Ιστορικά, το
Λεβάντε είναι η γενέτειρα του Χριστιανισμού και αρχαιότατες χριστιανικές
κοινότητες έχουν ζήσει εκεί και σε ολόκληρη την Εύφορη Ημισέληνο από την έναρξη
της χριστιανικής ιστορίας. Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν τους εαυτούς
τους οπαδούς ή ανθρώπους του «Δρόμου» πριν να υιοθετήσουν τον όρο Χριστιανό. Στα
αραβικά η αρχαία ονομασία τους ήταν «Ahl Al-Deen». [1] Ίχνη αυτό το αρχικό
όνομα υπάρχουν  επίσης στην Καινή Διαθήκη
της Βίβλου και μπορεί να διαβαστεί σε John 14:5-7, Πράξεις 9:1-2, Πράξεις 24:4
και 14. Από την Εύφορη Ημισέληνο αυτές οι χριστιανικές κοινότητες διασπαστήκαν σε
ολόκληρη την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη. Από εκείνη τη στιγμή οι
αρχαίες κοινότητες των χριστιανών, πολλές από τις οποίες εξακολουθούν να
χρησιμοποιούν τις ασσυριακές διαλέκτους των Αραμαϊκών στις εκκλησίες τους, ήταν
ένα αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος των κοινωνικών ιστών στις πλουραλιστικές
κοινωνίες της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράκ, της Τουρκίας, και
του Ιράν. Παρ ‘όλα αυτά, οι χριστιανοί του Λεβάντε και του Ιράκ βρίσκονται
τώρα στο στόχαστρο.

Εξαπάτηση και
αταξίες ήταν στο παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Αιγύπτιοι Χριστιανοί
δέχθηκαν επίθεση κατά την ίδια στιγμή που έλαβε χώρα το δημοψήφισμα στο Νότιο
Σουδάν, το οποίο υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούσε τη διάσπαση μεταξύ των
μουσουλμάνων στο Χαρτούμ και των χριστιανών και animists στην Τζούμπα. Ούτε
είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Χριστιανοί του Ιράκ, μία από τις αρχαιότερες
χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, αντιμετώπισε μια σύγχρονη έξοδο, αφήνοντας
τα σπίτια τους και την προγονική πατρίδα τους στο Ιράκ το 2003. Μυστηριώδεις
ομάδες τους επιτέθηκαν τόσο τους ιδίους όσο και Παλαιστινίους πρόσφυγες …

Σε συγχρονισμό με
την έξοδο των Ιρακινών χριστιανών, η οποία έλαβε χώρα υπό το άγρυπνο βλέμμα των
στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας, οι γειτονιές στη Βαγδάτη έγιναν
σεχταριστικές, καθώς οι σιίτες και σουνίτες μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν με τη βία
και δολοφονίες να σχηματίσουν θρησκευτικούς θύλακες. 

Όλα αυτά είναι
δεμένα το αμερικανικό και ισραηλινό σχέδιο της επαναχάραξης του χάρτη.

Οι χριστιανικές
κοινότητες της Ανατολικής Μεσογείου και του Ιράκ δεν εμπιστεύονται εδώ και πολύ
καιρό την κυβέρνηση των ΗΠΑ λόγω της υποστήριξης του Ισραήλ, του Βασιλείου της
Σαουδικής Αραβίας, και φανατικών μαχητών με αντι-χριστιανικές τάσεις. Οι Χριστιανοί
του Λιβάνου έχουν επίσης κουραστεί από την υποστήριξη των ΗΠΑ για την επέκταση του
Ισραήλ και για τις ιδέες για επανεγκατάσταση Παλαιστινίων στο
Λίβανο. Υπάρχει επίσης μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ και το
Ισραήλ έχουν εμπλακεί σε μια πολιτική για την μετακίνηση ή την «εκκαθάριση» των
χριστιανών από το Ιράκ και το Λεβάντε με κάποιο Σιωνιστικό σχέδιο
επανεγκατάστασης. Δεδομένου ότι οι αντικυβερνητικοί μαχητές που υποστηρίζονται
από τις ΗΠΑ ξεκίνησαν να στοχέψουν Χριστιανούς Σύρους, υπήρξαν ανανεωμένες
κουβέντες για μια χριστιανική έξοδο στη Μέση Ανατολή με επίκεντρο το πόλεμο της
Ουάσιγκτον στη Συρία.

