Σχόλιο του Ελευθέριου Β. στην ανάρτησή μας “Marketwatch : Turkey offers a finance lesson to Greece”
Ο αρθρογράφος ξεκινάει από γεγονότα και προσπαθεί με βάση αυτά τα γεγονότα να προβάλει τις πεποιθήσεις του ξεχνώντας κάπου στην μέση τις αιτίες των γεγονότων. Λοιπόν βασική αιτία του προβλήματος του ελληνικού χρέους είναι το έλλειμμα παραγωγικότητας της Ευρώπης που μαζί με το ισχυρό ευρώ εκτίναξαν εκτός ελέγχου το έλλειμμα παραγωγικότητας της Ελλάδας. Αυτό το έλλειμμα παραγωγικότητας κάποιος το προκάλεσε και αυτός που το προκάλεσε είναι η ίδια η Ευρώπη. Όταν κάποιος εφαρμόζει τους ίδιους κανόνες παραγωγής στην μέχρι πρότινος πρώτη εξαγωγική και μηχανοποιημένη οικονομία όπως είναι η γερμανική με μια οικονομία που βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης όπως η ελληνική το αποτέλεσμα είναι να έχουμε κατάρρευση της παραγωγής του αδύναμου σε όφελος της παραγωγής του δυνατού. Αυτή δεν συντελέστηκε τώρα. Απλά επειδή το κέντρο του ενδιαφέροντος όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι συνδικαλισμένες μειοψηφίες των δημοσίων υπαλλήλων κανένας δεν έβλεπε το «ξήλωμα του πουλόβερ» της παραγωγής που άρχισε ακόμα από την δεκαετία του ’80. Ενώ ο ένας μετά τον άλλο παραγωγικό κλάδο κατέρρεε… Η παραγωγή της Τουρκίας έχει τις ίδιες ακριβώς βάσεις με την ελληνική παραγωγή του ’80. Το μέλλον που περιμένει την τουρκική παραγωγή είναι το ίδιο ακριβώς με της ελληνικής αν ενταχθεί στην Ευρώπη. Τώρα από την άλλη μεριά έχουμε μια διάχυτη πεποίθηση πλέον ότι οι όποιες πολιτικές αποφασίζονται είναι αναποτελεσματικές μέσα στο χαλαρό πλαίσιο της παρούσας ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Και μην ξεγελαστεί κανείς να νομίσει ότι αυτή η αδυναμία θα ξεφύγει της προσοχής των «δυνατών» ετέρων μας… Άρα στο προσεχές μέλλον θα διορθωθεί. Πώς θα γίνει αυτό; Μα φυσικά με κοινές δομές και παραχώρηση μεγαλύτερης εξουσίας λήψης πολιτικών αποφάσεων από τις κυβερνήσεις σε ένα ποιο κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλα αυτά τα γεγονότα και σε συνδυασμό με τις χρόνιες τουρκικές αδυναμίες στην διοίκησή της όπου αντιμαχόμενες φατρίες χρησιμοποιώντας εντελώς αδιανόητα για την Ευρώπη μέσα διαμορφώνουν την πολιτική του κράτους τους κάνουν μάλλον αδύνατη την όποια σκέψη για ένταξη. Είναι πολύ πιθανότερο η ίδια η Τουρκία να επιλέξει τον μεσανατολικό της ρόλο θορυβημένη από την προς το παρόν αδυναμία της Ευρώπης και στο μέλλον από το «σφιχτότερο» διοικητικό μοντέλο που υποχρεωτικά θα υιοθετήσει η Ευρώπη εξ’ αιτίας των αδυναμιών που αποκαλύφθηκαν με αφορμή την κρίση. Η αλήθεια είναι πως αν η Ευρώπη αντιμετωπίσει επιτυχώς την κατάσταση στην Ελλάδα με δικά της μέσα μάλλον και η Μεγάλη Βρετανία στο μέλλον θα θελήσει να απεξαρτηθεί περισσότερο απ’ την Ευρώπη. Ούτε καν σκέψη θα μπορεί πλέον να γίνεται για τουρκική ένταξη.-