Οι διαβεβαιώσεις που ζητούσε η Μόσχα ότι δεν στοχοποιείται, προκειμένου να συγκατατεθεί στην ανάπτυξη της νέας εκδοχής της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας, όχι μόνο δεν δόθηκαν (καθώς όπως δήλωσε προσφάτως ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, είναι προτιμότερη η οικοδόμηση εμπιστοσύνης μέσω πολιτικού διαλόγου παρά μέσω «περίπλοκων νομικών τύπων, που θα είναι δύσκολο να επικυρωθούν από 29 χώρες»), παρά μετατράπηκαν ουσιαστικά σε διακήρυξη περί του αντιθέτου, με αποτέλεσμα η Ρωσία να αντιδρά με την οργή απατημένου συζύγου. 

Έτσι, δεν ήταν «Θαλασσινή Αύρα» αυτή που έπνευσε όταν το αμερικανικό καταδρομικό Monterey εισήλθε στη Μαύρη Θάλασσα, προκειμένου να συμμετάσχει στην άσκηση “Sea Breeze 2011”, αλλά πολικό ψύχος φερμένο από άλλες εποχές, καθώς το εν λόγω σκάφος φέρει το σύστημα Aegis, βασικό συστατικό ακριβώς του ευρωπαϊκού κλάδου της υπό ανάπτυξη επίμαχης αντιπυραυλικής ασπίδας.

“Δεν θα διαφύγει της προσοχής μας η εμφάνιση σε άμεση εγγύτητα με τα σύνορά μας στοιχείων της στρατηγικής υποδομής των ΗΠΑ και θα αντιμετωπίσουμε παρόμοια βήματα ως απειλή για την ασφάλειά μας” αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση που εξέδωσε τη Δευτέρα (ημέρα αργίας) το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, προσθέτοντας μεταξύ άλλων: “οι ανησυχίες μας αγνοούνται, όπως και πριν, και υπό την προκάλυψη των συνομιλιών για συνεργασία στον τομέα της αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη εξελίσσεται η διαμόρφωση εκείνου ακριβώς του συνδυασμού, για τις επικίνδυνες συνέπειες του οποίου επανειλημμένως προειδοποιούσαμε τους Αμερικανούς και ΝΑΤΟϊκούς μας εταίρους. Μάλιστα γίνεται αυτό επιδεικτικά, σαν να υποδεικνύεται στη Ρωσία ότι ουδείς σκοπεύει να υπολογίσει τη γνώμη μας”.

Υπενθυμίζεται ότι βασικό στοιχείο της «επανεκκίνησης» υπήρξε η εγκατάλειψη από τον Μπαράκ Ομπάμα της αντιπυραυλικής ασπίδας, όπως αυτή σχεδιαζόταν επί Τζορτζ Μπους τζούνιορ με μόνιμες εγκαταστάσεις στην Πολωνία και την Τσεχία, και η “μεταστέγασή” της σε πολεμικά σκάφη που θα πλέουν στη Μεσόγειο (εγγύτερα προς την πηγή της υποτιθέμενης πυραυλικής απειλής, ήτοι το Ιράν), στο πλαίσιο διαλόγου με τη Μόσχα.

Σε αυτό το φόντο, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών διατυπώνει την απορία ποια όξυνση της κατάστασης στην περιοχή επέβαλε την είσοδο στη Μαύρη Θάλασσα του βασικού επιθετικού πλοίου της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην Μεσόγειο και, σε αντίθετη περίπτωση, τι δικαιολογεί την επιλογή ενός σκάφους με τέτοιον εξοπλισμό σε μιαν άσκηση ρουτίνας με σενάριο αντιμετώπισης πειρατών.

Σημειώνεται ότι η άσκηση Sea Breeze θα διεξάγεται στα ανοιχτά της Οδησσού μέχρι τις 18 Ιουνίου με τη συμμετοχή δυνάμεων τουλάχιστον δέκα διαφορετικών κρατών στο πλαίσιο του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ με ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του ουκρανικού υπουργείου Εξωτερικών, η χώρα του έχει προσκαλέσει τη Μόσχα να συμμετάσχει, ώστε «να ξεπεραστούν τα στερεότυπα του ψυχρού πολέμου».

Πάντως η ρωσική απάντηση δεν υπήρξε αποκλειστικά διπλωματική, εφόσον την Τρίτη ανακοινώθηκε η έξοδος στο Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό του πυρηνοκίνητου υποβρυχίου 4ης γενιάς «Γιούρι Νταλγκαρούκι, με σκοπό την προετοιμασία της πρώτης εφετινής δοκιμαστικής βολής του βαλλιστικού πυραύλου «Μπουλαβά», ο οποίος έχει βεληνεκές 8.000 χλμ. και δύναται να φέρει έως και δέκα συμβατικές ή πυρηνικές αποσπώμενες κεφαλές αυτόνομης πτήσης και διασποράς.  Οι πύραυλοι «Μπουλαβά», θεωρούνται ως η ρωσική απάντηση στην αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα και υπήρξαν επιτυχείς οι 7 από τις 14 έως τώρα δοκιμαστικές εκτοξεύσεις τους, όλες από υποβρύχιο.

Η υπόθεση πάντως φέρνει αναπόφευκτα στο προσκήνιο τόσο την Ελλάδα (εφόσον το  Monterey φέρεται να βρισκόταν από τις 17 Μαΐου στο Αιγαίο χαρτογραφώντας  περιοχές πιθανής εγκατάστασης της αντιπυραυλικής ασπίδας και επιδεικνύοντας το Aegis σε Έλληνες επιτελείς), όσο και την Τουρκία η οποία και ελέγχει τον διάπλου των Στενών προς τη Μαύρη Θάλασσα. Μάλιστα και στα λοιπά μεγάλα μέτωπα ρωσικού ενδιαφέροντος (π.χ. την κρίση της Λιβύης και της Συρίας) η Άγκυρα δίνει το τελευταίο διάστημα δείγματα μεταστροφής, παύοντας να λειτουργεί ως οιονεί μέλος της ομάδας ΒRICS και αναλαμβάνοντας ρόλους περισσότερο συμβατούς με τη θέση της ως της δεύτερης μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ αλλά και του προβαλλόμενου «προτύπου» για την αναμόρφωση της ισλαμικής Μέσης Ανατολής. Ως προς αυτό τουλάχιστον, η μέχρι πρότινος θερμή σχέση της με τη Μόσχα οδεύει προς δοκιμασία – γεγονός που τουλάχιστον ισοσταθμίζει τον (δεδομένο) μαρασμό της ελληνορωσικής συνεργασίας…
http://www.capital.gr