Σίγηση των Καμπάνων της αρχαίας
Εκκλησίας του Sham και Shinar

Οι Άραβες Χριστιανοί
και οι δύο εθνοτικές κοινοτήτες των Ασσυρίων και των Αρμενίων, οι οποίες
συντριπτικά αποτελούνται από Χριστιανούς, μέσα στον Λίβανο και τη Συρία ήταν στο
στόχαστρο. 

Από τη Χομς και
τη Μααλούλα μέχρι το Κεσάμπ, οι Χριστιανοί της Συρίας βρέθηκαν υπό κατάσταση
πολιορκίας. 

Διάφορα
εκκλησιαστικά συμβούλια ή σύνοδοι έχουν εκφράσει ανησυχίες όπως ο Οικουμενικός
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α’, το Βατικανό ή Αγία Έδρα, ο Ρώσος
Ορθόδοξος Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος Α’ (Kirill), Ο Αρμένιος Καθολικός Αράμ Α’,
ο Μαρωνίτης Έλληνας Καθολικός Πατριάρχης στο Λίβανο, Ο Ελληνορθόδοξος
Αρχιεπίσκοπος Θεοδόσιος (Attallah) Hanna Σεβαστείας της Ιερουσαλήμ, η
Αγγλικανική Έδρα του Canterbury, ο Πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν, ο
Πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Σουλεϊμάν, το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα του Λιβάνου
Μισέλ Αούν, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, καθώς και διάφοροι διαθρησκευτικοί
φορείς. 

Ακόμη και
διασημότητες των ΗΠΑ Cherilyn Σαρκισιάν (Cher) και Kimberly Kardashian ενταχτήκαν
στο χορό και εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για τους Χριστιανούς της Συρίας μετά
την ύπουλη βοήθεια προς την Αλ-Νούσρα από τη τουρκική κυβέρνηση για τη
κατάκτηση της κυρίως αρμενικής πόλης Κεσάμπ στο κυβερνείο της Λαττάκιας στις 24
Μαρτίου 2014. [2]

Στο εσωτερικό της
Συρίας, ο Μαρωνίτης Ελληνικορωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος της Δαμασκού Samir Nassar, ο Μελχιτής Ελληνικοκαθολικός Πατριάρχης
Γρηγόριος Γ Laham, ο Ελληνορθόδοξος
Πατριάρχης Ιγνάτιος Δ’ της Αντιόχειας, και ο Ασσυριορθόδοξος Πατριάρχης Ιγνάτιος
Ζάκκα Α’,  όλοι καταδίκασαν τη βία. 

Οι ηγέτες άλλων
δογμάτων της Συρίας, ο Δρούζος Σείχης Al-Aql Hamoud Hennawi, ο Σουνίτης Μεγάλος
Μουφτής Ahmed Badreddin και ο Ashari Ιμάμ Μοχάμεντ Σαΐντ Ραμαντάν, έχουν ενωθεί
με τους Χριστιανούς ηγέτες στις εκκλήσεις τους για ειρήνη και την καταδίκη του
πολέμου της Ουάσιγκτον στη Συρία. 

Αυτοί οι ηγέτες
έχουν διακινδυνεύσει τις ζωές τους και τις ζωές των αγαπημένων τους προσώπων με
τη λήψη αυτών των θέσεων. 

Ο σείχης
Ραμαντάν, ο οποίος ήταν επίσης κουρδικής εθνικής ταυτότητας, δολοφονήθηκε ενώ
δίδασκε σε ένα τζαμί λόγω της υποστήριξής του στην κυβέρνηση της Συρίας στις 21
Μαρτίου 2013. Ο Πατριάρχης Ιγνάτιος Δ’ έζησε την απαγωγή του αδελφό του στο
Χαλέπι, ενώ ο Μεγάλος Μουφτής Χασούν έζησε τη δολοφονία του είκοσιδύο χρονών γιο
του ενώ ήταν στο δρόμο προς το πανεπιστήμιο του Ίντλιμπ (Idlib). 

Παρά τις
απειλές, όλες αυτές οι προσωπικότητες έχουν μιλήσει κατά της εξέγερσης ως
καρκινικής απειλής για τη συνύπαρξη στη συριακή κοινωνία και την ευρύτερη
περιοχή. 

Ο Μελχιτής
Πατριάρχης Γρηγόριος Γ’ Laham έχει δηλώσει πολύ δυνατά ότι η χώρα του δέχεται
επίθεση από κακοποιούς και τρομοκράτες στο πλαίσιο της φαντασίας μιας
επανάστασης που επιδιώκει να καταστρέψει τους Χριστιανούς και όλη τη
Συρία. [3]

Οι χριστιανικές
κοινότητες της Συρίας, που αποτελούν τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού της
Συρίας, ήταν συστηματικά στο στόχαστρο. Οι εκκλησίες τους ήταν αντικείμενο
επιθέσεων και βεβηλώθηκαν. Ιερείς τους, μοναχοί και μοναχές τους δολοφονήθηκαν.
Και γενικά είναι αντικείμενο διακρίσεων από τις αντικυβερνητικές δυνάμεις που υποστηρίζουν
οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η
Τουρκία, και οι σύμμαχοί τους. 

