ΣΤΗΝ έκθεση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την Ειρηνευτική
Δύναμη στην Κύπρο, ο Μπαν Κι Μουν αναφέρεται και στα ζητήματα των
ερευνών για το φυσικό αέριο. Ένα ζήτημα που δεν εμπίπτει στις
αρμοδιότητες και στη σφαίρα των θεμάτων που ασχολείται η ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Σε
μια έκθεση που δεν γίνονται αναφορές στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις στο
νησί ως αποτέλεσμα της κατοχής τμήματος της χώρας από την Τουρκία και
στην ανάγκη αποκατάστασης του διεθνούς δικαίου, οι συνεργάτες του
Γενικού Γραμματέα κάνουν ένα βήμα και εν πολλοίς ξεφεύγουν των όρων
εντολής τους.
Με αφορμή τις αντιδράσεις της κατοχικής δύναμης στις
έρευνες που άρχισε η Κυπριακή Δημοκρατία και τις διαπραγματεύσεις της με
διεθνείς εταιρείες, γίνεται αναφορά σε «εντάσεις». Από ποιους και γιατί
προκαλούνται εντάσεις, το θέμα αφήνεται χωρίς να κατονομάζεται ο…
δράστης. Δηλαδή, η Τουρκία. Γίνεται καταγραφή της τουρκικής αντίδρασης
της απάντησης της Λευκωσίας.

Περαιτέρω, στις παρατηρήσεις της έκθεσης ο Γ.Γ. επαναλαμβάνει την
έκκλησή του προς «όλα τα μέρη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να
αποφευχθεί αύξηση εντάσεων, οι οποίες πιθανόν να έχουν αρνητική επίπτωση
στην κατάσταση της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης και της ουδέτερης
ζώνης».

 Σε μια λογική, που ούτε καν ίσων αποστάσεων είναι, αλλά προδήλως
ετεροβαρής, επιχειρείται να αναδειχθεί το θέμα του φυσικού αερίου ως
περίπου δικοινοτικό ζήτημα, περιλαμβάνοντας και ευρύτερα χώρες της
περιοχές ως μέρος εκείνων που θα έχουν οφέλη από τον νεοανακαλυφθέντα
πλούτο. Μια θέση που προδήλως φλερτάρει με την πρόταση Έρογλου, με την
οποία αναδεικνύεται σε κεντρικό ρόλο η Τουρκία. Ο φυσικός πλούτος ανήκει
στη χώρα και τη διαχειρίζεται το κράτος, η Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν
είναι ζήτημα ούτε των δικοινοτικών συζητήσεων, διαπραγματεύσεων, ούτε
και της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, η οποία καλά κάνει να περιοριστεί στους όρους εντολής
της. Όταν το Κυπριακό λυθεί -και ελπίζουμε πως αυτό θα γίνει σύντομα- ο
φυσικός πλούτος θα παραμείνει στο κράτος και θα ωφελούνται όλοι οι
πολίτες χωρίς καμία διάκριση.

Ωστόσο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να
προεξοφλούν κάποιοι πως θα έχει, για παράδειγμα, η Τουρκία ή οποιαδήποτε
άλλη χώρα της περιοχής όφελος ή θα υπάρξει συνεργασία. Εάν κάποιες
συνεργασίες εξυπηρετούν τη χώρα, θα πρέπει να γίνουν. Καμία συνεργασία
δεν θα γίνει επειδή θεωρείται από κάποιους τρίτους «πρέπον» και «σωστό».