖς καί ἀπό ποῦ νά ξεκινήσεις; Πρῶτα πρῶτα ἔχουν δίκιο ὅσοι μιλοῦν γιά ἀπουσία σαφοῦς διλήμματος, ἡ ὑπό ἀναίρεση τροϊκανή πρόταση δέν ἔστεκε ὡς τέτοιο. Ἡ ἴδια ἡ στάση τῆς Κυβέρνησης τῶν τελευταίων ἡμερῶν ὑπονόμευσε τήν ἀξία τοῦ δημοψηφίσματος καί ὁ παιδαριώδης τρόπος πού τό χειρίστηκε τό ἀφόπλισε ἐντελῶς. Τί νόημα ἔχει πιά νά διεξαχθεῖ; ΟΚ, τό ΝΑΙ θά ἦταν αὐτοκτονική ἐπιλογή, ἕνα πράσινο φῶς γιά ἀκόμη χειρότερα μέτρα, ἕνα σημάδι ὁριστικῆς ὑποταγῆς. Πῶς νά ἐπιδοκιμάσεις τίς προτάσεις τῶν «θεσμῶν» καί τήν συνοδό προοπτική περαιτέρω ἐκπτώχευσης τῆς πατρίδας μας; Καί πῶς ὅμως ζητᾶς ἐπικράτηση τοῦ ΟΧΙ χωρίς νά μιλᾶς γιά τήν ἑπόμενη μέρα; Τί ἄλλος δρόμος ἀνοίγεται πέρα ἀπό ἐκεῖνον τῆς ἐπιστροφῆς στή δραχμή, δηλαδή ἀπό μιάν ἀπόπειρα διαφυγῆς ἀπό τό Ἀλκατράζ μέ ἕνα κουτάλι; Ποιό ὅπλο λές ὅτι θά ἔχεις ὅταν ἡ ἄλλη πλευρά ἀπορρίπτει (καί διά στόματος τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης!) τήν ἴδια τήν διοργάνωση τοῦ δημοψηφίσματος; Βεβαίως φτάσαμε νά παρακαλᾶμε τώρα γιά ὅσα ἀπορρίπταμε πρίν μιά βδομάδα – καί νά μᾶς τά ἀρνοῦνται! Ζητᾶμε τρίτο Μνημόνιο καί μᾶς λένε ὅτι θά τό σκεφτοῦν! Ἦταν σχέδιο κατά τῆς χώρας μας; Κατά τῆς Κυβέρνησης; Ἔχουμε νά κάνουμε μέ γκάγκστερς; Μᾶς μεταχειρίζονται σάν ἀποικία τους; Ναί, καί λοιπόν; Τώρα τ’ ἀνακαλύψαμε ὅλα αὐτά; Οἱ πολιτικοί καριέρας πού μᾶς κυβερνᾶνε εἶχαν ἄλλη ἄποψη γιά τό διεθνές γίγνεσθαι; Ὅταν διεκδικοῦσαν καί κέρδιζαν τό γκουβέρνο ἀπό τούς προκατόχους τους, τί πίστευαν ὅτι θά ἀντιμετωπίσουν; Ναί, παρέλαβαν μιά χώρα ἀνάπηρη τόν Γενάρη, ὅμως ἐνῶ τῆς ἔταξαν θεραπεία, τώρα τῆς ἑτοιμάζουν τόν θάνατό της.
Πάντα εἴχαμε πολύ κακή γνώμη γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ ἀλλά αὐτό τό χάλι στ’ ἀλήθεια δέν τό περιμέναμε. Δέν εἶναι μόνο ἡ ἀσύλληπτη ἀνεπάρκεια, ἡ βαρειά ἰδεοληψία, ἡ προβληματική ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα. Εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ὀρρωδοῦν πρό οὐδενός: εἶναι ἱκανοί νά θυσιάσουν ὄχι μόνο τόν δικό τους αὐτοσεβασμό ἀλλά καί τήν ἀξιοπρέπεια καί τό αὔριο τῆς χώρας μας, προκειμένου νά ἐπιμείνουν στό «δίκιο» τῶν θέσεών τους – ἤ καί τῆς καρέκλας τους. Ἀναρωτιέμαι, τί ἄλλο θά ἔπρεπε νά συμβεῖ γιά νά παραιτηθεῖ ἡ Κυβέρνηση καί νά ἐγκαταλείψουν τά μέλη της διά παντός τήν πολιτική;
Ζοῦμε μέρες τοῦ 1920 καί ἔχουμε ἀκόμη (ἴσως) τήν δυνατότητα νά ἀποτρέψουμε τήν ὁλική Καταστροφή. Τό χειρότερο δέν θά εἶναι ἡ ἀποτυχία τῆς σημερινῆς Κυβέρνησης, οὔτε κι ἡ ἐπάνοδος τῆς πολιτικομηντιακῆς μαφίας πού μᾶς διαφέντευε μέχρι πρόσφατα ἀλλά ἡ τελειωτική καταρράκωση τῆς πατρίδας μας.
Ὁ Θεός βοηθός.
http://antifonitis.gr/online/