Οι στόχοι της
θέσπισης αυτής της εξόδου αντανακλάται από τα αντικυβερνητικά συνθήματα:

«Οι Αλαουίτες στο χώμα και οι Χριστιανοί στο Λίβανο!»

Αυτό το άσμα
σημαίνει ότι η Συρία δεν είναι πλέον μέρος όπου μπορούν να ζήσουν είτε Αλαουίτες
είτε Χριστιανοί.

Αμερικανοί στρατιώτες και ο
βιασμός των Χριστιανών στη Συρία και το Ιράκ

Το Πρακτορείο
Ειδήσεων Fides, το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων του Βατικανού και της
Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ανέφερε ότι οι φερόμενοι θρησκευτικοί ηγέτες των
αντικυβερνητικών μαχητών δήλωσαν ότι είναι νόμιμο οι αντικυβερνητικοί μαχητές να
βιάσουν «οποιαδήποτε μη σουνίτησσα Σύρια γυναίκα» που επιθυμούν. Οι δηλώσεις
αυτών των διεφθαρμένων κληρικών έχουν χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογηθούν ο
βιασμός, η ταπείνωση, τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες των γυναικών και των
κοριτσιών στις πόλεις και την επικράτεια που καταλήφθηκαν από ομάδες όπως το
λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό, το Μέτωπο Αλ Νούσρα, και το λεγόμενο Ισλαμικό
Κράτος του Ιράκ και Λεβάντε / Al-Al-Dawlah Islamiyah Al-Ιράκ wa Al-Sham (ISIL /
Daish). [4]

Εδώ είναι η
αναφορά που δόθηκε στο Πρακτορείο Ειδήσεων Fides από δύο ιερείς για το τι έγινε
σε ένα δεκαπεντάχρονο Σύριο χριστιανό κορίτσι στο κυβερνείο της Χομς μετά την
ανάληψη της εξουσίας από τους αντικυβερνητικούς μαχητές:

Ο
διοικητής του τάγματος «Μετώπου αλ Νούσραa» στην Qusair πήρε τη Mariam, την
παντρεύτηκε και τη βίασε. Μετά την αποκήρυξε. Την επόμενη μέρα η
νεαρή γυναίκα αναγκάστηκε να παντρευτεί με έναν άλλο ισλαμιστή μαχητή. Την
βίασε επίσης και στη συνέχεια την αποκήρυξε. Η ίδια συμπεριφορά επαναλήφθηκε για
15 ημέρες, και η Mariam βιάστηκε από 15 διαφορετικούς άνδρες. Αυτό την
αποσταθεροποίησε και την έκανε τρελή. Η Mariam έγινε διανοητικά ασταθή και
τελικά δολοφονήθηκε. 

Αυτές
οι θηριωδίες δεν αναφέρονται από οποιαδήποτε «Διεθνή Επιτροπή» είπαν στο Fides οι
δύο Ελληνοκαθολικοί ιερείς, Fr. Ισάμ και Fr. Ηλία που μόλις
επέστρεψαν στην πόλη. [5]

Αυτές οι ίδιες
πολυεθνικές ομάδες ανταρτών που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ έχουν αρχίσει να πράξουν
τα ίδια και στους Ιρακινούς χριστιανούς. 

«Στις 12
Ιουνίου, [2014], μόνο δύο ημέρες μετά τη κατάληψη της Μοσούλης και άλλων περιοχών
στο Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας εξέδωσε διάταγμα που
διέταζε τον κόσμο να στείλει τις ανύπαντρες γυναίκες τους για τη «σεξουαλική
τζιχάντ» και εξέδωσε διάταγμα που διατάσσει τις ανύπαντρες γυναίκες να
προσφέρονται σεξουαλικά στους μαχητές τους για πορνεία. [6]

Η ακόλουθη
αναφορά, η οποία επιβεβαιώθηκε από την ιρακινή Ύπατη Αρμοστεία για τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα και αναφέρθηκε από το Ασσυριακό Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων, αφορά
τη Μοσούλη, μετά την κατάληψη της από τις εξεγερσιακές δυνάμεις που εισήλθαν στο
Ιράκ από τη Συρία στις 25 Ιουνίου 2014:

