της Ελίνας Γαληνού
Ανέκαθεν έβλεπα τη Γερμανία με φιλικό μάτι. Επισκεπτόμουν αυτή τη χώρα τακτικά από παιδί, γνώρισα τους ανθρώπους της και χάρηκα τις οικογενειακές φιλίες που είχαμε δημιουργήσει εκεί. Εκτιμούσα την οργανωτικότητα και συνέπεια των γερμανών, την φιλεργατικότητά τους, τον ευθύ χαρακτήρα τους. Θαύμαζα την κουλτούρα τους, την εξαίσια περιβαλλοντική τους συνείδηση και αναγνώριζα τις προσπάθειες που έκαναν οι νέες γενιές για να αφαιρέσουν από πάνω τους τη φρικτή κληρονομιά του Χίτλερ. Και δεν ήμουν η μόνη που σκεφτόταν έτσι, χωρίς να προέρχεται από οικογένειες δωσιλόγων ή συνεργαζομένων με τους γερμανούς στην Κατοχή.

Αν υπάρχει ένας λαός που έχει τη δύναμη να παραμερίσει την πίκρα του για τις αδικίες που του έγιναν από έναν άλλον, αυτοί είναι οι Ελληνες. Λένε ότι ξεχνούμε εύκολα, αλλά δεν είναι έτσι. Μάλλον έχουμε την αρετή να συγχωρούμε.. Από την πρώτη κιόλας μεταπολεμική δεκαετία, με τις πληγές μας ακόμα να αιμμοραγούν και τη χώρα μας κατεστραμμένη από τη γερμανική μπότα, γυρίσαμε αμέσως σελίδα. Η νέα εποχή, η πολλά υποσχόμενη ως προς την συμφιλίωση των ευρωπαικών λαών, χάραζε με το φώς της καινούριους δρόμους. Τους ακολουθήσαμε πρόθυμοι, πιστεύοντας ότι οι ανθρωπιστικές αρχές που κάποτε ενστερνιστήκατε με ενθουσιασμό όλοι οι ευρωπαίοι, είχαν αποδειχτεί ανθεκτικές από μια ακόμα δοκιμασία. Δεν μας πτόησε ούτε η Δίκη της Νυρεμβέργης όπου τα εγκλήματα πολέμου της Γερμανίας κατά της Ελλάδας δεν κρίθηκαν αξιόποινα, ούτε το γεγονός ότι εισπράξαμε ψιχία από τις αποζημιώσεις. Ρίξαμε πίσω τις πικρές μνήμες και προχωρήσαμε κοιτώντας το μέλλον, όπου ανέτειλε μια Ευρώπη ενωμένη, πέρα από κάθε απειλή πολέμου και αλληλοεξόντωσης. Εμπιστευτήκαμε τους Γερμανούς της νέας εποχής, συνεργαστήκαμε, ζήσαμε στη χώρα τους, έζησαν στη δική μας. Προσεγγίσαμε πνευματικά, πολιτισμικά, βιολογικά και κοινωνικά. Ευτυχήσαμε να ακούμε τους νέους γερμανούς να λένε “ντρεπόμαστε για τις σφαγές του Διστόμου και των Καλαβρύτων” πιστεύοντας ότι οι επόμενες γενιές, δεν θα ξαναγνωρίσουν παρόμοιες φρίκες. Γίναμε εταίροι στην ΕΕ και στο ευρώ, στο οποίο δεχτήκατε τη συμμετοχή μας. Αραγε τότε-πριν δέκα χρόνια ακριβώς-εισηγηθήκατε υπέρ της ένταξής μας στην ευρωζώνη, αγνοώντας πλήρως τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας; Δεν γνωρίζατε την δημιουργική λογιστική που επισήμως, χρησιμοποίησαν και άλλες χώρες για να προχωρήσει το ευρώ; Γιατί δεν κάνατε εξονυχιστικούς ελέγχους στον τότε πρωθυπουργό μας τον κ.Σημίτη που είχε άριστες σχέσεις μαζί σας; Πού ήταν τότε η δυσπιστία σας και σε τι βασίστηκε η βεβαιότητά σας ότι είμαστε “αξιόπιστοι” οικονομικοί εταίροι;
Κακά τα ψέμματα. Η κρίση της Ελλάδας, είναι και κρίση της ευρωζώνης, όχι γιατί φταίει η Ελλάδα, αλλά γιατί το ευρώ οικοδομήθηκε χωρίς στέρεες βάσεις. Μάλλον το ξέρουν αυτό οι γερμανοί καλύτερα από μας. Εμείς απλώς αναρωτιόμαστε γιατί προχώρησαν τότε στην ευρωζώνη με αυτά τα δεδομένα, δεχόμενοι όχι μόνο τους μέχρι τότε εταίρους της ΕΕ αλλά και άλλους τόσους λίγα χρόνια αργότερα. Αν λοιπόν το δικό μας δράμα, ανέδειξε τις αδυναμίες της ευρωζώνης, θα έπρεπε να μας ευχαριστούν αντί να μας σπέρνουν ενοχές. Αλλωστε και η καταβαράθρωση των ελληνικών ομολόγων από πέρυσι, λειτούργησε προς όφελος των γερμανικών, το ξέρουμε…
Εστω, αυτά όλα που περνάμε τώρα, είναι παρενέργειες του χορού του θανάτου που ξεκίνησαν επιθετικά οι κερδοσκόποι των αγορών. Η Γερμανία που έχει τον κύριο λόγο στην ΕΕ, θα πρέπει να το έχει καταλάβει καλά αυτό και να λάβει έγκαιρα τα μέτρα της για να προστατεύσει την Ευρώπη. Ομως γιατί στοχοποιεί από τον περασμένο χρόνο με τόση εμπάθεια την Ελλάδα και τους Ελληνες; Στο κάτω-κάτω της γραφής, το πρόβλημα ξεκίνησε από τα φακίρικα κόλπα των διεθνών τραπεζών και εμείς απλώς υφιστάμεθα τις επιπτώσεις. Προς τι λοιπόν τόσο δηλητήριο από τους γερμανούς προς τον ελληνικό λαό; Τόσο φθόνο τους προκαλεί ο ήλιος μας, η θάλασσά μας και…ο Παρθενώνας;
Τι επιτέλους τους κάναμε εμείς οι Ελληνες; Ισως κάποια λάθη μας, τα οποία αναγνωρίζουμε και με το παραπάνω-γιατί δεν πιστεύω πως άλλοι έκαναν τέτοια αυτοκριτική όσο εμείς τον τελευταίο χρόνο…Λάθη όμως έκαναν και κείνοι και πολύ σοβαρά μάλιστα, τα οποία είναι στην διάθεση της Ιστορίας και δη, της οικονομικής. Μας κεντρίζουν να τα θυμηθούμε ενώ θέλαμε συνειδητά να τα ξεχάσουμε. Ομως κατά βάθος, ας ξέρουν ό,τι δεν θα κερδίσουν τίποτα. Οταν λοιπόν μας λοιδορούν τόσο περιφρονητικά την ώρα που δοκιμάζεται η επιβίωσή μας, απλά θα αναβιώσουν μια αντιπάθεια προς το πρόσωπό τους, που χρειάστηκε πολύ χρόνο για να ξεπεραστεί από όλους τους ευρωπαικούς λαούς. Και όλα αυτά, για το χατίρι των κερδοσκόπων, γιατί στο δικό τους γαιτανάκι χορεύει τώρα η Γερμανία.
Κρίμα! Φαίνεται ότι έχουν ξεχάσει πολλά…