Έχουν περάσει τρεισήμισι χρόνια από τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου από τη Σερβία -με τις ευλογίες, φυσικά, των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Από τότε μέχρι σήμερα, το έχουν αναγνωρίσει 75 χώρες -σημαντικός αριθμός, παρά το ότι αντιπροσωπεύουν τη μειοψηφία των κρατών-μελών του ΟΗΕ. Το Μάιο του 2009, επίσης, το νεαρό κρατίδιο έγινε δεκτό ως μέλος του ΔΝΤ, το οποίο και έσπευσε να του προσφέρει τη βοήθεια και την τεχνογνωσία του. Όμως, η ευφορία και ο μήνας του μέλιτος έμελλε να τελειώσουν νωρίς, λόγω και της οικονομικής κρίσης.

Η παραίτηση της Βουλής και οι πρόωρες εκλογές του περασμένου Δεκεμβρίου ήταν η πρώτη ξεκάθαρη ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά. Βεβαίως, ο Χασίμ Θάτσι τις κέρδισε -αλλά για να το καταφέρει, διακινδύνευσε τη ρήξη με το ΔΝΤ, υποσχόμενος στους δημόσιους υπαλλήλους αυξήσεις 30%-50%! Μια ρήξη η οποία, τελικά, ήρθε αυτή την εβδομάδα, με την απόφαση του διεθνούς οργανισμού να κλείσει τη στρόφιγγα και να σταματήσει, μέχρι νεωτέρας, τη δανειοδότηση της Πρίστινα.

Εκείνοι που ισχυρίζονταν εξαρχής ότι το Κόσοβο, στη σημερινή του μορφή, είναι πρακτικά μη βιώσιμο, δείχνουν να επιβεβαιώνονται. Και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αναλαμβάνουν δράση: Από τη μία, ο υπουργός Εσωτερικών και επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Σερβίας, Ίβιτσα Ντάτσιτς, ζήτησε να διαμελιστεί το Κόσοβο ανάμεσα σε Σερβία και Αλβανία «προτού να είναι πολύ αργά». Από την άλλη, οι υπέρμαχοι της Μεγάλης Αλβανίας στο εσωτερικό του, ενισχυμένοι και από το εκλογικό αποτέλεσμα, ζητούν επί της ουσίας το ίδιο πράγμα. Είναι πολλά τα λεφτά, παιδιά μου…
http://www.imerisia.gr/