Ένας
Χριστιανός πατέρας ο οποίος παρακολουθούσε το βιασμό της γυναίκας και της κόρης
του από μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της
Συρίας (ISIS), επειδή δεν μπορούσε να τους πληρώσει το κεφαλικό φόρο που
επιβλήθηκε στη Μοσούλη, Ιράκ, αυτοκτόνησε υπό το βάρος του ψυχολογικού τραύματος
που υπέστη το περασμένο Σαββατοκύριακο. [7]

Η παρενόχληση
και ο βιασμός των χριστιανών γυναικών και κοριτσιών ως σεξουαλικά αντικείμενα
δεν περιορίζεται μόνο σε Χριστιανούς.

Βιάστηκαν και
κακοποιήθηκαν Σύριες γυναίκες και κορίτσια που έχουν συλληφθεί από τις
αντικυβερνητικές δυνάμεις ανεξάρτητα από την πίστη τους. Μουσουλμάνες, Χριστιανές
και Δρούζες βρίσκονται όλες εξίσου σε κίνδυνο. 

Αυτές οι
διεστραμμένες πράξεις ενθαρρύνονται από διεφθαρμένους κληρικούς που εκδίδουν
νομικές γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις (φετβά)
που υποστηρίζουν το βιασμό των γυναικών.

Αυτές οι
στριμμένες νομικές γνωμοδοτήσεις και τα διατάγματα που εκδίδονται,
περιλαμβάνουν προσκλήσεις για τις ξένες γυναίκες να γίνουν παλλακίδες των
αντικυβερνητικών μαχητών στη Συρία σε ό, τι επονείδιστο, ονομάζεται «σεξουαλικό
ιερό αγώνα» (τζιχάντ αλ-Nikah). 

Μάλιστα,
αναγκάστηκε η κυβέρνηση της Τυνησίας να αντιδράσει στα μέσα του 2013 σε αυτές
τις προσκλήσεις για σεξουαλική προσφορά, επειδή εκμεταλλεύονταν νεαρά κορίτσια
της Τυνησίας. [8]

Ο Τυνήσιος
Υπουργός Θρησκευμάτων Noureddine Al-Khadimi καταδίκασε τους διεφθαρμένους και
αμαθείς κληρικούς και τα άτομα πίσω από τις προσκλήσεις, επιμένοντας ότι δεν
είχαν τίποτα να κάνουν με τις μουσουλμανικές διδασκαλίες:

Οι
δηλώσεις του υπουργού ήρθαν μετά την εξάπλωση ενός ανώνυμου φετβά για «σεξουαλική
τζιχάντ» στο Internet καλώντας νεαρές γυναίκες να στηρίξουν τους μαχητές της
αντιπολίτευσης στη Συρία με την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών. 

Σύμφωνα
με αναφορές των μέσων ενημέρωσης και των μουτζαχεντίν, που επέστρεψαν στην
Τυνησία μετά τη συμμετοχή τους σε τζιχάντ στη Συρία, 13 Τυνησία κορίτσια πήγαν
στο πεδίο της μάχης σε απάντηση στο  φετφά
της «σεξουαλικής τζιχάντ». [9]

«Μετά τις
σεξουαλικές σχέσεις που είχαν [στη Συρία] στο όνομα της« τζιχάντ αλ-Nikah »-
(σεξουαλικού ιερού πόλεμου, στα αραβικά) – [αυτά τα κορίτσια] έμειναν έγκυος», επιβεβαίωσε
ο υπουργός Εσωτερικών της Τυνησίας Lotfi bin Jeddou προς τους Τυνήσιους νομοθέτες μήνες μετά την καταδίκη του Al-Khadimi,
εξηγώντας ότι τα δύστυχα κορίτσια είχαν πάνω από εκατό εραστές. [10]

Στόχευση επισκόπων, ιερειών, μοναχών
και μοναχών (θηλ.): πολιορκώντας τον Λαό του «Δρόμου»

Από την έναρξη
των εχθροπραξιών, οι χριστιανικές πνευματικές φυσιογνωμίες ήταν στο στόχαστρο
με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Υπάρχουν οι
περιπτώσεις του Ελληνορθόδοξου Αρχιεπίσκοπου Sayedna Paul (Boulos) Yazigi και του
Συριακού Ορθοδόξου Μητροπολίτη Mar Γρηγόριος John Abraham (Yohanna Ibrahim), οι
οποίοι απήχθηκαν κοντά στα τουρκικά σύνορα, στις 22 Απριλίου 2013. 

Ο οδηγός τους, χριστιανός
ιερέας και αυτός, σκοτώθηκε αμέσως για την προστασία των δύο χριστιανών μητροπολιτών,
αρνούμενος να τους αφήσει να κατέβουν από το αυτοκίνητό τους. 

Ένα τέταρτο
άτομο στο αυτοκίνητο, ο Fouad Eliya, κατάφερε να παραμείνει ελεύθερο
(και εξήγησε τι συνέβη). [11]

Η τουρκική
κυβέρνηση εμπλέκεται άμεσα στην απαγωγή των δύο Ορθόδοξων Χριστιανών Επισκόπων. 

Το τουρκικό
Πρακτορείο Ειδήσεων Dogan (Dogan Haber Ajansi) ανέφερε στις 23 Ιουλίου του 2013
ότι οι δολοφόνοι (murders) ή,
χρησιμοποιώντας τα λόγια της έκθεσης, «δολοφόνοι , assassins» των δύο Σύρων επίσκοπων
συνελήφθησαν στο Ικόνιο. [12]

Οι συλληφθέντες
 έτυχε να είναι από τους αντι-Ρώσους
μαχητές από τον Βόρειο Καύκασο, γεγονός το οποίο συμπίπτει με την μαρτυρία του Foud
Ελίγια ότι ο Boulos Yazigi και ο Yohanna Ιμπραήμ απήχθηκαν από Βορειοκαυκάσιους
μαχητές ντυμένους σαν μαχητές Ταλιμπάν από το Αφγανιστάν. [13]

Ο Μεγάλος
Μουφτής Hassoun αποκάλυψε ότι οι εκπαιδευμένοι από τους Τούρκους Τσετσένοι
μαχητές απεστάλησαν από την Άγκυρα για να απαγάγουν τους Sayedna Boulos Yazigi
και Mar Γρηγορίου, για δύο σημαντικούς λόγους.

Σύμφωνα με τον Σεΐχη
Hassoun, ο πρώτος λόγος είναι ότι ο Μητροπολίτης Γρηγόριος ζητήθηκε από το Συρορθοδόξο
Πατριάρχη Ιγνάτιο Ζάκκα I Iwas να ηγηθεί μιας εκκλησιαστικής επιτροπής για να
ξεκινήσει η διαδικασία της διεκδίκησης των τεράστιων κατασχέσεων της Συριακής
Ορθοδόξου Εκκλησίας, που έχουν δημευθεί από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της
δίωξης της Συρορθοδόξων Χριστιανών. [14]

Σε συνάντηση
μεταξύ του πρωθυπουργού Ερντογάν και του Mar Γρηγορίου, η τουρκική κυβέρνηση
ζήτησε από την Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία της Αντιοχείας να δημιουργήσει μια
επαρχία (μια εκκλησιαστική επαρχία ή διοικητική διαίρεση της εκκλησίας με μια
μητρόπολη) στην Τουρκία και να μεταφέρει ακόμη το πατριαρχείο της από τη
Δαμασκό στοΧατάι (Αντιόχεια), αλλά ο Γρηγόριος Yohanna Ibrahim αρνήθηκε και
είπε ότι το Πατριαρχείο της Συριακής Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ δεν θα αλλάζει έδρα,
ότι η Σύροι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αναγνωρίζουν το Λεβάντε  ως ένα ενιαίο έδαφος, και ότι ένας επίσκοπος
θα πρέπει να υποταγεί στην Τουρκία, όταν επιστραφούν οι συρορθόδοξες
εκκλησιαστικές περιουσίες από την τουρκική κυβέρνηση, πράγμα που εξόργισε τους
Τούρκους αξιωματούχους. [15]

Ο άλλος λόγος
για τον οποίο ο Ορθόδοξος Χριστιανός κλήρος έγινε στόχαστρο, ήταν ότι συμφιλίωσε
αντικυβερνητικούς μαχητές ειρηνικά με την κυβέρνηση της Συρίας στο κυβερνείο του
Χαλεπιού, γεγονός το οποίο εξόργισε την Τουρκία και τους συμμάχους
της. [16]

Άλλες
περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν:

Τον Πατέρα
(Abouna) Fadi Jamal Haddad, έναν Αντίοχο Ελληνορθόδοξο ιερέα που ενέργησε ως
μεσολαβητή στη Qatana κατά τη διάρκεια της μάχης, ο οποίος βασανίστηκε και
πυροβολήθηκε στο κεφάλι μετά τη προσπάθεια μεσολάβησης για την απελευθέρωση ενός
γιατρού από τον οποίον ζητούσαν χρηματικά λύτρα.

Τον Πατέρα
(Abouna) Francois Al-Μουράντ, έναν καθολικό ιερέα των Φραγκισκανών, ο οποίος
πυροβολήθηκε επειδή προστάτευε Χριστιανούς και Σύρους από το να πληγωθούν από τους
αντικυβερνητικούς μαχητές.

Και τον Πατέρα
Frans van der Lugt, έναν Ολλανδό ιερέα του τάγματος των ιησουιτών που εργαζόταν
στη Χομς. Όταν ο Abouna Fadi πήγε να πληρώσει τους αντάρτες για το γιατρό
που είχε απαχθεί, τον απήγαγαν και αυτόν μαζί. θα σκοτώσουν αργότερα τους
χριστιανούς ιερείς και θα τον αφήσουν στο πλάι της εθνικής οδού, «φρικτά βασανισμένος
και [με] τα μάτια βγαλμένα», όπου το σώμα του θα βρεθεί στις 25 Σεπτεμβρίου,
2012. [17]

Σύμφωνα με τους
εκπροσώπους του Τάγματος των Φραγκισκανών στη Συρία, οι αντάρτες «διέρρηξαν το
μοναστήρι, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Όταν ο Αδελφός Franҫois προσπάθησε να υπερασπίσει τις μοναχές και άλλους
ανθρώπους, οι ένοπλοι τον πυροβόλησαν και έπεσε νεκρός» στις 23 Ιουνίου του
2013. [18]

Οι αντάρτες
δολοφόνησαν τον Πατέρα Frans van der Lugt στις 7 Απριλίου, 2014. Εδώ μια
αναφορά για τις περιστάσεις πίσω από τη δολοφονία του:

Ο
Wael Salibi, 26 χρονών, υπενθύμισε πως όταν η χριστιανική περιοχή Homs
κατελήφθη από τους αντάρτες, 66.000 πιστοί «έφυγαν από το σπίτι τους, και μόνο
λίγοι από αυτούς έμειναν εκεί. Ήταν ο μοναδικός ιερέας, έμεινε στην
εκκλησία του. »

«Λίγους
μήνες πριν πεθάνει, είπε «δεν μπορώ να αφήσει τον λαό μου, δεν μπορώ να αφήσω
την εκκλησία μου, είμαι ο διευθυντής της εκκλησίας αυτής, πώς μπορώ να φύγω; » είχε
δηλώσει ο Salibi στο ΚΥΠΕ στις 11 Απριλίου.

Ο
Salibi, ο οποίος κατάγεται από την σήμερα κατακτημένη πόλη Χομς, μεγάλωσε ως
στενός φίλος και μαθητής του Fr. Frans, ο οποίος δολοφονήθηκε βάναυσα στις
7 Απριλίου. Λίγες μέρες πριν από το 76ο έτος της ηλικίας του, ένας άγνωστος
ένοπλος μπήκε στην εκκλησία του, τον χτύπησε και τον πυροβόλησε στο
κεφάλι. [19]

Στο Hasakah
(Hasce) πολλοί από τους Σύρους χριστιανούς έφυγαν, αλλά σχεδόν 30.000 έμειναν
ως εσωτερικοί πρόσφυγες. 

Οι χριστιανοί
της Συρίας, που ανήκουν στην Καθολική Εκκλησία των Χαλδαίων, στη Συριακή
Ορθόδοξη Εκκλησία, στη Συριακή Καθολική Εκκλησία, στην Αρμενική Αποστολική
Ορθόδοξη Εκκλησία, και στην Αρμενική Καθολική Εκκλησία ζήτησαν συλλογικά τον
κόσμο να τους βοηθήσει και να θέσει τέλος στις μάχες, σε ένα κάλεσμα που δεν
άκουσε κανείς, στα τέλη του 2012.

Έχουν υποστεί διώξεις,
ανομία, απαγωγές, λύτρα, και δολοφονίες.

Ένας χριστιανός
από την περιοχή είπε στο Πρακτορείο Ειδήσεων Fides ότι η Αλ-Nούσρα στόχευε
«όλους τους νέους που γεννήθηκαν μεταξύ 1990 και 1992. Τους ψάχνουν,
κατηγορώντας τους ότι είναι στρατιώτες του εθνικού στρατού και τους εκτελούν εν
ψυχρώ. Θέλουν να τρομοκρατήσουν τους νέους ανθρώπους για να τους αποτρέψουν
να καταταγούν». [20]

Ένα άλλο
παράδειγμα της επίθεσης στη χριστιανική κοινότητα είναι η επίθεση της Αλ-Νούσρα
στην πόλη της Μααλούλα. 

Η Μααλούλα
είναι ένα από τα λίγα χωριά που διατηρούν μια παλιά Αραμαϊκή διάλεκτο της, που
είναι γνωστή ως γλώσσα του Ιησού από τη Ναζαρέτ. 

Πολλές
χριστιανικές δομές και ιστορικά μνημεία υπάρχουν στη συριακή πόλη, αλλά ξεχωρίζουν
η ουνιτική Ελληνοκαθολική Μονή του Αγίου Σεργίου (Mar Sarkis) και το Αντίοχο
Ελληνορθόδοξο Μοναστήρι της  Αγία Θέκλας
(Mar Taqla). 

Η πόλη έγινε το
θέατρο της μάχης μεταξύ της Αλ-Νούσρα και του Αραβικού Συριακού Στρατού και άναψε
τέσσερις φορές από τα τέλη του 2013 και τα μέσα του 2014 με μεγάλες μάχες μεταξύ
των ανταρτών και της συριακής κυβέρνησης.

Πολλοί από τους
κατοίκους της Μααλούλα, τόσο χριστιανοί όσο και μουσουλμάνοι , παγιδεύτηκαν στα
σπίτια τους και στα τοπικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένων σαράντα Ελληνορθόδοξων Χριστιανών
μοναχών και των ορφανών που φιλοξενούσαν, γεγονός που προκάλεσε πανικό στους
χριστιανικούς πληθυσμούς της Συρίας και του Λιβάνου. 

Εξ ου και η
ισχυρή υποστήριξη της κυβέρνησης του Μπασάρ Αλ-Άσαντ από το σύνολο των
μειονοτήτων της Συρίας και η έκφραση αυτών των συναισθημάτων ήταν σχεδόν
καθολική μεταξύ των Σύρων χριστιανών:

«Μας κυνηγούν»,
[είπε] η Odette Abu Zakham, μια 65χρονή γυναίκα του εκκλησιάσματος που ζει στην
κοντινή ιστορική χριστιανική περιοχή του Bab Touma. «Το μόνο που κάνουν
είναι να σφάξουν ανθρώπους, το μόνο που γνωρίζουν είναι να σκοτώνουν». [21]

Δεν ήταν μόνο
οι μοναχές που κρατούνταν όμηροι από την Αλ-Nούσρα, αλλά οι αντικυβερνητικοί μαχητές
βεβήλωσαν απολύτως το σύνολο των ιερών στη Μααλούλα και τα χριστιανικά
κτίσματα, έκλεψαν ιστορικά αντικείμενα για να τα πουλήσουν στη μαύρη αγορά, και
διασκόρπισαν το πληθυσμό της πόλης που μιλούσε μερικώς τα Αραμαϊκά. 

Αυτόπτες
μάρτυρες που δραπέτευσαν από τη Μααλούλα αναφέρουν τα παρακάτω:

 [Οι εξεγερμένοι] προσπάθησαν να αλλάξουν εντελώς
τον θρησκευτικό και αρχιτεκτονικό-ιστορικό χαρακτήρα της αρχαίας χριστιανικής
πόλης: καταστρέφοντας ολοκληρωτικά ορισμένες εκκλησίες, από άλλες, οι μαχητές κατέβασαν
κάτω όλες τις καμπάνες. 

Η
τύχη δύο άλλων παγκοσμίου φήμης μνημείων της Μααλούλα δεν ήταν
λιγότερο τραγική: οι εξτρεμιστές ανατίναξαν το άγαλμα του Χριστού Σωτήρος, που
βρισκόταν στην είσοδο της Μονής Αγίας Θέκλας, καθώς και το άγαλμα της Υπεραγίας
Παρθένου Μαρίας, το οποίο βρισκόταν κοντά στο ξενοδοχείο Safir, το οποίο χρησιμοποιήθηκε
ως κύριο καταφύγιο για Τακφιριστές για πολλούς μήνες. [22]

Το Πάσχα του
2014 ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για τη Μααλούλα. 

Γύρω από το
Πάσχα, η συριακή κυβέρνηση ανέκτησε την πόλη. 

Η Μααλούλα
τελικά εξασφαλίστηκε και οι κάτοικοι επέστρεφαν. 

«Η επίδειξη
μίσους ήταν ξεκάθαρη – τα σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς, όλο το χωριό
καταστράφηκε. Δεν μπορώ να περιγράψω το μέγεθος των ζημιών στο χωριό», είπε
στον Τύπο ένας κάτοικος με το όνομα Lorain που επέστρεψε, σχετικά με το τι
έκαναν οι εξεγερμένοι. [23]

Ο Πρόεδρος αλ-Άσσαντ
έκανε επίσης επίσκεψη. Ο Ίδιος ο αλ-Άσσαντ ήρθε να επισκεφθεί τη πόλη ως
ένδειξη της δέσμευσης της συριακής κυβέρνησης για το σύνολο του πληθυσμού,
ανεξάρτητα από την πίστη ή την εθνικότητά του. 

Τόσο η Δυτική όσο
και η Ανατολική ιεροτελεστία για τις χριστιανικές γιορτές του Πάσχα, που χρησιμοποιούν
αντίστοιχα το Γρηγοριανό η το Ιουλιανό ημερολόγιο, έπεσε φέτος την ίδια
ημερομηνία: στις 20 Απριλίου 2014.

Συνεχίζεται

NOTES

[1] The term Christian is akin
to the term Mohammedian, which was once used to describe Muslims. It was a name
originally used as a derogatory term by non-Christians to identify the
followers of Jesus of Nazareth and «the Way» by them, but would eventually be
accepted and adopted by many of the Christians; the Arabic word «deen» means
«way» and not religion as it is commonly substituted for.

[2] Pinar Tremblay,
«Armenian-Americans blame Turkey for Kassab invasion, Al-Monitor, April 3,
2014.

[3] «Syria has been reduced to
banditry and anarchy, says Gregory III Laham», Vatican Insider, May 4, 2012.

[4] «13 Syrian Christian Women
Raped and Killed by Islamists» Pravoslavie, April 5, 2013; «Rape and atrocities
on a young Christian in Qusair», Fides News Agency, July 2, 2013; Stoyan
Zaimov, «Syrian Christian Mother Reveals Stories of Rape, Church Attacks in
Streets of Damascus», Christian Post, October 17, 2013; Jamie Dettmer, «Syria’s
Christians Flee Kidnappings, Rape, Executions», Daily Beast, November 19, 2013.

[5] «Rape and atrocities»,
Fides, op. cit.

[6] «ISIS in Mosul Orders
Unmarried Women to ‘Jihad By Sex,’» Assyrian International News Agency, June
21, 2014.

[7] Leonardo Blair, «Christian
Father Commits Suicide After ISIS Members Rape Wife and Daughter in Front of
Him Because He Couldn’t Pay Poll Tax», Christian Post, June 25, 2014.

[8] Mohammed Yassin
Al-Jalassi, «Tunisians Raise Alarm on Fatwa Encouraging ‘Sexual Jihad,’»
Al-Monitor, March 27, 2013.

[9] Ibid.

[10] «Sex Jihad raging in
Syria, claims minister», Agence France-Presse, September 20, 2013.

[11] Dikran Ego, «Turkey’s
Role in the Kidnapping of the Syrian Bishops», Assyrian International News
Agency, February 1, 2012.

[12] Ismail Akkaya, «Suriyeli
metropolitlerin katil zanlıları Konya’da yakalandı» [«Syrian metropolitan’s
alleged assassins were caught in Konya»], Dogan Haber Ajansı, July 23, 2013.

[13] Dikran Ego, «Turkey’s
Role in Kidnapping», AINA, op. cit.

[14] Grand Mufti Hassoun
explains this in a video released by the Stockholm-based Syriac Foundation on
May 4, 2014.

[15] Ibid.

[16] Ibid.

[17] «Fr. Fadi Jamil Haddad:
Priest, Trusted By All, Martyred in Syria», Pravmir.com, October 28,
2012: .

[18] «Custos of the Holy Land:
Fr Franҫois Mourad killed by Islamist insurgents in al-Ghassaniyah», AsiaNews.it,
June 25, 2013: .

[19] Elise Harris, «‘I can’t
leave my people’: Priest killed in Syria hailed as martyr», Catholic News
Agency, April 15, 2014.

[20] «Appeal from the people
of Mesopotamia, left to themselves», Fides News Agency, January 17, 2013.

[21] Lee Keath, «Seizure of
nuns stokes Syrian Christian fears», Associated Press, December 8, 2013.

[22] «All Shrines of Ma’loula
Either Destroyed or Desecrated», Pravoslavie, January 13, 2014.

[23] Firas Makdesi, «Syria’s
Assad pays Easter visit to recaptured Christian town», Reuters, April 20, 2014.

Global Research

Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε
διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν
λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά.

Η παραπάνω μετάφραση μου
ήταν ιδιαίτερα δύσκολη καθώς δεν έχω καθόλου θεολογική παιδεία, και πιστεύω ότι
υπάρχουν πολλά λάθη η ατέλειες.

Προτιμάμε πάντα την
ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.